Προς μεγάλη επιβράδυνση κινείται η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία διεθνώς, προειδοποίησε ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν.
Σε άρθρο γνώμης στους New York Times, ο Κρούγκμαν συνέκρινε την απογοητευτική επίδοση της κινεζικής οικονομίας με την πορεία της Ιαπωνίας τη δεκαετία του 1990, όταν άρχισε να φθίνει η οικονομική ισχύς της χώρας.
«Η Κίνα φαίνεται πως χάνει τη δύναμή της το τελευταίο διάστημα και κάποιοι διερωτώνται εάν η πορεία της εφεξής μπορεί να θυμίσει την πορεία της Ιαπωνίας. Η απάντησή μου είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα «όχι» – ότι η Κίνα θα τα πάει χειρότερα», τόνισε ο ίδιος.
Την εκτίμηση αυτή απέδωσε στο γεγονός ότι η άνθηση της Ιαπωνίας στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό σε δημογραφικά ζητήματα, αντίστοιχα με αυτά που αντιμετωπίζει τώρα η Κίνα.
Η υπογεννητικότητα και τα χαμηλά επίπεδα μετανάστευσης μείωσαν ταχύτατα τον ιαπωνικό πληθυσμό, που βρισκόταν σε παραγωγική ηλικία μετά το γύρισμα της χιλιετίας. Αυτό οδήγησε με τη σειρά του σε μείωση των επενδύσεων, η οποία προκάλεσε και την αύξηση του επιπέδου χρέους.
Από την άλλη πλευρά, ο κινεζικός πληθυσμός σε παραγωγική ηλικία άρχισε να συρρικνώνεται. Ενδεικτικά, το τελευταίο τρίμηνο η ανεργία των νέων άγγιξε το ρεκόρ του 21%, σύμφωνα με τα στοιχεία της κινεζικής κυβέρνησης.
Ταυτόχρονα, η κινεζική οικονομία δεν είναι ισορροπημένη, σύμφωνα με τον Κρούγκμαν, με τη ζήτηση να χωλαίνει μετά την πανδημία. Η δραστηριότητα στον τομέα της μεταποίησης συρρικνώθηκε τον Μάιο, ενώ στον κλάδο των κατοικιών, ο οποίος αποτελεί περίπου το ένα πέμπτο της κινεζικής οικονομίας, επίσης καταγράφηκε επιβράδυνση.
Οι παράγοντες αυτοί θολώνουν το τοπίο για το μέλλον της Κίνας. Ο Κρούγκμαν δήλωσε μάλιστα ότι η χώρα μπορεί να πέσει στην παγίδα του μεσαίου εισοδήματος, ένα φαινόμενο το οποίο υπάρχει σε αναδυόμενες οικονομίες: ενώ η οικονομία αναπτύσσεται ταχύτατα μέχρι ενός σημείου, στη συνέχεια βαλτώνει.
«Εάν η Κίνα προσανατολίζεται προς επιβράδυνση, το ενδιαφέρον ερώτημα είναι εάν μπορεί να μιμηθεί την κοινωνική συνοχή της Ιαπωνίας – τη δυνατότητά της να διαχειριστεί τη βραδύτερη ανάπτυξη χωρίς πόνο ή κοινωνική αστάθεια. Σίγουρα δεν είμαι ειδικός στην Κίνα, αλλά υπάρχει κάποια ένδειξη ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα, πόσο μάλλον υπό ένα απρόβλεπτο αυταρχικό καθεστώς;» τόνισε.
