Οι ηγέτες των πλούσιων δημοκρατιών που συγκεντρώνονται αυτήν την εβδομάδα στη Χιροσίμα έχουν ήδη πολλά να τους απασχολούν, από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τον υψηλό πληθωρισμό και την άνοδο της Κίνας. Η Ιαπωνία, όμως, που φέτος φιλοξενεί τη σύνοδο, έχει θέσει σε προτεραιότητα την «προσέγγιση του παγκόσμιου Νότου».
Πολλές αναπτυσσόμενες χώρες του παγκόσμιου Νότου έχουν σημασία για την οικονομία. Εχουν αναπτυχθεί ραγδαία και έχουν ακόμη μεγάλες δυνατότητες για περαιτέρω ανάπτυξη. Χώρες όπως η Βραζιλία έχουν σημαντικές πρώτες ύλες ζωτικής σημασίας, απαραίτητες για να στηρίξουν την παγκόσμια μετάβαση στην πράσινη οικονομία. Αλλες, όπως για παράδειγμα η Νιγηρία, χρειάζονται για την παραγωγή υδρογονανθράκων. Στο μεταξύ, χώρες όπως το Βιετνάμ θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον ανεπτυγμένο κόσμο να διαφοροποιήσει τις εφοδιαστικές αλυσίδες ώστε να περιορίσει την εξάρτησή του από την Κίνα, που σήμερα έχει τον έλεγχο σε καίρια προϊόντα όπως είναι οι μπαταρίες για ηλεκτροκίνητα οχήματα και τα φωτοβολταϊκά.
Στόχος των πλούσιων δημοκρατιών δεν πρέπει να είναι το να προσδέσουν τις χώρες του παγκόσμιου Νότου στο δικό τους στρατόπεδο ενόψει μιας ενδεχόμενης σύγκρουσης με την Κίνα. Πρέπει, αντιθέτως, να τους προσφέρουν ευημερία. Στην προσπάθειά τους όμως να επιτύχουν κάτι τέτοιο, οι πλούσιες δημοκρατίες είναι εκτεθειμένες και ενδέχεται να κατηγορηθούν ότι εφαρμόζουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Κύριος ένοχος βέβαια είναι οι ΗΠΑ. Τόσο ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, όσο και ο προκάτοχός του Ντόναλντ Τραμπ έλαβαν μέτρα για να προστατεύσουν τις θέσεις εργασίας εντός των ΗΠΑ εις βάρος του παγκόσμιου εμπορίου. Προσφάτως, η Ουάσιγκτον υιοθέτησε το λεγόμενο πακέτο Μπάιντεν για τις πράσινες επενδύσεις.
Αν οι χώρες του G7 θέλουν να έχουν καλές σχέσεις με τις αναπτυσσόμενες, πρέπει πρώτα να προωθήσουν το διεθνές εμπόριο. Αυτό σημαίνει, μεταξύ άλλων, να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις που έχουν δώσει ότι θα μεταφέρουν μέρος της παραγωγής σε πιο φιλικές χώρες όπως η Ινδία για να αποφύγουν την υπερβολική εξάρτηση από την Κίνα. Αν αυξήσουν τις εισαγωγές θα διακινδυνεύσουν να αντιμετωπίσουν αντιδράσεις. Γι’ αυτό ακριβώς οι πλούσιες χώρες πρέπει να υιοθετούν φιλόδοξες πολιτικές για να στηρίζουν όσους πλήττονται από την παγκοσμιοποίηση. Επιπλέον, οι πλούσιες χώρες μπορούν να βοηθήσουν τις αναπτυσσόμενες να στραφούν γρήγορα προς την πράσινη οικονομία, αναλαμβάνοντας σειρά πρωτοβουλιών. Εχουν ήδη υπογράψει τη σχέση συνεργασίας για την ενεργειακή μετάβαση με χώρες όπως η Ινδονησία και προβλέπουν επενδύσεις σε έργα υποδομής αξίας 600 δισ. δολ. για να ανταγωνιστούν τις επενδύσεις ενός τρισ. δολ. του Δρόμου του Μεταξιού.
