Πολλοί Δυτικοί ηγέτες θεωρούν την Ινδία ανάχωμα έναντι της Κίνας, ενώ ο φόβος τους γι’ αυτήν υπερτερεί των ανησυχιών τους για τις τάσεις του Ναρέντρα Μόντι. Τώρα που ο πρωθυπουργός της Ινδίας βρίσκεται στα πρόθυρα μιας τρίτης θητείας, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη μπορεί να υπερτονίσουν τη θέση ότι ο εχθρός του εχθρού τους θα αποβεί σταθερός φίλος. Ομως η αλληλοεπικάλυψη συμφερόντων δεν είναι μεγάλη, ενώ οι αξίες των δύο πλευρών αποκλίνουν. Πάντως, στη δεύτερη θητεία του ο Μόντι επωφελήθηκε από τη θερμή υποδοχή της Δύσης, όπως στην περίπτωση του Τζο Μπάιντεν. Πέρυσι τέτοιο καιρό, ο πρόεδρος των ΗΠΑ και ο Ινδός πρωθυπουργός χαιρέτισαν μια νέα εποχή στις διμερείς σχέσεις τους υπογράφοντας σειρά αμυντικών και άλλων συμφωνιών που αποσκοπούν στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας επιρροής της Κίνας.
Λίγο αργότερα, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακήρυξε τον Μόντι επίτιμο καλεσμένο του στη στρατιωτική παρέλαση της 14ης Ιουλίου, ενώ επί της αρχής συναίνεσαν για συμφωνίες αγοράς αεριωθούμενων αεροσκαφών και υποβρυχίων γαλλικής κατασκευής, αν και αυτά βρίσκονται ακόμη υπό διαπραγμάτευση. Ο Μόντι καλωσόρισε τον Μακρόν ως τον κύριο προσκεκλημένο στους εορτασμούς της Ημέρας της Δημοκρατίας της Ινδίας τον Ιανουάριο. Εν τω μεταξύ, οι ΗΠΑ, η Ινδία και διάφορες άλλες χώρες τον Σεπτέμβριο ανακοίνωσαν τη δημιουργία ενός «διαδρόμου» σιδηροδρομικών γραμμών, λιμένων, ενέργειας και τηλεπικοινωνιών πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη σύνδεση Ινδίας – Ευρώπης μέσω της Μέσης Ανατολής.
Παρά ταύτα, οι σχέσεις δεν λογίζονται πλήρως φιλικές. Η Ουάσιγκτον ανησυχεί ότι η κυβέρνηση Μόντι ασκεί κατασταλτική πολιτική στους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, στα ανεξάρτητα ΜΜΕ και στα μέλη της αντιπολίτευσης. Η ινδική κυβέρνηση απάντησε ότι αυτή η κριτική είναι «άστοχη», «βαθιά προκατειλημμένη» και «αδικαιολόγητη». Ούτως ή άλλως, είναι προς το συμφέρον της Δύσης να συνεργαστεί με την Ινδία για να ανακόψει τη διείσδυση της Κίνας. Πάντως, η πολιτική ηγεσία ΗΠΑ και Ευρώπης πρέπει με ξεκάθαρη ματιά να ζυγίσει τι θα πάρει από τον Μόντι και τι θα δώσει σε αντάλλαγμα. Οι ΗΠΑ φοβούνται ότι η Κίνα θα εισβάλει στην Ταϊβάν ή θα εκφοβίσει άλλες χώρες της περιοχής, ειδικά τις Φιλιππίνες, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, με τις οποίες έχουν συνάψει αμυντικές συνθήκες. Το Νέο Δελχί δεν θα διακινδυνεύσει την οργή του Πεκίνου συμμετέχοντας σε εκστρατεία εναντίον του, αλλά ούτε και η Ουάσιγκτον ή οι φίλιες δυνάμεις θα κινητοποιηθούν για να αποκρούσουν οποιαδήποτε επίθεση από την Κίνα στην Ινδία.
Η Δύση μπορεί επίσης να της πουλήσει στρατιωτικό εξοπλισμό, αλλά θα πρέπει να είναι επιφυλακτική σχετικά με την προμήθεια των πιο εξελιγμένων τεχνολογικά όπλων και τη μεταφορά τεχνολογίας που θα διευκόλυνε το Νέο Δελχί να κατασκευάσει δικά του προηγμένα συστήματα. Πάντως, οι δυτικές κυβερνήσεις και επιχειρήσεις επιδιώκουν τη σύμπηξη εναλλακτικών κόμβων παραγωγής και την απεξάρτηση από την Κίνα. Εντούτοις η Ινδία δεν θα καλύψει μεγάλο μέρος του κενού, αν και έως το 2027 θα γίνει η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως. Το ΑΕΠ της, στα 3,6 τρισ. δολάρια πέρυσι, ήταν το 20% της Κίνας, ενώ έχει επιδόσεις στις υπηρεσίες και όχι στη μεταποίηση. Υπάρχουν και άλλοι τομείς συνεργασίας, όπως η κλιματική αλλαγή.
Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους θα μπορούσαν να βοηθήσουν την Ινδία να επιταχύνει την πράσινη μετάβασή της διαθέτοντας μετρητά για να κλείσει πρόωρα τους σταθμούς παραγωγής με γαιάνθρακα. Ο Μόντι δεν ενθουσιάστηκε στην ιδέα αλλά, αν αλλάξει γνώμη, η Δύση επιθυμεί εντόνως να σταματήσει την ανοδική τροχιά των ρύπων της Ινδίας. Φαίνεται πως ο ίδιος βλέπει τις σχέσεις της χώρας του με τη Δύση ως συναλλακτικές. Οι Δυτικοί ηγέτες θα ήταν φρόνιμο να τον μιμηθούν.
