Είναι γεγονός ότι οι ξένοι επενδυτές άρχισαν να επιστρέφουν στους τίτλους της Τουρκίας εδώ και ένα χρόνο περίπου από τη στιγμή που η κεντρική τράπεζα της γειτονικής χώρας στράφηκε σε ορθόδοξη νομισματική πολιτική με σειρά επιθετικών αυξήσεων των επιτοκίων. Ισως, όμως, δεν είναι τόσο ενθουσιώδεις όσο τους εμφανίζουν τα επίσημα στοιχεία της κεντρικής τράπεζας που φέρουν τις εισροές ξένων κεφαλαίων σε κρατικά ομόλογα τουρκικής λίρας να ανέρχονται σε 8,3 δισ. δολ. μόνο μέσα στους προηγούμενους τρεις μήνες. Οπως ανέφεραν στο Bloomberg διαπραγματευτές ομολόγων που προτίμησαν την ανωνυμία, ένα σημαντικό τμήμα από αυτά τα ομόλογα στην πραγματικότητα τα έχουν αγοράσει τουρκικές τράπεζες.
Οπως προκύπτει από τις αποκαλύψεις, οι τουρκικές τράπεζες πωλούν ή δανείζουν ομόλογα σε ξένες τράπεζες και στη συνέχεια τα παίρνουν πίσω μέσω διαπραγματευτών. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνουν διπλό σκοπό, καθώς αφενός διασφαλίζουν ρευστότητα σε τουρκικές λίρες και αφετέρου εμφανίζουν διογκωμένη την ποσότητα του χρέους σε τουρκικές λίρες που αγοράζουν ξένοι επενδυτές. Εμφανίζουν εν ολίγοις διογκωμένη και την εμπιστοσύνη του ξένου κεφαλαίου στην τουρκική οικονομία αλλά και στη νέα πολιτική της κυβέρνησης Ερντογάν. «Το ενδιαφέρον του ξένου κεφαλαίου για τα τουρκικά ομόλογα και για τίτλους στο τουρκικό νόμισμα έχει όντως αυξηθεί», τονίζει ο Ονούρ Ιλγκέν, επικεφαλής του τομέα ομολόγων στην τράπεζα MUFG Bank Turkey της Κωνσταντινούπολης. Ο ίδιος όμως επισημαίνει ότι «οι εισροές στο κρατικό χρέος σε τουρκικές λίρες δεν είναι τόσο μεγάλες όσο φαίνονται καθώς μεγάλο μέρος τους προέρχεται από συμφωνίες που έχουν κάνει ξένες θυγατρικές ή ξένα τμήματα των τουρκικών τραπεζών».
Σύμφωνα με την κεντρική τράπεζα, οι εισροές ξένων κεφαλαίων σε κρατικά ομόλογα τουρκικής λίρας ανέρχονται σε 8,3 δισ. δολ. μόνον μέσα στους προηγούμενους τρεις μήνες.
Η διαδικασία αυτή συμφέρει τις τουρκικές τράπεζες καθώς συχνά καταβάλλουν μικρότερο κόστος όταν δανείζονται τουρκικές λίρες στο εξωτερικό από εκείνο που θα κατέβαλαν για να δανειστούν από την εγχώρια αγορά, καθώς τα επιτόκια αγοράς της λίρας από τράπεζες του εξωτερικού είναι συχνά έως και 20 εκατοστιαίες μονάδες χαμηλότερα από το 50% που ισχύει πλέον στις τράπεζες της Τουρκίας. Η διαφορά αυτή στα επίπεδα των επιτοκίων τους δίνει το κίνητρο να χρησιμοποιήσουν ξένες θυγατρικές τους για να δανειστούν τουρκικές λίρες, να τις επενδύσουν σε ομόλογα του τουρκικού δημοσίου και στη συνέχεια να πουλήσουν τα ομόλογα σε ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Η κεντρική τράπεζα καταγράφει, όμως, αυτές τις συναλλαγές ως εισροές. Το αποτέλεσμα είναι, πάντως, ότι δεν μπορεί να υπολογιστεί τι μέρος των εισροών οφείλεται σε τέτοιου είδους συναλλαγές, οπότε παραμένει άγνωστο και το ύψος των πραγματικών εισροών ξένου κεφαλαίου στο τουρκικό χρέος.
Στο μεταξύ, αναλυτές τραπεζικών κολοσσών όπως η Bank of America επιδεικνύουν ιδιαίτερη προσοχή σε ό,τι αφορά τη διάρκεια των τουρκικών ομολόγων και προτιμούν συχνά το βραχυπρόθεσμο χρέος. Ορισμένα πολύ μεγάλα ονόματα του κόσμου των επενδύσεων όπως, για παράδειγμα, οι Amundi SA, Fidelity Investments και Abrdn Plc δείχνουν να εμπιστεύονται περισσότερο το χρέος που έχει εκδώσει η Τουρκία στο νόμισμά της. Την ίδια στιγμή, όμως, κάποιες άλλες επενδυτικές δηλώνουν ανοικτά ότι περιμένουν να δουν σημαντική αποκλιμάκωση του πληθωρισμού ή άνοδο των αποδόσεων των τουρκικών ομολόγων σε σαφώς πιο ελκυστικά επίπεδα για να αποφασίσουν να τα αγοράσουν. Οπως τονίζει ο Τουφάν Κομέρτ, στρατηγικός αναλυτής αναδυόμενων αγορών στην BBVA του Λονδίνου, «οι ξένοι επενδυτές τείνουν να κυνηγούν τα έντοκα γραμμάτια με τις υψηλότερες αποδόσεις και τον μικρότερο χρόνο ωρίμανσης γι’ αυτό και επί του παρόντος δεν είναι ικανοποιητικές οι εισροές ξένου κεφαλαίου».
