Την περασμένη εβδομάδα, μια νέα επιχειρηματική και χρηματοοικονομική βιβλιοθήκη άνοιξε τις πύλες της στο Εδιμβούργο. Η Βιβλιοθήκη των Λαθών έλαβε το όνομά της από τον ιδρυτή της και αναλυτή επενδυτικής στρατηγικής Ράσελ Νάπιερ, ο οποίος πιστεύει ότι η μελέτη της Ιστορίας μπορεί να βελτιώσει την οικονομική κατανόηση και όπως ο ίδιος λέει, «(ας κάνουμε) ένα λάθος τη φορά». Κρίνοντας όμως από τα πρόσφατα γεγονότα, οι επενδυτές δεν έχουν διδαχθεί κάτι από αυτό το καταστροφικό γεγονός. Η εν λόγω Βιβλιοθήκη ακολουθεί ως ρητό το σχόλιο του Τζέιμς Γκραντ ότι, ενώ η πρόοδος στις φυσικές επιστήμες είναι γραμμική, στα οικονομικά είναι κυκλική. Σε έναν ιδανικό κόσμο η γνώση των προηγούμενων οικονομικών καταστροφών θα απομάκρυνε επενδυτές από επικίνδυνα εργαλεία, αλλά στην πράξη δεν υπάρχει υποκατάστατο της προσωπικής εμπειρίας. Η επαγγελματική επένδυση είναι ένα παιχνίδι δοκιμής και λάθους. Τα λάθη είναι ακριβά μαθήματα. Οσο για τον λογαριασμό της μειωμένης απόδοσης, τον πληρώνουν οι πελάτες. Ακόμα και οι επιτυχέστεροι επενδυτές κάνουν λάθος σχεδόν τις μισές φορές, κάτι που τους δίνει άφθονο υλικό για να οργανώσουν βάσει των σφαλμάτων τους τις επόμενες κινήσεις τους. Το να παραδεχθείς το σφάλμα σου με προθυμία δείχνει ανοιχτόμυαλο άνθρωπο, λέει ο Νάπιερ.
Κατά τον Ολντφιλντ, έμπειρο Βρετανό διαχειριστή κεφαλαίων, κάθε σφάλμα κάνει έναν επενδυτή κατά ένα κλάσμα καλύτερο.
Ο Ρίτσαρντ Ολντφιλντ, ένας έμπειρος Βρετανός διαχειριστής κεφαλαίων, ξεκινάει το πνευματώδες και σοφό βιβλίο του για τις επενδύσεις, «Απλό αλλά όχι εύκολο», με ένα κεφάλαιο για τα ουρλιαχτά του. Η επενδυτική συμβουλή που έδωσε ο πρώην εργοδότης του Ολντφιλντ, τραπεζίτης Ζίγκμουντ Βάρμπουργκ, ήταν «να κλαίμε πάντα όταν κάνουμε κάτι στραβά». Κατά τον Ολντφιλντ, κάθε λάθος κάνει έναν επενδυτή κατά ένα κλάσμα καλύτερο. Ο δε Τζορτζ Σόρος τοποθετεί τα λάθη στο επίκεντρο της επενδυτικής του διαδικασίας. Ο δισεκατομμυριούχος που γεννήθηκε στην Ουγγαρία, ισχυρίζεται ότι έχει μια οξεία αίσθηση του λάθους του. «Για άλλους, το να σφάλλεις σε γεμίζει ντροπή», έχει γράψει. «Για μένα το να αναγνωρίζω τα λάθη μου είναι πηγή υπερηφάνειας. Μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι η ατελής κατανόηση είναι η ανθρώπινη κατάσταση, δεν είναι ντροπή να κάνουμε λάθος, αλλά το να μην επανορθώνουμε». Η προσέγγιση του Σόρος ως διαχειριστή κεφαλαίων αντιστάθμισης κινδύνου ήταν πρώτα να δημιουργήσει μια θέση και μετά να εξετάσει πώς μπορεί να κάνει λάθος. Κατά την άποψή του, η αναγνώριση και η διόρθωση λαθών συνιστά το δύσκολο μέρος της επένδυσης.
Το άνοιγμα της νέας βιβλιοθήκης συνοδεύτηκε από ένα εβδομαδιαίο «Φεστιβάλ Λαθών». Σε μια εκδήλωση έμπειροι επενδυτές συζήτησαν τις γκάφες που καθόρισαν τη σταδιοδρομία τους, ενώ ο Ανγκους Τόλοκ, πρώην διευθυντής διαχείρισης κεφαλαίων αναδυόμενων αγορών, ομολόγησε ότι δεν προέβλεψε την αναστάτωση που θα έφερνε το Διαδίκτυο σε τόσο πολλές επιχειρήσεις, και συμβούλεψε τους νεότερους επενδυτές να αφιερώνουν τουλάχιστον 15 λεπτά την ημέρα καταγράφοντας τα λάθη τους. Ενας άλλος συνταξιούχος επενδυτής παραδέχτηκε ότι κατείχε μεγάλο μερίδιο στη Northern Rock, όταν κατέρρευσε αυτή η βρετανική στεγαστική τράπεζα το 2007. Το λάθος του ήταν ότι δεν είχε σκεφτεί τι θα συνέβαινε στην τράπεζα εάν οι χρηματαγορές χονδρικής στέρευαν. Πέραν τούτου, το λάθος του το επιδείνωσε, διότι δεν κατόρθωσε να πουλήσει μετοχές όταν η Northern Rock ενημέρωσε πρώτη φορά τους μετόχους σχετικά με τα προβλήματα χρηματοδότησής της. «Η μόχλευση και η έλλειψη ρευστότητας είναι προάγγελος θανάτου», γράφει ο Ολντφιλντ, επικαλούμενος έναν πρώην συνάδελφό του. Ωστόσο, τέλος, πάρα πολλοί επενδυτές αγνόησαν αυτή τη σωστή συμβουλή κατά τα χρόνια που προηγήθηκαν της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
