Η τεχνητή νοημοσύνη (Τ.Ν.) δεν έχει προκαθορισμένο μέλλον. Ο πρώτος δρόμος που θα μπορούσε να επιλεγεί αφορά την αύξηση της παραγωγικότητας και το μέλλον της ανάπτυξης. Οι περισσότερες προηγμένες οικονομίες έχουν το ίδιο πρόβλημα της χαμηλής αύξησης της παραγωγικότητας. Με υψηλότερη παραγωγικότητα, τα δημοσιονομικά ελλείμματα, η μείωση της φτώχειας, η υγειονομική περίθαλψη και το περιβάλλον γίνονται πιο διαχειρίσιμα. Σε αυτόν τον δρόμο η Τ.Ν. μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή ή υψηλή παραγωγικότητα.
Ωστόσο, παρά τις ραγδαία βελτιωμένες τεχνικές δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης, η υιοθέτησή της από τις επιχειρήσεις μπορεί να συνεχίσει να είναι αργή και περιορισμένης εμβέλειας. Οπως συνέβη με πολύ πρόσφατα παραδείγματα (τρισδιάστατοι εκτυπωτές, αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα, εικονική πραγματικότητα), η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να καταλήξει λιγότερο ελπιδοφόρα ή λιγότερο έτοιμη να κυκλοφορήσει στην αγορά από ό,τι αναμενόταν αρχικά. Στο εναλλακτικό σενάριο, η τεχνητή νοημοσύνη οδηγεί σε ένα μέλλον υψηλότερης παραγωγικότητας / ανάπτυξης, διότι μπορεί να εφαρμοστεί σε σημαντικό μέρος εργασιών εκτελούμενων από τους περισσότερους εργαζομένους. Συμπληρώνει τους εργαζομένους, αποδεσμεύοντάς τους από επαναλαμβανόμενες, μη δημιουργικές εργασίες και απελευθερώνοντάς τους χρόνο. Ως αποτέλεσμα, περισσότεροι εργαζόμενοι μπορούν να αφιερώνουν περισσότερο χρόνο σε νέα προβλήματα και ένα αυξανόμενο μερίδιο του εργατικού δυναμικού μοιάζει όλο και περισσότερο με μια κοινωνία ερευνητών επιστημόνων και καινοτόμων.
Ενας άλλος δρόμος για το μέλλον της Τ.Ν. αφορά την εισοδηματική ανισότητα, η οποία οξύνθηκε μεταξύ μεμονωμένων εργαζομένων τα τελευταία 40 χρόνια και, όπως φανερώνουν ποικίλες μελέτες, οι υπολογιστές και άλλες μορφές τεχνολογίας πληροφοριών μπορεί να έχουν συμβάλει σε αυτήν. Στο πρώτο σενάριο, η τεχνητή νοημοσύνη επιδεινώνει την εισοδηματική ανισότητα. Στελέχη τεχνολογίας και διευθυντές εφαρμόζουν την τεχνητή νοημοσύνη για να υποκαταστήσουν άμεσα πολλά είδη ανθρώπινης εργασίας, μειώνοντας τους μισθούς. Ακόμη χειρότερα, η γενετική τεχνητή νοημοσύνη αρχίζει να παράγει λέξεις, εικόνες και ήχους, εργασίες που παλαιότερα θεωρούνταν δημιουργικές. Ο αριθμός των απειλούμενων θέσεων εργασίας αυξάνεται πολύ. Στο δεύτερο σενάριο, τέλος, η τεχνητή νοημοσύνη οδηγεί σε χαμηλότερη εισοδηματική ανισότητα, επειδή ο κύριος αντίκτυπός της είναι να βοηθήσει τους λιγότερο έμπειρους ή λιγότερο καταρτισμένους εργαζομένους να είναι καλύτεροι στη δουλειά τους.
* Ο κ. Ερικ Μπρίντζολφσον είναι καθηγητής Ανθρωποκεντρικής Τεχνητής Νοημοσύνης και ο κ. Γκάμπριελ Γιούνγκερ μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Ινστιτούτο Στάνφορντ.
