Eπί σειρά μηνών οι επιχειρήσεις στη Γερμανία υποφέρουν από ελλείψεις υλικών, ημιαγωγών, πρώτων υλών και καυσίμων, όπως αναφέρει η γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt. Ο υπουργός Οικονομικών Ρόμπερτ Χάμπεκ (Πράσινοι) θέλει μέσα από επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων να φέρει στη Γερμανία εργοστάσια παραγωγής ημιαγωγών για να μειώσει, μεταξύ άλλων, την εξάρτησή της από την Ασία, σύμφωνα με την εφημερίδα. Η πρόοδος θέτει για άλλη μία φορά το ζήτημα της κατάστασης της τεχνολογικής κυριαρχίας στη Γερμανία και στην Ευρώπη. Το τριήμερο συνέδριο «Ευρώπη 2022», το οποίο συνδιοργανώνεται από τη Handelsblatt και άρχισε χθες, θα πρέπει να δώσει απαντήσεις. Παρόντες, επίσης, μεταξύ άλλων θα είναι η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, και ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Μπρινό Λε Μερ. Πάντως, η παγκοσμιοποίηση είχε ήδη επιβραδυνθεί πριν από την πανδημία και, όταν ο κορωνοϊός προκάλεσε συμφόρηση στις αλυσίδες εφοδιασμού, οι γερμανικές εταιρείες χτυπήθηκαν σκληρά. Μήπως έληξε η δυναμική παγκοσμιοποίηση, διερωτάται η Handelsblatt; Ομως, εξετάζοντας τις εμπορικές ροές και τα μελλοντικά σενάρια για τη Γερμανία, συνάγεται το αντίθετο συμπέρασμα. Ειδικότερα, υπάρχουν πέντε στοιχεία, που υποστηρίζουν το συμπέρασμα αυτό.
Το Ιfο εκτιμά πως εάν όλη η παραγωγή επέστρεφε στη Γερμανία, το ΑΕΠ θα μειωνόταν κατά 10%.
Πρώτον, η Γερμανία συναλλάσσεται περισσότερο από ποτέ με ξένες χώρες. Παρά τα σημεία συμφόρησης στις παραδόσεις προϊόντων, το γερμανικό διεθνές εμπόριο ανθεί. Η Γερμανία εξήγαγε αγαθά αξίας άνω των 125 δισ. ευρώ μόνο τον Νοέμβριο, ενώ οι εισαγωγές ανήλθαν συνολικά σε 114 δισ. ευρώ – και οι δύο τιμές αποτελούν ρεκόρ. Δεύτερον, όπως παρατηρεί η γερμανική εφημερίδα, η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 είχε ήδη αλλάξει για τα καλά την παγκοσμιοποίηση. Ενώ ο όγκος του παγκόσμιου εμπορίου αυξήθηκε περίπου 1,5 φορά ταχύτερα από την παγκόσμια οικονομία από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 μέχρι την οικονομική κρίση, το εμπόριο και η οικονομική παραγωγή αυξήθηκαν με τον ίδιο ρυθμό μέχρι το 2019. Ορισμένοι εχθροί της παγκοσμιοποίησης εξέλαβαν την πανδημία ως τον «αποχαιρετισμό» στην τάση αυτή. Ομως, συμβαίνει το αντίθετο, μιας και το γερμανικό διεθνές εμπόριο έχει ανακάμψει από τα προβλήματα πολύ πιο γρήγορα από ό,τι τότε.
Τρίτον, η Γερμανία δεν έχει την πολυτέλεια να θέσει τέλος στον καταμερισμό εργασίας και εκτός συνόρων. Παραδείγματος χάριν, η εταιρεία ειδών μόδας C&A δεν κατασκεύασε νέο εργοστάσιο στην Ασία, αλλά στο Μενγκενγκλάντμπαχ της Γερμανίας. Η C&A θέλει να παράγει μέχρι και 800.000 τζιν ετησίως εκεί. Μπορεί αυτό να είναι ένα σχέδιο για ολόκληρη τη γερμανική οικονομία; Το ινστιτούτο Ifo έχει υπολογίσει πως, εάν όλη η παραγωγή επέστρεφε στη Γερμανία, το ΑΕΠ θα μειωνόταν σχεδόν κατά 10%. Τέταρτον, εάν ο διεθνής καταμερισμός εργασίας παραμείνει ίδιος, τι πρέπει να γίνει για τα σημεία συμφόρησης στον εφοδιασμό; «Αντί να βασίζεστε μόνο σε έναν προμηθευτή, θα πρέπει να βρείτε εφεδρικούς για να μειώσετε τον κίνδυνο», εξηγεί ο διευθυντής προϊόντων της Elektronik Reichelt, Κρίστιαν Ράινβαλντ.
Περισσότερες από τις μισές γερμανικές εταιρείες θέλουν να προσαρμόσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού τους, σύμφωνα με έρευνα του Γερμανικού Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου (DIHK). Το 78% αποδίδει σημασία στην αξιοπιστία. Η αναλογία τιμής-απόδοσης παίζει ρόλο μόνο για τα 2/3. Τέλος, πέμπτον, η Γερμανία θα πρέπει να δημιουργήσει και νέες εξαγωγικές αγορές πέραν της Κίνας. Αν και οι γερμανικές εξαγωγές προς τη χώρα είχαν ρυθμό αύξησης μεταξύ 10% και 30% τη δεκαετία του 2000, ο αντίστοιχος το 2019 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος ήταν μόλις 3,2%.
