Σήμερα η Γαλλία έχει το μεγαλύτερο φορτίο δημοσίου χρέους στην Ευρώπη, ανερχόμενο στα 2,3 τρισ. ευρώ, επομένως οι ανησυχίες των επενδυτών για μια νίκη της Ακροδεξιάς στις επερχόμενες εκλογές είναι κατανοητές.
Εάν η Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν, λοιπόν, αναδειχθεί ξεκάθαρη νικήτρια του πρώτου γύρου στις 30 Ιουνίου, στις αγορές θα επέλθει εντονότερη αναστάτωση. Με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παραμένει στο περιθώριο και τις Βρυξέλλες επιφυλακτικές έναντι μιας μη φιλοευρωπαϊκής κυβέρνησης, το Παρίσι θα αισθανθεί μοναξιά εν μέσω κρίσης. Οι αποδόσεις των γαλλικών 10ετών τίτλων φθάνουν στο 3,1%, ήτοι επίπεδα τα οποία παρατηρήθηκαν το 2012 για τελευταία φορά. Εχουν αυξηθεί ελαφρώς από τα επίπεδά τους πριν από τις ευρωεκλογές στις 9 Ιουνίου. Ομως, οι αποδόσεις άλλων ευρωπαϊκών κρατικών τίτλων έχουν μειωθεί, διότι οι κεφαλαιαγορές δείχνουν να προτιμούν γερμανικά, ολλανδικά ή ακόμη και ισπανικά ομόλογα.
Οι επενδυτές ζητούν επιτόκιο για το 10ετές χρέος της Γαλλίας, που είναι 0,7 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο από των γερμανικών ομολόγων ίδιας διάρκειας. Αυτή η μεταξύ τους διαφορά ήταν μικρότερη από 0,5 ποσοστιαίες μονάδες πριν από τις ευρωεκλογές, οι οποίες εξασφάλισαν στην Εθνική Συσπείρωση το 32% των ψήφων. Βέβαια, θα χρειασθεί χρόνος για να εκτυλιχθεί μια οικονομική κρίση στη Γαλλία, κι αυτό επειδή το πολιτικό τοπίο θα είναι θολό μέχρι και τον δεύτερο γύρο της εκλογικής αναμέτρησης στις 7 Ιουλίου.
Πάντως, η ηγεσία της Εθνικής Συσπείρωσης άφησε να εννοηθεί ότι ακόμη κι αν αναρριχηθεί στην εξουσία, ενδέχεται να μην κάνει μεγάλες αλλαγές πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού. Παρά ταύτα, εάν το κόμμα της Λεπέν εφαρμόσει τις υπεσχημένες πολιτικές του, το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 5%+ του ΑΕΠ είναι βέβαιο ότι θα διευρυνθεί. Και αν, όπως προειδοποιούν οι γαλλικές τράπεζες και οι επιχειρήσεις με υπερμόχλευση, οι επενδυτές αρχίσουν πραγματικά να ανησυχούν για περιουσιακά στοιχεία πλην των κρατικών τίτλων, τότε η Γαλλία θα δυσκολευθεί να βρει υποστήριξη.
Η ΕΚΤ έχει, θεωρητικά, ένα ιδανικό εργαλείο (ΤΡΙ), βέβαια, το οποίο της επιτρέπει να αγοράζει κρατικά ομόλογα σε περιόδους αναταραχής. Το πρόβλημα είναι ότι το TPI υποτίθεται ότι χρησιμοποιείται σε χώρες όπου «η τροχιά του δημοσίου χρέους είναι βιώσιμη» κι αυτό είναι δύσκολο να υποστηριχθεί για τη Γαλλία. Επίσης, θα έλειπε η καλή θέληση των άλλων κυβερνήσεων να τη συντρέξουν. Εάν η Γαλλία συντασσόταν με την Ουγγαρία και τη Σλοβακία σε μια «συμμορία» των τριών για να πλήξει τις Βρυξέλλες, τότε δεν θα μπορούσε να ελπίζει σε ευήκοα ώτα σε επίπεδο Ε.Ε.
