Μπορεί να μην είναι το Νο1 στις λίστες της τηλεθέασης παγκοσμίως, μπορεί το σενάριο και το αντικείμενο με το οποίο ασχολείται να είναι κάπως βαρετά έως και αδιάφορα για τον μέσο τηλεθεατή, όμως το «House of Cards» το βλέπουν εκείνοι που «μετράνε». Ο πρόεδρος Ομπάμα για παράδειγμα, ο οποίος έχει δηλώσει φαν της σειράς αλλά και πάρα πολλοί εμπλεκόμενοι στον κόσμο της πολιτικής, μεγαλοδημοσιογράφοι και αναλυτές συναρπάζονται από την (παραπάνω από) αμφιλεγόμενη σταδιοδρομία του Φρανκ Αντεργουντ στην ιεραρχία της Ουάσιγκτον.
Ολοι αυτοί μάλλον πέρασαν 2-3 γερά ξενύχτια την τελευταία εβδομάδα, καθώς το διαδικτυακό κανάλι Netflix αποφάσισε πρωτοφανώς να κυκλοφορήσει ολόκληρο τον πολυαναμενόμενο τρίτο κύκλο μονομιάς.
Περισσότερο από την έκπληξη και τη χαρά των φαν, η κίνηση αυτή έχει ξεχωριστή σημασία για την ίδια την τηλεόραση. Με αυτό τον τρόπο το Netflix δείχνει το μέλλον· η ελευθερία του διαδικτυακού του χαρακτήρα τού επιτρέπει να σπάσει την καθιερωμένη φόρμα του ενός επεισοδίου την εβδομάδα. Το κοινό του άλλωστε, συνηθισμένο στις υπηρεσίες on demand, δεν θέλει να περιμένει για να δει τις επόμενες εξελίξεις, επομένως το κανάλι εξυπηρετεί αυτή την απαίτηση με την προσδοκία η τακτική του να φέρει μακροπρόθεσμα περισσότερους συνδρομητές, ενώ παράλληλα κάνει και μια επίδειξη δύναμης.
Υπάρχουν φυσικά και οι επικριτές: όχι μόνο της κίνησης του Netflix αλλά και της ίδιας της σειράς. Ο Jeb Lund του Guardian, για παράδειγμα, έγραψε προ ημερών μια πολύ απαξιωτική κριτική της τρίτης σεζόν αλλά και της γενικότερης αξίας της αμερικανικής εκδοχής της σειράς―θυμίζουμε ότι πρόκειται για μεταφορά της πρωτότυπης αγγλικής. Ούτε λίγο ούτε πολύ, μιλά για ένα γελοίο σενάριο με απίστευτες ευκολίες και ελάχιστο πολιτικό βάθος και αληθοφάνεια. Χωρίς να κάνουμε ιδιαίτερα «spoiler», λέμε μόνο ότι τα νέα επεισόδια είναι πολύ πιο φιλόδοξα. Εχοντας πια τον Φρανκ Αντεργουντ (ερμηνευμένο πάντα από τον ασύγκριτο Κέβιν Σπέισι) στη θέση του προέδρου, η σειρά ασχολείται πολύ περισσότερο με την εξωτερική πολιτική. Ο Ρώσος πρόεδρος, ένα μείγμα πιστής απομίμησης και καρικατούρας του Πούτιν, μπαίνει στο κάδρο των εξελίξεων. Το παιχνίδι έχει πλέον σοβαρέψει πολύ· θα τα καταφέρει άραγε ο αδίστακτος πολιτικός να βγει από τις παγίδες που του στήνονται σε εσωτερικό και εξωτερικό; Παρακολουθώντας πάντως τα πρώτα επεισόδια όπου ο νέος πρόεδρος εισάγει ένα νομοσχέδιο για τη δημιουργία 10 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας, δεν αντιστέκεσαι στη σκέψη: ακόμα κι αυτός ο άθλιος Αντεργουντ αντιμετωπίζει την ανεργία, εμείς εδώ στην Ε.Ε. πέντε χρόνια τώρα κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο…
