Η Σίλικον Βάλεϊ έχει τη δυνατότητα να πείσει τις μικρές επιχειρήσεις να προχωρήσουν ένα βήμα παραπάνω στην αυτοματοποίηση των δραστηριοτήτων τους. Η βελτιωμένη τεχνολογία και η ανάγκη να πληρώνονται καλύτερα οι εργαζόμενοι έχουν δημιουργήσει μια αύξηση στις πωλήσεις ρομπότ από μεγάλες εταιρείες σε όλη την Αμερική. Εντούτοις, ελάχιστα από αυτά τα μηχανήματα καταλήγουν σε πιο μικρές μονάδες, οι οποίες προβληματίζονται για τις υψηλές αρχικές δαπάνες αγοράς και την έλλειψη σε ικανούς εργαζομένους με ανάλογη ειδίκευση. Εξ ου και πολλά καινοτομικά επενδυτικά κεφάλαια προωθούν και χρηματοδοτούν νέα μοντέλα, τα οποία αφορούν την ενοικίαση, την εγκατάσταση και τη συντήρηση των ρομπότ, χρεώνοντας το εργοστάσιο με την ώρα ή τον μήνα. Αυτό σημαίνει πως ο κίνδυνος και το αρχικό κόστος ελαττώνονται. Ειδικότερα ο Σάμαν Φάριντ, πρώην στέλεχος καινοτομικών κεφαλαίων, που είχε για δέκα χρόνια επενδύσει στα ρομπότ και είχε διαπιστώσει τα προβλήματά τους μέσα στα εργοστάσια, ίδρυσε μια εταιρεία για τη μίσθωσή τους. Φέρει την επωνυμία Formic Technologies και έχει την υποστήριξη των κεφαλαίων Lux Capital και Initialized Capital, τα οποία σε πρώιμο στάδιο είχαν επενδύσει στη νεοφυή εταιρεία για την τεχνολογία της αυτόνομης οδήγησης, Cruise.
Ο Γκάρι Ταν, συνεταίρος στο Initialized Capital, εκτιμά πως αυτή τη στιγμή οι συνθήκες είναι ευνοϊκές ώστε να υπάρξει ζωηρότερο ενδιαφέρον για την ενοικίαση ρομπότ. Αυτές οι συνθήκες έχουν να κάνουν με τα σχέδια για φθηνότερα και καλύτερα ρομπότ σε συνδυασμό με την τεχνητή νοημοσύνη, τα χαμηλά επιτόκια και την επαπειλούμενη ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ – Κίνας, η οποία μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα.
«Το θέμα των ρομπότ εδράζεται στο σημείο εκείνο όπου συμφύρονται οι τρεις σοβαρότερες τάσεις οι οποίες επικρατούν σήμερα στην κοινωνία», επισημαίνει ο κ. Ταν. Οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας και οι ιδιοκτήτες μικρών μονάδων δεν μπορούν πάντα να αλληλοκατανοούνται. Το θέμα αυτό έκανε την Ενωση Εταιρειών Βιομηχανικής Τεχνολογίας να ανοίξει γραφείο πριν από δύο χρόνια στο Σαν Φρανσίσκο, αποσκοπώντας να γεφυρώσει το χάσμα. Αξίζει να επισημανθεί πως το μοντέλο μίσθωσης μεταθέτει μεγάλο μέρος του οικονομικού βάρους στις νεοφυείς μονάδες ρομποτικής, οι οποίες αναλαμβάνουν τον κίνδυνο μια εταιρεία να χάσει το συμβόλαιο ή να αλλάξει ένα προϊόν. Τα μικρότερα εργοστάσια συνήθως έχουν σειρές προϊόντων τα οποία είναι προσαρμοσμένα σε πολύ συγκεκριμένες ανάγκες και δεν τους χρειάζεται ένα ρομπότ.
Στην περίπτωση της οικογενειακής βιομηχανίας του Μπομπ Αλμπερτ, Polar Hardware Manufacturing, η ενοικίαση ρομπότ (μηχανικό χέρι στη συγκεκριμένη περίπτωση) του κοστίζει 10 δολάρια την ώρα εν συγκρίσει με τον μέσο όρο των 20 δολαρίων και πλέον την ώρα για έναν άνθρωπο. Μια εργασία που διεκπεραιώνει το μηχανικό χέρι είναι να παίρνει μια μεταλλική ράβδο από ένα καλάθι, να τη στρίβει και να την τοποθετεί σε παλιότερο μηχάνημα, το οποίο τη λυγίζει και τη μορφοποιεί σε χερούλι πόρτας.
