Οι τελευταίοι μήνες είναι ιδιαίτερα κρίσιμοι για την παγκόσμια σταθερότητα και ασφάλεια, καθώς η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία που ξεκίνησε στα τέλη Φεβρουαρίου συνεχίζεται με ιδιαίτερη ένταση στα ανατολικά της χώρας, προκαλώντας χιλιάδες νεκρούς και επιτείνοντας την τεράστια ενεργειακή κρίση, καθώς και τον αντίστοιχο πληθωρισμό που έχει προκληθεί, ενώ ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη μια ταυτόχρονη επισιτιστική κρίση σε διάφορα σημεία του πλανήτη, λόγω της έλλειψης τροφίμων και των διαταραχών στην εφοδιαστική αλυσίδα.
Οι ρωσικές κυρώσεις που έχουν επιβληθεί από τη Δύση και ο αποκλεισμός μεγάλου μέρους του ρωσικού τραπεζικού συστήματος από το διεθνές σύστημα πληρωμών έχουν δημιουργήσει ήδη σημαντικά προβλήματα ρευστότητας στη Ρωσία, καθώς και ελλείψεις βασικών πρώτων υλών στην εγχώρια βιομηχανία.
Οι ΗΠΑ δεν δείχνουν προς το παρόν καμία διάθεση συνεννόησης με τη Ρωσία και συνεχίζουν να εξοπλίζουν με βαριά οπλικά συστήματα την Ουκρανία, η οποία εξακολουθεί να αντιστέκεται σε πολλά μέτωπα, έχοντας όμως και εκείνη σημαντικές απώλειες στο πεδίο της μάχης.
Στο σημείο αυτό να τονίσουμε πως η σύγκρουση στην Ουκρανία τελεί υπό τη στενή παρακολούθηση της Ε.Ε., η οποία όμως πέραν των κυρώσεων δεν μπορεί να αντιτάξει καμία σημαντική στρατιωτική συμβολή, εφόσον ο βασικός στρατιωτικός βραχίονας συμμετοχής της είναι το ΝΑΤΟ.
Επιπλέον η Κίνα, παρά το γεγονός ότι δεν καταδίκασε τη ρωσική εισβολή, δεν ταυτίζεται με τη στάση και την εξωτερική πολιτική της Ρωσίας, ενώ υπάρχει ήδη στρατηγική οικονομική σχέση για προμήθεια φυσικού αερίου μεταξύ των δύο χωρών.
Εκτός αυτού, οι ΗΠΑ παρά τον πόλεμο στην Ουκρανία, συνεχίζουν να απειλούν την Κίνα, ακόμη και με στρατιωτική σύρραξη σε περίπτωση εισβολής της τελευταίας στην Ταϊβάν, δημιουργώντας έτσι μια επικίνδυνη εμπόλεμη ζώνη στην περιοχή Ασίας – Ειρηνικού.
Σε αυτή την περιοχή δεν πρέπει να υποτιμάται η διαρκής απειλή της Βόρειας Κορέας, η οποία δοκιμάζει συχνά πυκνά νέα πυρηνικά όπλα και διηπειρωτικούς πυραύλους, ενώ τελεί υπό την προστασία της Κίνας, χωρίς να έχει εναντιωθεί στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Οι συνεχείς και εκα-τέρωθεν απειλές από χώρες εντός και εκτός της δυτικής συμμαχίας δημιουργούν ανησυχία για γεωπολιτική αστάθεια.
Ας μην ξεχνάμε, επίσης, τον περιφερειακό ρόλο της Τουρκίας στη Ν.Α. Μεσόγειο και τις συνεχείς πρόσφατες απειλές εναντίον της Ελλάδας, με ταυτόχρονη αμφισβήτηση κυριαρχίας συγκεκριμένων νησιών του Αιγαίου.
Επιπροσθέτως, η Τουρκία εμπλέκεται ήδη σε μια προσπάθεια δημιουργίας μιας τεράστιας ζώνης ασφάλειας στη Συρία, με στόχο τον έλεγχο των Κούρδων, κάτι που είναι αντίθετο στις επιδιώξεις τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή.
Στον αντίποδα, το Ιράν, που συνεχίζει να απειλεί με τη στάση του τις ΗΠΑ αλλά και το Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, δεν έχει συμμετάσχει σε οποιαδήποτε μορφή κυρώσεων προς τη Ρωσία, ενώ είναι και αγοραστής ρωσικού πετρελαίου, δημιουργώντας έτσι μια άτυπη εμπορική συμμαχία με τη Ρωσία αλλά και την Κίνα.
Τέλος, δεν πρέπει να υποτιμηθεί μια ενδεχόμενη κρίση σε αρκετές χώρες της Αφρικής, με έξαρση των δικτατορικών καθεστώτων, σε μια προσπάθεια να ελέγξουν τις υποδομές των χωρών τους και την αγορά των πρώτων υλών, με αποτέλεσμα ανυπολόγιστες ανθρώπινες απώλειες.
Με βάση τα παραπάνω γίνεται κατανοητό πως οι συνεχείς και εκατέρωθεν απειλές από χώρες εντός και εκτός της δυτικής συμμαχίας, με επιφυλακή μεγάλου μέρους των ενόπλων δυνάμεων, δημιουργούν ανησυχία για μια γεωπολιτική αστάθεια, υπό το πρίσμα ενός γενικευμένου περιφερειακού, αν όχι παγκοσμίου πολέμου, ταυτόχρονα με μια ατέρμονη κούρσα εξοπλισμών, που μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες μακροπρόθεσμα, αν συγκεκριμένα πυρηνικά όπλα βρεθούν τη λάθος στιγμή σε λάθος χέρια.
* Ο κ. Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός.
