Οι ανήσυχοι πολιτικοί δεν μπορούν για κάποιο λόγο να αποφασίσουν σχετικά με τις κινήσεις των επιτοκίων στις ΗΠΑ. Η ομάδα άσκησης της νομισματικής πολιτικής στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) και ο επικεφαλής της, πρόεδρος Τζερόμ Πάουελ είναι απομονωμένοι από την εκλογική διαδικασία. Επομένως, οι εν ενεργεία και οι επίδοξοι πολιτικοί μπορούν να παίξουν στην έδρα τους, ασκώντας κριτική στις αποφάσεις του, χωρίς ωστόσο να προκαλέσουν άγρια αστάθεια. Ολοι ωφελούνται, γιατί όταν οι πολιτικοί αποφασίζουν να κυβερνήσουν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα, επέρχεται καταστροφή. Ο Πάουελ, του οποίου η θητεία λήγει το 2026, μπορεί να λειτουργήσει ως άτυπο ανάχωμα. Οι τεταραγμένες χρηματιστηριακές αγορές τείνουν να αναζωπυρώνουν τις επιθέσεις της Ουάσιγκτον κατά της τράπεζας. Μέσα σε σχεδόν πενήντα χρόνια η Fed είχε να διεκπεραιώσει δύο –ορισμένες φορές– αποκλίνουσες μεταξύ τους εργασίες, ήτοι τη μέριμνα για τη σταθερότητα των τιμών και της απασχόλησης. Αποφασίζει πώς θα χρησιμοποιήσει το κύριο εργαλείο της μετατοπίζοντας την πορεία των επιτοκίων, ως επί το πλείστον στις ανά τακτά χρονικά διαστήματα προγραμματισμένες συνεδριάσεις της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ανοιχτής Αγοράς. Οι θεατές μένουν προβληματισμένοι για το εάν κινείται πολύ γρήγορα, πολύ αργά ή προς τη λάθος κατεύθυνση.
Ο πρόεδρος της Fed Τζ. Πάουελ ανταποκρίνεται επιτυχώς στις πιέσεις που ασκούν Δημοκρατικοί, Ρεπουμπλικανοί και αγορές.
Η ανησυχία ξεκίνησε τον Ιούλιο με την απόφαση της Fed να διατηρήσει αμετάβλητα τα επιτόκια, ακολούθησε μια δυσοίωνη ανακοίνωση για τις θέσεις εργασίας και ένα τεράστιο ξεπούλημα στα διεθνή χρηματιστήρια. Κι αυτό έφερε ανεπιθύμητες συστάσεις, όπως συνέβη με τη γερουσιαστή των Δημοκρατικών Ελίζαμπεθ Γουόρεν, η οποία κάλεσε τον Τζερόμ Πάουελ να «ακυρώσει τις καλοκαιρινές διακοπές του» και να μειώσει το κόστος του χρήματος. Κατόπιν, ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία Ντόναλντ Τραμπ τάχθηκε κατά της περικοπής των επιτοκίων ισχυριζόμενος ότι θα ενίσχυε τις πιθανότητες των Δημοκρατικών στις εκλογές του Νοεμβρίου, παρά το ότι ο ίδιος υπόσχεται χαμηλότερα επιτόκια εάν αναλάβει την εξουσία. Και οι δύο πλευρές θα πρέπει να δείξουν σύνεση και να δουν πως θα ήταν καλύτερα η Ομοσπονδιακή Τράπεζα να αγνοήσει τα αιτήματά τους. Η εντολή της καταρτίστηκε μετά την ταραχώδη δεκαετία του 1970, όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον έδωσε κατεύθυνση για χαλαρή νομισματική πολιτική, επιβάλλοντας παράλληλα ελέγχους τιμών, αποσκοπώντας να τιθασεύσει τον βάναυσο στασιμοπληθωρισμό της εποχής. Δεν λειτούργησε. Σε έγγραφο του Εθνικού Γραφείου Οικονομικών Ερευνών αναφέρεται ότι εάν μια κυβέρνηση των ΗΠΑ κατόρθωνε να εντείνει επί εξάμηνο τις πιέσεις στην τράπεζα, ακριβώς το μισό από όσο ο Νίξον στον τότε πρόεδρό της Αρθουρ Μπερνς, οι τιμές θα εκτινάσσονταν κατά 8%.
Βέβαια, ο Πάουελ δεν είναι ο Μπερνς. Εχει μια σαφέστερη εντολή. Εν αντιθέσει με άλλους, προσφάτως διορισμένους προέδρους, χαίρει διακομματικής στήριξης. Τον επέλεξε ο Τραμπ, τον αποδέχθηκε ο διάδοχός του Τζο Μπάιντεν και η τοποθέτησή του επιβεβαιώθηκε με συντριπτική πλειοψηφία στη Γερουσία και τις δύο φορές. Μπορεί να δείχνει χαλαρός έναντι των επιθέσεων από πολιτικούς, αλλά ας μη θεωρηθεί δεδομένο. Το άτομο που θα τον διαδεχθεί ίσως να μην έχει τόση διακομματική αποδοχή, να διαφέρει ως προσωπικότητα ή να διοικεί μια Fed με διαφορετικούς κανόνες από το Κογκρέσο. Προς το παρόν, όμως, ο σάκος του μποξ της οικονομίας των ΗΠΑ αποδίδει καλά.
