Το δολάριο έχει ενισχυθεί έναντι άλλων νομισμάτων λόγω της ανθεκτικότητας της οικονομίας και των υψηλότερων επιτοκίων. Η συνετή δημοσιονομική διαχείριση και το λιγότερο χρέος σε ξένο νόμισμα βοήθησαν να θωρακιστούν οι περισσότερες χώρες από τις επιπτώσεις αυτής της ανισορροπίας. Πάντως, αν το δολάριο συνεχίσει να ενδυναμώνεται, οι εισαγωγείς εμπορευμάτων και οι αναδυόμενες αγορές έχουν πολλούς λόγους να ανησυχούν.
Ενας δείκτης που παρακολουθεί την αξία του δολαρίου έναντι ενός σταθμισμένου καλαθιού νομισμάτων μεγάλων εμπορικών εταίρων των ΗΠΑ, έχει ενισχυθεί περίπου 17% από το 2021. Μόνο φέτος το αμερικανικό νόμισμα ανήλθε κατά 10% έναντι του γιεν, σχεδόν 8% σε σχέση με τη σουηδική κορώνα και σχεδόν 2% σε σύγκριση με το γουάν και παρά τους αυστηρούς ελέγχους συναλλάγματος του Πεκίνου. Η εξέλιξη αυτή εν πολλοίς αποδίδεται στις εξαιρετικές οικονομικές επιδόσεις των ΗΠΑ. Από το 2021 το ΑΕΠ των ΗΠΑ αυξήθηκε κατά μέσον όρο 3,4% ετησίως, ήτοι με υπερδιπλάσιο ρυθμό μεταξύ 2006 και 2015 και 70% ταχύτερα από μια ομάδα προηγμένων οικονομιών τα 13 χρόνια προ πανδημίας, σύμφωνα με το ΔΝΤ.
Οι πληθωριστικές πιέσεις ώθησαν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) να αυξήσει τα επιτόκια και να τα διατηρήσει σε υψηλά επίπεδα, τονώνοντας την ελκυστικότητα των περιουσιακών στοιχείων σε δολάρια για τους επενδυτές. Σε προηγούμενους κύκλους μία τόσο αιφνίδια ανοδική κίνηση του δολαρίου θα έβλαπτε χώρες που βασίζονταν στις ΗΠΑ για την οικονομική τους ανάπτυξη, και το καταστροφικότερο παράδειγμα ήταν η ασιατική χρηματοπιστωτική κρίση το 1997. Η Ταϊλάνδη, η Μαλαισία και η Ινδονησία δεν κατόρθωσαν να υπερασπιστούν τις σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες με αποτέλεσμα τη φυγή κεφαλαίων και τη μακροχρόνια ύφεση. Δύο είναι οι βασικοί λόγοι, που το σενάριο δεν επαναλήφθηκε.
Πρώτον, οι διπλοί πληθωριστικοί κραδασμοί της πανδημίας και η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έπληξαν τους πάντες, υποχρεώνοντας τις κεντρικές τράπεζες να αυξήσουν τα επιτόκια σχεδόν ταυτόχρονα, μειώνοντας τον κίνδυνο φυγής κεφαλαίων. Πράγματι, ορισμένες κεντρικές τράπεζες άρχισαν να συσφίγγουν τη νομισματική πολιτική πριν από τη Fed. Οι αρμόδιοι αξιωματούχοι στη Βραζιλία ξεκίνησαν να αυξάνουν τα επιτόκια τον Μάρτιο του 2021, ένα χρόνο πριν από τους ομολόγους τους στις ΗΠΑ.
Πολλές αναδυόμενες αγορές είχαν, επίσης, βάλει σε τάξη τα δημοσιονομικά τους, ενώ η σημαντικότερη διαφορά με το παρελθόν ήταν η απότομη αύξηση του ποσοστού του χρέους σε τοπικά νομίσματα. Το εγχώριο χρέος αντιπροσώπευε το 95% του νέου δανεισμού των 3,9 τρισ. δολ. από τις αναδυόμενες αγορές πέρυσι, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ. Συνολικά, το δημόσιο χρέος σε δολάρια ισοδυναμεί με μόλις 2% του ΑΕΠ στις αναδυόμενες της Ασίας και 10,5% του ΑΕΠ για τις αναδυόμενες στη Λατινική Αμερική, εξαιρουμένης της Αργεντινής, δείχνουν τα στοιχεία του Ινστιτούτου Διεθνών Οικονομικών. Εάν το δολάριο συνεχίσει να αυξάνεται, βέβαια, θα μπορούσαν να εμφανιστούν ρωγμές στην παγκόσμια οικονομία.
Η πιο ανησυχητική συνέπεια θα ήταν μια κρίση χρέους στις αναδυόμενες αγορές. Για τις χώρες, τέλος, που βασίζονται σε εισαγόμενα εμπορεύματα, οι αρνητικές επιπτώσεις του ισχυρού δολαρίου θα επιδεινώνονταν. Είναι ασυνήθιστο δολάριο και πετρέλαιο, λόγου χάριν, να αυξάνονται παράλληλα, αν και τα τελευταία τρία χρόνια, ένας δείκτης τιμών εμπορευμάτων της S&P Global σημείωσε άνοδο σχεδόν 3,5%. Εάν συνεχιστεί αυτό το μοτίβο, η Ευρωζώνη και η Ιαπωνία θα υποστούν διπλό πλήγμα υποτίμησης των νομισμάτων και υψηλότερο κόστος για τα εμπορεύματα που εκφράζονται σε δολάρια.
