Οι φτωχότερες χώρες του κόσμου οφείλουν να τριπλασιάσουν την παραγωγή ενέργειας μέχρι το 2050 για να ευημερήσουν, με αποτέλεσμα να καταστούν οι μεγαλύτεροι ρυπαντές του πλανήτη με την εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου, εκτός εάν στηριχθούν οικονομικά για να κατασκευάσουν υποδομές ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ανέφερε σε έκθεσή του το Ιδρυμα Ροκφέλερ. Η σχετική μελέτη των 72 φτωχών ενεργειακά κρατών, εκ των οποίων τα 44 βρίσκονται στην Αφρική, δείχνει ότι χρειάζονται 8.700 τεραβατώρες καθαρής ενέργειας ετησίως, δηλαδή διπλάσια ποσότητα από τις ΗΠΑ, ώστε να μην εκπέμπουν το 75% των παγκοσμίων ρύπων έως το 2050. Αυτό απαιτεί παραγωγική ικανότητα περίπου 5.000 γιγαβάτ. Υπάρχουν 3,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι που «ζουν χωρίς επαρκή ηλεκτρική ενέργεια ώστε να έχουν πρόσβαση στις υπάρχουσες ευκαιρίες για ευημερία», τονίζει το Ιδρυμα και η Catalyst Energy Advisors. «Πρέπει να σχεδιάσουμε γι’ αυτά τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων ένα μέλλον άφθονης ενέργειας, χωρίς να κλιμακωθεί η κλιματική κρίση».
Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτές τις χώρες, από την Ινδία μέχρι το Βανουάτου και τη Λιβερία, χρησιμοποιούν πολύ κάτω από 1.000 κιλοβατώρες ετησίως, ήτοι το 1/11 της μέσης κατανάλωσης στις ΗΠΑ, η ζήτηση θα αυξηθεί τάχιστα. Ωστόσο, οι χώρες αυτές έχουν τις καλύτερες δυνατότητες ηλιακής ενέργειας στον κόσμο και πλέον διατίθενται ολοένα και πιο προσιτές τεχνολογίες και εξοπλισμός στον τομέα αυτό. «Υπάρχουν ήδη ενδείξεις ότι ακολουθούν την πορεία των αναδυόμενων οικονομιών προ 50 ετών», αναφέρεται στην ανωτέρω μελέτη. Η έκθεση δημοσιεύεται πριν από την έναρξη του προγράμματος «Αποστολή 300» τον Ιανουάριο, με στόχο να προσφέρει σε τουλάχιστον 300 εκατομμύρια Αφρικανούς πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια έως το 2030. Επί του παρόντος, περίπου 600 εκατομμύρια Αφρικανοί, ή περίπου ο μισός πληθυσμός, δεν έχουν ρεύμα. Η Παγκόσμια Τράπεζα θα διαθέσει 25 δισ. δολ., ενώ άλλα 5 δισ. δολ. θα προέλθουν από την Αφρικανική Τράπεζα Ανάπτυξης. Οι ερευνητές χαρτογράφησαν τέσσερις επιλογές που έχουν οι φτωχές χώρες. Πρώτον, η σταδιακή απορρύπανση του δικτύου ενδείκνυται π.χ. για την Ινδία και άλλες χώρες με ανεπτυγμένα δίκτυα και σημαντικά περιουσιακά στοιχεία ορυκτών καυσίμων. Δεύτερον, η δημιουργία μεικτού δικτύου ΑΠΕ συνιστάται για τη Νιγηρία, λόγου χάριν, με τις πυκνοκατοικημένες πόλεις, οι οποίες θα χρησιμοποιούν κεντρικά δίκτυα με ΑΠΕ και αποθήκευση μπαταριών. Τρίτον, η αποκεντρωμένη ηλιακή αποθήκευση αφορά χώρες με καλή ηλιακή ακτινοβολία και υπανάπτυκτα ηλεκτροδοτικά δίκτυα, όπως η Μπουρκίνα Φάσο, και, τέταρτον, ένα αποκεντρωμένο μείγμα ΑΠΕ αφορά χώρες όπως η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό με λίγα δίκτυα μεταφοράς αλλά ποικιλία πιθανών ΑΠΕ.
