Δεκάδες χιλιάδες νέοι Κινέζοι είναι κληρονόμοι και επικεφαλής βιομηχανιών που, όμως, δεν μπορούν πλέον να βασίζονται στο μοντέλο εντάσεως εργασίας που μετέτρεψε την Κίνα στη μεγαλύτερη εξαγωγική δύναμη του κόσμου. Το εργατικό δυναμικό μειώνεται και γερνάει και ο ανταγωνισμός από τη Νοτιοανατολική Ασία και την Ινδία έχει σαν αποτέλεσμα να έχει ξεπεραστεί από τις εξελίξεις τουλάχιστον το 1/3 της βιομηχανικής βάσης της Κίνας. Ετσι πέφτει στους ώμους μιας ομάδας νέων Κινέζων εικοσάρηδων και τριαντάρηδων, δηλαδή στη «δεύτερη βιομηχανική γενιά», το επιτακτικό δίλημμα να προχωρήσουν σε τεχνολογική αναβάθμιση και πρακτικές αλλαγές ή να αφήσουν την επιχείρησή τους να καταρρεύσει.
Αυτή η εκτεταμένης κλίμακας μετάβαση στη νεότερη γενιά συμβαίνει ενώ η Κίνα επιβραδύνεται και συμβαίνει για πρώτη φορά από τότε που η προηγούμενη γενιά ανέδειξε τη χώρα σε βιομηχανική δύναμη μετά τον θάνατο του Μάο Τσετούνγκ το 1976. Και η νεότερη γενιά προσπαθεί να εκσυγχρονίσει την οικογενειακή επιχείρηση αναβαθμίζοντάς την, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει την αύξηση του κόστους των εργατικών, τις ελλείψεις προσωπικού και σε ορισμένες περιπτώσεις τις διαφωνίες των συγγενών.
Ανάμεσά τους ο Ντου, που ζήτησε να μην κατονομαστεί η επιχείρησή του, ώστε να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητα των γονιών του που είναι 55άρηδες και του έχουν αναθέσει την ευθύνη του εργοστασίου τους. Οπως και πολλοί άλλοι νέοι της γενιάς του, ο Ντου μεγάλωσε με ανέσεις και ευκαιρίες που οι γονείς του δεν είχαν ονειρευτεί. Εβγαλε το λύκειο και πήγε σε πανεπιστήμιο στη Νέα Ζηλανδία όπου και σπούδασε ηλεκτρολόγος μηχανολόγος. Πήγε στις ΗΠΑ και εργάστηκε στη Foxconn που προμηθεύει την Apple. Μελέτησε επίσης τις μεθόδους παραγωγής της Ταϊβάν και της Ιαπωνίας.
Η ευφυΐα του πατέρα του και η εργατικότητα της μητέρας του μετέτρεψαν το εργοστάσιο σε προμηθευτή μεγάλων κινεζικών εταιρειών ηλεκτρικών συσκευών, που επίσης πουλάει εξαρτήματα συστημάτων ελέγχου της θερμοκρασίας σε εμπορικά κέντρα, αίθουσες υπολογιστών, στην ψύξη μπαταριών και ιατρικών μηχανημάτων. Οι μέθοδοι παραγωγής στο εργοστάσιο των γονιών του, όμως, είχαν παραμείνει ίδιες μέχρι την ημέρα που ανέλαβε ο Ντου το 2019. Αποφάσισε να εξοπλίσει το εργοστάσιο με εξειδικευμένο βιομηχανικό λογισμικό που οργανώνει και παρακολουθεί τα λογιστικά βιβλία, τις παραγγελίες, τις δημόσιες προμήθειες, τις παραδόσεις και πολλά άλλα, που στο παρελθόν τα έκαναν υπάλληλοι.
Εστρωσε το πάτωμα με ειδικό υλικό που διευκολύνει τη μετακίνηση μηχανημάτων για την αποθήκευση και παραγωγή, ώστε να ελαχιστοποιείται η μυική προσπάθεια που χρειάζεται να καταβάλουν οι υπάλληλοί του, καθώς έχουν μέση ηλικία γύρω στα 50. Κι ενώ η μητέρα του περνούσε ώρες οργανώνοντας την παραγωγή, ο Ντου τελειώνει την εργασία του γύρω στις 4.00 το μεσημέρι καταλήγει στο γυμναστήριο που έχει φτιάξει μέσα στο εργοστάσιο για τον ίδιο και το προσωπικό του. Τα τελευταία τρία χρόνια έχει αυξήσει τους μισθούς των υπαλλήλων του κατά 10% έως 20%, αλλά δηλώνει πως τώρα το εργοστάσιό του είναι πιο αποτελεσματικό.
«Τα εργοστάσια της Κίνας είναι αναγκασμένα να μεταβούν σε υψηλότερου επιπέδου παραγωγή ή διαφορετικά θα καταρρεύσουν», δηλώνει ο 30χρονος Ζανγκ, που κατέβαλε την ίδια προσπάθεια ψηφιοποιώντας πολλές διαδικασίες όταν ανέλαβε τη συνδιαχείριση του εργοστασίου παραγωγής αυγών στην πόλη Ρουιτσάνγκ στα νοτιοανατολικά της χώρας. Εκτοτε οι πωλήσεις αυξήθηκαν 35% ετησίως.
