Εάν όλες οι χώρες υπάκουαν στους διεθνείς κανόνες, δεν θα χρειάζονταν οι περιφερειακοί συνασπισμοί. Η δε Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών θα διασφάλιζε ότι τα ισχυρά κράτη δεν θα εκφοβίσουν, πόσο μάλλον θα εισβάλουν, (σ)τα πιο αδύναμα. Ο κόσμος δεν λειτουργεί τοιουτοτρόπως, εντούτοις. Μάλιστα, με μια πιθανή επιστροφή Τραμπ στον Λευκό Οίκο, το να βασίζεσαι σε ένα διεθνές σύστημα κανόνων μοιάζει γραφικό. Αυτό είναι το γεωπολιτικό σκηνικό που αντιμετωπίζει η Ε.Ε. Ενισχύθηκαν τα εθνικιστικά κόμματα και αποδυναμώθηκε ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ο πιο ένθερμος φιλοευρωπαίος ηγέτης.
Τα παραδοσιακά κεντροδεξιά και κεντροαριστερά κόμματα έχουν διατηρήσει τις δυνάμεις τους, οπότε δεν αποκλείεται τα 27 κράτη-μέλη της Ε.Ε. να μπορούν να ενισχύσουν περαιτέρω την ένωσή τους. Ισως, λοιπόν, επιλέξουν τον Μάριο Ντράγκι, ο οποίος βοήθησε στη διάσωση του ευρώ ως πρόεδρος της ΕΚΤ. Ο αποκαλούμενος «σούπερ Μάριο» πιστεύει ότι η Ε.Ε. πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα με ριζικές αλλαγές και βάζει τις τελευταίες πινελιές σε μία υπό δημοσίευση έκθεση για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του μπλοκ. Παραδοσιακά στην Ε.Ε. το ισχυρότερο οφίτσιο είναι ο/η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η νυν επικεφαλής της, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, προαλείφεται για δεύτερη θητεία. Αλλωστε, ήταν και η βασική υποψήφια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που μάλλον θα εξασφαλίσει τις περισσότερες έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η άλλη κορυφαία θέση είναι ο/η πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ο Ντράγκι έχει τα διαπιστευτήρια για οποιαδήποτε θέση, εντούτοις, η δεύτερη μάλλον του ταιριάζει περισσότερο. Η Ε.Ε. είναι κατακερματισμένη χωρίς επαρκείς συγκεντρωτικούς οικονομικούς πόρους. Ακόμη και η ενιαία αγορά της πόρρω απέχει από το να είναι τέλεια, εφόσον δεν περιλαμβάνει κεφαλαιαγορές, ενέργεια και τηλεπικοινωνίες. Ο ετήσιος προϋπολογισμός της των 160-180 δισ. ευρώ απαιτεί την ομόφωνη έγκριση των 27 εθνικών κυβερνήσεων και αυτό εξηγεί το γιατί ισοδυναμεί με μόλις το 1% του ΑΕΠ της. Η Ε.Ε. χρειάζεται περισσότερη οικονομική δύναμη πυρός, ενώ η αμυντική βιομηχανία της οφείλει να ενισχυθεί και να ενοποιηθεί.
Απαιτείται, δε, στοχευμένη βιομηχανική πολιτική έναντι των ΗΠΑ και της Κίνας, των οποίων οι επιδοτήσεις στις πράσινες βιομηχανίες και στην τεχνολογία απειλούν να περιθωριοποιήσουν τις επιχειρήσεις της Ε.Ε. Εδώ θα μπορούσε να εμφανιστεί ο Ντράγκι με έναν μοναδικό συνδυασμό εμπειρίας και ταλέντου, που θα του επιτρέψει να εξασφαλίσει την συναίνεση από τα κράτη-μέλη για ένα συλλογικό άλμα προς τα εμπρός. Η διάσωση του ευρώ συνιστούσε τεχνικό κατόρθωμα και μια εξαιρετική επικοινωνιακή δουλειά, όταν δεσμεύτηκε να κάνει «ό,τι χρειάζεται» για να μη διαλυθεί. Τέλος, απαιτούσε και επιδέξια δικτύωση στα παρασκήνια, κυρίως με την τότε καγκελάριο της Γερμανίας Αγκελα Μέρκελ.
