Υπ’ αριθμόν 1 προορισμός των άμεσων ξένων επενδύσεων ανάμεσα σε όλες τις χώρες του κόσμου ήταν για μία ακόμη φορά το περασμένο έτος οι ΗΠΑ, ενώ η Κίνα υποχώρησε στην τρίτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Σύμφωνα με σχετική έκθεση συνεργατών του ΔΝΤ, οι επενδύσεις στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 506 δισ. δολ., δηλαδή σε ποσοστό 11,3%, ενώ προκύπτει πως διάφορες μικρότερες οικονομίες καταλαμβάνουν κάποια θέση ανάμεσα στις 10 πρώτες στον κόσμο. Η Ολλανδία, που έρχεται δεύτερη μετά τις ΗΠΑ, το Λουξεμβούργο, το Χονγκ Κονγκ, η Σιγκαπούρη, η Ιρλανδία και η Ελβετία εμφανίζονται στον κατάλογο των 10 πρώτων χωρών-προορισμών για τις άμεσες ξένες επενδύσεις, μολονότι καμία από αυτές τις οικονομίες δεν βρίσκεται ανάμεσα στις 10 πρώτες του κόσμου όταν το κριτήριο είναι το ΑΕΠ τους. Οπως επισημαίνουν οι συνεργάτες του ΔΝΤ, Γιάνικ Ντάμγκααρντ και Κάρλος Σάντζες Μουνιόθ, το γεγονός ότι οι άμεσες ξένες επενδύσεις δεν συμβαδίζουν με το μέγεθος των οικονομιών σχετίζεται με ότι η εικόνα προκύπτει απλώς από ένα σετ στατιστικών στοιχείων.
Η μελέτη των συνεργατών του ΔΝΤ έχει γίνει σε 112 οικονομίες και προκύπτει πως στη διάρκεια του περασμένου έτους οι άμεσες ξένες επενδύσεις αυξήθηκαν κατά μέσον όρο 7,1% στα εθνικά νομίσματα, αλλά όταν μετρηθούν σε δολάρια η αύξηση περιορίζεται στο 2,3% εξαιτίας της ενίσχυσης που είχε σημειώσει το αμερικανικό νόμισμα τους προηγούμενους μήνες. Οπως επισημαίνουν οι δύο οικονομολόγοι, οι ροές κεφαλαίων που κατεγράφησαν αφορούν τόσο τις επενδύσεις σε παραγωγικές δραστηριότητες στο εσωτερικό μιας χώρας όπως, για παράδειγμα, σε μονάδες παραγωγής, εργοστάσια και μηχανολογικό εξοπλισμό, αλλά σε πολλές περιπτώσεις αφορούν αποκλειστικά επενδύσεις στον χρηματοπιστωτικό κλάδο χωρίς καμία σύνδεση με την πραγματική οικονομία.
Εξάλλου, άλλη έρευνα των Ντάμγκααρντ, Γιόχανσεν, Λέιν και Φερέτι, επίσης συνεργατών του ΔΝΤ, καταδεικνύει πως διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στις άμεσες ξένες επενδύσεις τα υπεράκτια χρηματοπιστωτικά κέντρα. Σε αυτά καταλήγουν, ως γνωστόν, μεγάλα κεφάλαια για να τύχουν ευνοϊκής φορολογικής μεταχείρισης, με αποτέλεσμα όμως να παραπλανούν τελικά ως προς το πραγματικό σύνολο των άμεσων ξένων επενδύσεων, αφού αυτό παρουσιάζεται διογκωμένο. Τα κεφάλαια που καταλήγουν σε τέτοια κέντρα αυξάνονταν διαρκώς μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, αλλά το μερίδιό τους στις παγκόσμιες επενδύσεις μειώνεται σταδιακά από το 2017 και μετά.
