Οι πράσινες επιδοτήσεις μπορούν να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, αλλά είναι δημοσιονομικά επιζήμιες. Οι κανονισμοί που απαγορεύουν τις ρυπογόνες δραστηριότητες είναι επίσης χρήσιμοι, ενίοτε όμως αποδεικνύονται πολιτικά ανέφικτοι. Το να μην κάνουν, ωστόσο, τίποτα οι κυβερνήσεις για το κλίμα είναι οικολογικά αβάσιμο και ενέχει τεράστιο οικονομικό κόστος. Ο φόρος άνθρακα πάλι είναι πολιτικά αμφιλεγόμενος, αλλά οικονομικά αποδοτικός. Οσο περισσότερο τον επιστρατεύουν οι κυβερνήσεις τόσο περισσότερα χρήματα συγκεντρώνουν για να αμβλύνουν τις αντιδράσεις ενάντια στις απαραίτητες πράσινες πολιτικές. Δεν υπάρχει μετάβαση στην πράσινη οικονομία χωρίς κόστος. Οι επενδύσεις σε καθαρή ενέργεια πρέπει να τριπλασιαστούν σε 4 τρισ. δολ. ετησίως έως το 2030, εάν ο πλανήτης θέλει να πετύχει τους κλιματικούς στόχους του, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας.
Τη μερίδα του λέοντος θα χρηματοδοτήσει ο ιδιωτικός τομέας, οι κυβερνήσεις όμως πρέπει να παρέχουν κίνητρα και με τη μορφή επιδοτήσεων. Οι ιθύνοντες μπορούν επίσης να καταργήσουν σταδιακά τις ρυπογόνες τεχνολογίες, απαγορεύοντας μεταξύ άλλων σταδιακά τα βενζινοκίνητα οχήματα, απαιτώντας από πλοία και αεροπλάνα να στραφούν σε καθαρότερα καύσιμα ή ζητώντας από τις χαλυβουργίες να μειώσουν την εκπομπή άνθρακα. Το εμπόδιο είναι ότι οι εν λόγω κανονισμοί προκαλούν αντιδράσεις.
Ποια είναι, λοιπόν, η εναλλακτική λύση; Στους περισσότερους οικονομολόγους αρέσει ο φόρος του άνθρακα. Η επιβολή τιμής στις εκπομπές άνθρακα θα αναγκάσει επιχειρήσεις και νοικοκυριά να πληρώσουν εάν μολύνουν τον πλανήτη. Τους δίνει ένα οικονομικό κίνητρο να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους.
Η τιμολόγηση του άνθρακα καλύπτει πλέον το 1/4 των παγκόσμιων εκπομπών, σύμφωνα με το ΔΝΤ. Περίπου 50 χώρες έχουν κάποια μορφή τιμολόγησης άνθρακα και άλλες 23 χώρες σχεδιάζουν να εισαγάγουν. Η εναρκτήρια Σύνοδος Κορυφής για το Κλίμα στην Αφρική νωρίτερα φέτος ζήτησε την επιβολή παγκόσμιου φόρου άνθρακα.
Το εμπόδιο είναι ότι η τιμή άνθρακα στην Κίνα είναι χαμηλή και οι ΗΠΑ δεν έχουν ομοσπονδιακή εισφορά. Αυτοί είναι οι δύο μεγαλύτεροι ρυπαντές στον κόσμο. Η Ε.Ε. είναι το μόνο σημαντικό οικονομικό μπλοκ που θέτει υψηλή τιμή στον άνθρακα, επί του παρόντος 86 ευρώ τον τόνο.
Ενα πλεονέκτημα του φόρου άνθρακα είναι ότι δημιουργεί έσοδα τα οποία οι κυβερνήσεις μπορούν να ανακατανείμουν. Το ΔΝΤ έχει διαμορφώσει ένα σενάριο όπου οι κυβερνήσεις δίνουν πίσω το 30% των χρημάτων που συγκεντρώνουν.
Για να επιτευχθούν οι στόχοι για το κλίμα, η τιμή του άνθρακα θα πρέπει να είναι 135 δολάρια ο τόνος στις προηγμένες οικονομίες και 45 δολάρια ο τόνος στις μεγάλες αναδυόμενες έως το 2030.
