Οι προβλέψεις μας για την παγκόσμια ανάπτυξη παραμένουν αμετάβλητες στο 3,2% φέτος και ελαφρώς υψηλότερες στο 3,3% το 2025. Η ανάπτυξη στις προηγμένες οικονομίες ευθυγραμμίζεται περισσότερο, διότι τα κενά παραγωγής κλείνουν.
Οι ΗΠΑ δείχνουν ολοένα και περισσότερο ενδείξεις αποθέρμανσης ιδίως στην αγορά εργασίας ύστερα από ένα δυναμικό 2023. Η Ευρωζώνη είναι έτοιμη να ανακάμψει μετά την περυσινή στασιμότητά της. Βασική κινητήρια δύναμη για την παγκόμια οικονομία παραμένουν οι αναδυόμενες οικονομίες της Ασίας. Η ανάπτυξη στην Ινδία και την Κίνα αναθεωρείται προς τα πάνω και αντιπροσωπεύει σχεδόν το ήμισυ της παγκόσμιας. Ωστόσο, οι προοπτικές για τα επόμενα πέντε χρόνια φαίνονται αδύναμες λόγω της φθίνουσας δυναμικής στην αναδυόμενη Ασία. Μέχρι το 2029 η ανάπτυξη στην Κίνα προβλέπεται να ανασχεθεί στο 3,3%, ήτοι πολύ κάτω από τον σημερινό ρυθμό. Ο δε παγκόσμιος πληθωρισμός θα επιβραδυνθεί στο 5,9% φέτος από 6,7% πέρυσι, βαδίζοντας προς μια ήπια προσγείωση. Πάντως, ιδίως στις ΗΠΑ η πρόοδος στο πεδίο του αποπληθωρισμού έχει επιβραδυνθεί.
Στην τωρινή μας ενημέρωση περί παγκοσμίων προοπτικών διαπιστώνουμε εξισορροπημένους κινδύνους, αν και δύο βραχυπρόθεσμοι εξ αυτών καθίστανται εμφανέστεροι. Πρώτον, οι περαιτέρω προκλήσεις για τον αποπληθωρισμό στις μεγάλες οικονομίες θα εξανάγκαζαν ίσως τις κεντρικές τράπεζες, συμπεριλαμβανομένης της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ, να διατηρήσουν το κόστος δανεισμού υψηλότερο για περισσότερο. Αυτό θα έθετε σε κίνδυνο τη συνολική ανάπτυξη, δημιουργώντας ανοδικές πιέσεις στο δολάριο και επιφέροντας βλαβερές επιπτώσεις στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες. Τα καλά νέα είναι ότι, καθώς υποχώρησαν οι πρωτοφανείς παγκόσμιες κρίσεις, ο πληθωρισμός μειώθηκε χωρίς ύφεση. Τα κακά νέα είναι ότι ο πληθωρισμός των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων έχει σχεδόν επανέλθει στα προπανδημικά επίπεδα σε πολλές χώρες, ενώ ο συνολικός πληθωρισμός όχι. Δεύτερον, τα δημοσιονομικά ζητήματα χρήζουν αμεσότερης αντιμετώπισης. Η επιδείνωση των δημόσιων οικονομικών έχει αφήσει πολλές χώρες πιο ευάλωτες από ό,τι πριν από την πανδημία. Η σταδιακή και αξιόπιστη διαμόρφωση προστατευτικών μηχανισμών εξακολουθεί να αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα, ενώ ταυτόχρονα θα θωρακίζει τα πιο αδύναμα τμήματα της κοινωνίας. Τέλος, θα πρέπει να αποδεσμευθούν πόροι για την αντιμετώπιση των νέων αναγκών, όπως η κλιματική κρίση.
* Ο κ. Πιερ-Ολιβιέ Γκουρίντσας είναι οικονομικός σύμβουλος και διευθυντής ερευνών στο ΔΝΤ. Το άρθρο δημοσιεύεται στο ιστολόγιο του ΔΝΤ.
