Το να βοηθήσουμε την Ινδία να αναπτυχθεί με φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν για τους δικούς της κατοίκους και τον πλανήτη ολόκληρο. Οι εκπομπές από την πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου είναι μόνο το 7% των αερίων του θερμοκηπίου, αλλά αυξάνονται γρήγορα, ενώ όσες παράγονται από τις πλούσιες χώρες έχουν φτάσει στο αποκορύφωμά τους σε μεγάλο βαθμό. Εάν η Ινδία αποφύγει τη βρώμικη πορεία προς την ανάπτυξη, που έχουν ακολουθήσει άλλοι, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, όλοι θα έχουν περισσότερες πιθανότητες να αποφύγουν την κόλαση από την κλιματική αλλαγή. Επιπλέον, η Ινδία θα είχε πολλά να κερδίσει. Μια επιτάχυνση των επενδύσεων σε ανάπτυξη χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα θα μπορούσε να προσφέρει καλές θέσεις εργασίας, να μειώσει την ατμοσφαιρική ρύπανση και να αυξήσει την ενεργειακή ασφάλεια, διαπιστώνει ο Ναβρόζ Ντουμπάς από το Κέντρο Ερευνών Πολιτικής, μια ινδική δεξαμενή σκέψης. Θα τοποθετούσε επίσης τη χώρα, η οποία κάνει εισαγωγές πετρελαίου, σε μια πορεία υπέρ των προϊόντων που παράγονται με χαμηλό αποτύπωμα άνθρακα, ενώ αναλόγως θα αναδιαρθρωνόταν και το παγκόσμιο εμπόριο.
Βέβαια, μιλάμε για ένα τιτάνιο εγχείρημα. Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι έχει δεσμευθεί να απελευθερώσει την οικονομία από τον άνθρακα έως το 2070. Πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι η Ινδία πρέπει να προχωρήσει ακόμη πιο γρήγορα. Ο όμιλος συμβούλων επιχειρήσεων McKinsey, για παράδειγμα, ζητάει μια επένδυση 11 τρισ. δολαρίων για τη χρηματοδότηση ενός «επιταχυνόμενου σεναρίου» που θα ολοκληρώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου έως το 2050.
Η Ινδία θα πρέπει να προσελκύσει τη μερίδα του λέοντος της χρηματοδότησης για την απαιτούμενη αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας, το πράσινο υδρογόνο και άλλες καθαρές τεχνολογίες, καθώς και να ενισχύσει τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας από ιδιωτικά κεφάλαια. Για να το κάνει αυτό, θα χρειαστεί πολιτικές που δίνουν κίνητρα για πράσινες επενδύσεις, συμπεριλαμβανομένης της επιτάχυνσης των σχεδίων της για την τιμολόγηση του διοξειδίου του άνθρακα. Οι πλούσιες χώρες μπορούν επίσης να βοηθήσουν, ακόμη και σε μια περίοδο που οι προϋπολογισμοί τους είναι υπερδιογκωμένοι. Μπορούν να παρέχουν εγγυήσεις, μειώνοντας έτσι το κόστος του κεφαλαίου για τους ιδιώτες επενδυτές. Μπορούν επίσης να κάνουν την Παγκόσμια Τράπεζα να επαυξήσει τις επενδύσεις της για το κλίμα – μια ιδέα για την οποία πιέζει η Ινδία και η οποία είναι πιθανό να διαδραματίσει εξέχουσα θέση στις εαρινές συνεδριάσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αυτή την εβδομάδα.
Η Ομάδα των Επτά (G7) πλούσιων βιομηχανικών χωρών προσπάθησε να κινητοποιήσει την Ινδία ώστε να συναφθεί μια εταιρική σχέση για τη μετάβαση σε δίκαιη ενέργεια (JETP), έπειτα από παρόμοιες συμφωνίες με την Ινδονησία, το Βιετνάμ και τη Νότια Αφρική. Αυτό το πλαίσιο υπόσχεται χρηματοδοτήσεις, και αυτό ώς ένα βαθμό για να συνδράμουν στην πρόωρη απόσυρση από τη λειτουργία των σταθμών παραγωγής ενέργειας από άνθρακα.
Ωστόσο, η κυβέρνηση Μόντι θα προτιμούσε να εργαστεί μέσω της Ομάδας των Είκοσι (G20) μεγάλων οικονομιών, της οποίας προεδρεύει φέτος, όπως ισχυρίζεται ο Βαϊμπχάβ Τσατουρβέντι της CEEW, μιας ινδικής δεξαμενής σκέψης για το κλίμα. Θα ήθελε να παρουσιάσει ένα ευρύ πλαίσιο για τον τρόπο προώθησης της πράσινης ανάπτυξης για τις αναδυόμενες οικονομίες, αντί να επικεντρωθεί στην εξάλειψη του γαιάνθρακα. Η ινδική κυβέρνηση δεν θέλει να απαλλαγεί από αυτόν. Και αυτό διότι ανησυχεί πως με τις ΑΠΕ το δίκτυο ηλεκτροδότησης θα καταστεί αναξιόπιστο και επειδή εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται ή εξαρτώνται από τη βιομηχανία γαιάνθρακα.
