Πολιτισμός

Η Μαρία Ελενα Κυριάκου πήρε το εισιτήριο για τη Βιέννη με την μπαλάντα «One last breath».

Από το πρώτο επεισόδιο κιόλας ήταν σαφές ότι εδώ υπάρχει άλλο χιούμορ και άλλη λογική στη γραφή.

Εδώ και περίπου δύο χρόνια η συσκευή που υπολειτουργεί περισσότερο στο σπίτι μου είναι η τηλεόραση. Κάθεται ήσυχα απέναντί μου, με κατάμαυρη οθόνη και με αφήνει να διαβάζω απερίσπαστη βιβλία ή να ενημερώνομαι από το tablet μου. 

Στην πλειονότητά τους οι νέες σειρές προβάλλονται από τα συνδρομητικά κανάλια και ακολουθούν κάποια ελληνικά.

Το γνωστό τηλεπαιχνίδι έρχεται στο Star και ήδη μέσα σε έξι ημέρες καταγράφηκαν 6.000 συμμετοχές.

Ομολογώ ότι απορούσα και άκουγα με δυσπιστία συναδέλφους και φίλους να κλείνονται ολόκληρα Σαββατοκύριακα στο σπίτι, βλέποντας αμερικανικές σειρές. Να στερούνται ύπνο και να παθιάζονται με πρωταγωνιστές.

Το δημοτικό τραγούδι για την τηλεόραση είναι το σκηνικό σε εθνικές επετείους, Πάσχα και Απόκριες, ενώ οι διαφορετικές εκπομπές είναι σταγόνα στον ωκεανό.

Την Πέμπτη 26/2 θα παρουσιαστούν τα πέντε υποψήφια τραγούδια από τη ΝΕΡΙΤ.

Αυξήθηκε μετεκλογικά η μέση ημερήσια τηλεθέαση ακόμη και από αυτή της προεκλογικής περιόδου.

Στο εξωτερικό, θρύλοι του σινεμά γράφουν για τη μικρή οθόνη. Γιατί όχι και στην Ελλάδα;

Ο​​ταν ένα επίκαιρο θέμα με κοινωνική ευαισθησία το αγγίζει η μαζική κουλτούρα είναι παρακινδυνευμένο γιατί συνήθως καταλήγει σε διδακτισμό.