Η αύξηση του ΑΕΠ της Κίνας πιθανότατα θα υπολείπεται του 5% το 2024, στόχος ο οποίος ήταν ήδη πολύ λιγότερο μεγαλόπνοος από τη μέση ετήσια αύξηση 7,7% τη δεκαετία 2010-2020. Καθώς η κινεζική πολιτική ηγεσία συνεχίζει να δίνει προτεραιότητα σε άλλους στόχους, η οικονομική ανάπτυξη θα παραμείνει πιθανώς υποτονική και τα επόμενα χρόνια. Η Τρίτη Ολομέλεια αυτής της εβδομάδας, η οποία πραγματοποιείται περίπου ανά πενταετία και στην οποία τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΚ σχεδιάζουν την οικονομική πολιτική, προφανώς δεν απέφερε σημαντικές πρωτοβουλίες για την αναζωπύρωση της ανάπτυξης. Ημασταν ήδη σχετικά απαισιόδοξοι αναφορικά με τις μεσοπρόθεσμες προοπτικές μιας οικονομίας που επιβαρύνεται όλο και περισσότερο από το συσσωρευμένο έρμα των ακατάλληλων κυβερνητικών παρεμβάσεων. Λαμβάνοντας υπόψη τα πρόσφατα αδύναμα στοιχεία του ΑΕΠ, αναθεωρούμε προς τα κάτω τις προβλέψεις μας στο 4,7% από 5,0% το 2024 και στο 4,2% από 4,3% το 2025. Το β΄ τρίμηνο το κινεζικό ΑΕΠ αυξήθηκε 4,7% ετησίως σε πραγματικούς όρους, αλλά μόνο 4% ονομαστικά. Σε ονομαστική αξία αυτό είναι το πέμπτο διαδοχικό τρίμηνο κατά το οποίο η πραγματική ανάπτυξη εμφανίστηκε με τη μορφή αποπληθωρισμού.
Εχοντας πληγεί από την πανδημία και το τέλος μιας μακροχρόνιας έκρηξης των στεγαστικών δανείων, οι απαισιόδοξοι καταναλωτές δεν ξοδεύουν. Οι τιμές νέων κατοικιών υποχώρησαν 4,5% ετησίως τον Ιούνιο, ήτοι με τον ταχύτερο ρυθμό πτώσης των τελευταίων εννέα ετών. Επιπλέον, δεν αναμένουμε κανένα σημαντικό δημοσιονομικό κίνητρο. Η επιλογή των κυβερνώντων της Κίνας να υποστηρίξουν τεχνητά την αναπτυξιακή τάση, μέσω διαδοχικών δημοσιονομικών ενέσεων, άφησε τη χώρα με επαχθές εσωτερικό χρέος. Με το συνολικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος στο 285% του ΑΕΠ, η Κίνα ξεχωρίζει μεταξύ των χωρών στο δικό της στάδιο ανάπτυξης. Η Τρίτη Ολομέλεια θα ήταν η ενδεδειγμένη ευκαιρία να αποφασιστεί μια νέα κατεύθυνση για την κινεζική οικονομία. Μεγάλες μεταρρυθμίσεις έχουν ανακοινωθεί στο πλαίσιο αυτό στο παρελθόν. Ο Ντενγκ Ξιαοπίνγκ το χρησιμοποίησε το 1978 για να ξεκινήσει την εποχή «των μεταρρυθμίσεων και του ανοίγματος», απομακρυνόμενος από τη σχεδιαζόμενη οικονομία του Μάο Τσετούνγκ. Υπό τον πρόεδρο Σι, ωστόσο, η Κίνα απομακρύνθηκε από την απελευθέρωση και στράφηκε ξανά προς μια πιο κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία. Αυτό ανακόπτει την ανάπτυξη, διότι εμποδίζει τις ιδιωτικές εταιρείες να προσδιορίσουν πού μπορούν να χρησιμοποιηθούν πιο κερδοφόρα η εργασία και το κεφάλαιο.
* Οικονομολόγοι της επενδυτικής τράπεζας Berenberg.
