Λίγες ημέρες πριν από την επίσημη ανάληψη των καθηκόντων του, ο νέος πρόεδρος της Αργεντινής Χαβιέ Μιλέι –και γνωστός ως «ο τρελός» (el loco)– αφήνει εμβρόντητους οπαδούς και εχθρούς ανακαλώντας απροκάλυπτα ορισμένες από τις προεκλογικές του εξαγγελίες. Απομακρύνει ορισμένους από τους στενότερους οικονομικούς του συμβούλους, που υποτίθεται ότι θα τον βοηθούσαν να καταργήσει την κεντρική τράπεζα της χώρας και να υιοθετήσει το δολάριο ως εθνικό νόμισμα. Τείνει, αντιθέτως, να συμμαχήσει με στελέχη της προηγούμενης κεντροαριστερής κυβέρνησης και δηλώνει πως «κανείς δεν είπε ότι η κατάργηση της κεντρικής τράπεζας θα γίνει ακαριαία».
Προπαντός, όμως, αλλάζει στάση σε ό,τι αφορά την Κίνα. Στην προεκλογική του εκστρατεία είχε υποσχεθεί πως θα διακόψει τους δεσμούς με την Κίνα και χαρακτήριζε «δολοφόνους» τους ηγέτες της. Μετά την εκλογή του, όμως, ανταλλάσσει θερμά λόγια με το Πεκίνο. Η αλλαγή στάσης εξηγείται εύλογα, καθώς η Κίνα εισάγει εκτεταμένα σόγια από την Αργεντινή, ενώ οι κρατικές τράπεζές της της χορηγούν εκτεταμένα δάνεια. Παράλληλα, οι κινεζικές εταιρείες έχουν επενδύσει μαζικά σε φράγματα, ηλιακά πάρκα και στη βιομηχανία λιθίου, που είναι ο σημαντικότερος κλάδος ανάπτυξης της Αργεντινής.
Οπως σχολιάζει σχετικό ρεπορτάζ της Wall Street Journal, ακόμη και ο τόνος της φωνής του έχει αλλάξει και από το επιθετικό ύφος της αυτοπροβολής έχει τώρα πάρει τη χροιά μιας στωικής φωνής της λογικής. Παραδέχθηκε ήδη πως θα χρειαστεί περισσότερος καιρός από όσο περίμενε για να γίνει η μετάβαση από δύο δεκαετίες αριστερής διακυβέρνησης στη δική του εκδοχή του ανεξέλεγκτου καπιταλισμού. Πολλοί αποδίδουν τη μετριοπάθεια που επιδεικνύει στη στάση των εργατικών συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων, καθώς τόσο τα μεν όσο και τα δε έχουν ήδη λάβει θέσεις μάχης. Επιμένει, πάντως, πως η κατάργηση της κεντρικής τράπεζας είναι αδιαπραγμάτευτη, όπως επίσης και οι ιδιωτικοποιήσεις. Οπως τονίζει, σχεδιάζει ένα σαρωτικό κύμα ιδιωτικοποιήσεων από τον ενεργειακό γίγαντα της χώρας, την YPF, μέχρι το εθνικό σιδηροδρομικό δίκτυο και τα κρατικά ΜΜΕ.
Σχεδιάζει να περικόψει δραστικά τις επιδοτήσεις στην ενέργεια και στις μεταφορές και να προχωρήσει σε κατάργηση των ελέγχων στις τιμές και στην ισοτιμία του εθνικού νομίσματος, του πέσο. Μεγάλη μερίδα οικονομολόγων συμφωνεί μαζί του ως προς την αναγκαιότητα αυτών των μέτρων, αλλά προειδοποιεί πως θα οδηγήσουν σε νέα επιτάχυνση του πληθωρισμού, τουλάχιστον σε αρχικό στάδιο. Από την πλευρά τους, οι εργαζόμενοι σε κρατικές υπηρεσίες και κατασκευαστικά έργα τρέμουν γιατί προβλέπουν μαζικές απολύσεις, καθώς προεκλογικώς ο Μιλέι είχε χαρακτηρίσει τον δημόσιο τομέα «καρκίνωμα».
Ολα αυτά συμβαίνουν σε μια δυσχερή συγκυρία για την Αργεντινή, που μέσα στο επόμενο έτος πρέπει να αποπληρώσει δισεκατομμύρια δολάρια σε ξένους ομολογιούχους και στο ΔΝΤ, για το δάνειο που συνήψε το 2018. Εκτοτε, όμως, η Αργεντινή έχει εξαντλήσει τα συναλλαγματικά της διαθέσιμα και είναι σχεδόν αποκλεισμένη πλήρως από τις διεθνείς χρηματαγορές. Και μολονότι έχει ισχυρό αγροτικό τομέα και μεγάλα αποθέματα ενέργειας και λιθίου, η Αργεντινή βυθίζεται σήμερα στη χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων δύο δεκαετιών. Οι δύο στους πέντε πολίτες της ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και το εθνικό νόμισμα έχει υποτιμηθεί κατά 90% έναντι του δολαρίου και των σκληρών νομισμάτων, ενώ τον Νοέμβριο ο πληθωρισμός στη χώρα κάλπαζε με ρυθμό 147% σε ετήσια βάση.
