Διασφαλιστικά μέτρα εις βάρος προσώπων της διοίκησης Α.Ε. για οφειλόμενους φόρους λόγω μη επίδειξης λογιστικών βιβλίων της εταιρείας. Σε περίπτωση οφειλής φόρων άνω των 150.000 ευρώ από ανώνυμη εταιρεία, προβλέπεται η προστασία του δημοσίου συμφέροντος με την επιβολή διασφαλιστικών μέτρων εις βάρος των προσώπων που τελούν σε διοικητικές θέσεις, όπως διευθυντές, διαχειριστές και διευθύνοντες σύμβουλοι της εταιρείας, οι οποίοι ευθύνονται προσωπικώς και αλληλεγγύως για φορολογικές οφειλές της εταιρείας.
Με πρόσφατη απόφασή του το ΣτΕ επικύρωσε ότι κρίσιμο χρονικό σημείο για την επιβολή διασφαλιστικών μέτρων εις βάρος των ανωτέρω προσώπων συνιστά η διατήρηση της διοικητικής ιδιότητας κατά τον χρόνο άρνησης απόδοσης λογιστικών στοιχείων και βιβλίων στη φορολογική αρχή για την εκπόνηση ελέγχου, ώστε να διαπιστωθούν οι φορολογικές παραλείψεις. Η άρνηση αυτή συνιστά την παράβαση που οδηγεί τελικώς στον καταλογισμό του φόρου, ανεξάρτητα από την εταιρική χρήση στην οποία ανάγεται η μη πληρωμή του. Ενδεικτικά διασφαλιστικά μέτρα συνιστούν η κατά 50% δέσμευση των καταθέσεων των προσώπων αυτών και η μη χορήγηση των απαραίτητων εγγράφων και δικαιολογητικών για τη μεταβίβαση των περιουσιακών τους στοιχείων (ΣτΕ 1522/2023).
Οδηγία FASTER: Οι επενδυτές που επενδύουν εντός της Ε.Ε. μέσω πιστοποιημένων χρηματοπιστωτικών οργανισμών θα δύνανται να επωφεληθούν από τις fast track διαδικασίες παρακράτησης φόρου και να αποφύγουν τυχόν διπλή φορολόγηση. H Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της διευκόλυνσης των διασυνοριακών επενδύσεων, της αποφυγής διπλής φορολόγησης, καθώς και της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής ανακοίνωσε την σύνταξη οδηγίας σχετικά με την έκδοση ψηφιακού πιστοποιητικού φορολογικής κατοικίας από τα κράτη-μέλη και τη διαδικασία απαλλαγής από τυχόν επιπλέον υποχρέωση παρακράτησης φόρου επί μερισμάτων και ομολογιακών τόκων που προκύπτουν από μετοχές και ομολογίες αντίστοιχα, οι οποίες αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε οργανωμένη αγορά ή πολυμερή μηχανισμό διαπραγμάτευσης. Η οδηγία θα ενσωματωθεί από τα κράτη-μέλη έως τις 31 Δεκεμβρίου 2028 και οι νέοι κανόνες θα ισχύουν από την 1η Ιανουαρίου 2030.
Δεν εμπίπτει στην έννοια των δικαιωμάτων που υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου η αμοιβή που προέρχεται από παροχή υπηρεσιών με απασχόληση προσωπικού και διάθεση υλικών μέσων από μια επιχείρηση σε μια άλλη. Ελληνική εταιρεία είχε συνάψει με ινδική μητρική εταιρεία σύμβαση με την οποία στη μεν ελληνική παραχωρήθηκε το δικαίωμα χρήσης σήματος και υπηρεσιών της ινδικής, και η δε ινδική ανέλαβε την υποχρέωση παροχής τεχνογνωσίας στην ελληνική. Η ελληνική εταιρεία απέδωσε αρχικά φόρο εισοδήματος για δικαιώματα, ο οποίος αντιστοιχεί στο 25% του ποσού που κατέβαλε στην ινδική για τις ως άνω αναφερόμενες υπηρεσίες.
Στη συνέχεια, ενώπιον της αρμόδιας ΔΟΥ υπέβαλε δήλωση απόδοσης παρακρατούμενου φόρου εισοδήματος με τον ισχυρισμό ότι οι εν λόγω υπηρεσίες δεν εμπίπτουν στον ορισμό των «δικαιωμάτων», αλλά συνιστούν αμοιβή έναντι παροχής η οποία δεν φορολογείται στην Ελλάδα, αλλά στην Ινδία, σύμφωνα με τη Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας μεταξύ των δύο χωρών. Μετά την απόρριψη τόσο της δήλωσης από τη ΔΟΥ όσο και της προσφυγής από το Εφετείο, άσκησε αναίρεση ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το ΣτΕ, σε αντίθεση με το Εφετείο, και σε συμφωνία με προηγούμενη νομολογία του, έκρινε ότι ο όρος δικαιώματα στην εν λόγω σύμβαση έχει στενή ερμηνεία και δεν συμπεριλαμβάνει αμοιβές για παροχή υπηρεσιών, ακόμη και αν αυτές σχετίζονται με τη χρήση άυλων αγαθών πνευματικής ή βιομηχανικής ιδιοκτησίας (ΣτΕ 821/2023).
Δεν απαιτείται να ανάγονται σε χρόνο προγενέστερο του ν. 3888/2010 τα ποσά τραπεζικής κατάθεσης που αποστέλλονται με έμβασμα στο εξωτερικό για να χαρακτηρισθούν ως άγνωστης πηγής ή αιτίας εισοδήματα που υπάγονται σε φορολόγηση. Συγκεκριμένα, το Διοικητικό Εφετείο με απόφασή του εξαίρεσε από τον χαρακτηρισμό του εισοδήματος εξ ελευθέριων επαγγελμάτων την περίπτωση της περιουσιακής προσαύξησης από άγνωστη πηγή ή αιτία που προέρχεται από εμβάσματα εξωτερικού. Με το άρθρο 15 του ν. 3888/2010 τροποποιήθηκε ο ΚΦΕ και υπήχθησαν στη φορολογία εισοδήματος ελευθέριων επαγγελμάτων όλες οι περιπτώσεις εισοδήματος που προέρχονται από άγνωστη πηγή ή αιτία, εφόσον ο φορολογούμενος δεν μπορεί να αποδείξει την πηγή του εισοδήματος.
Ολες οι περιπτώσεις που ανάγονται σε χρόνο προγενέστερο του νόμου αυτού, σύμφωνα με το Εφετείο, δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ως τέτοιες και επομένως δεν φορολογούνται. Το ΣτΕ όμως αναίρεσε την απόφαση αυτή του Εφετείου, διότι όπως τόνισε δεν απαιτείται ο σχηματισμός των κεφαλαίων που μεταφέρονται στο εξωτερικό να ανάγεται σε χρόνο μεταγενέστερο του ν. 3888/2010.
Πηγή: Grant Thornton
