Καθώς η τουριστική σεζόν βρίσκεται σε εξέλιξη στον δυτικό κόσμο και μαζί της εξελίσσεται και η διαμάχη για τις παρενέργειες του μαζικού τουρισμού, μεγάλες ταξιδιωτικές αλυσίδες ξενοδοχείων υπερπολυτελείας και εταιρείες κρουαζιέρας φαίνεται πως έχουν βρει τη λύση στα ιδιωτικά νησιά.
Οι αγορές ιδιωτικών νησιών έχουν αυξηθεί μετά την πανδημία και όχι μόνο από μεγιστάνες, αλλά και από μεγάλες ταξιδιωτικές ή μεγάλες εταιρείες κρουαζιέρας που τα διαθέτουν αναλόγως στην πελατεία τους. Ειδικότερα οι εταιρείες κρουαζιέρας από το 2019 και μετά έχουν επενδύσει 1,5 δισ. δολ. σε αγορές ιδιωτικών νησιών στην Καραϊβική και σήμερα διοικούν 15 νησιά σε Μπαχάμες, Μπελίζε, Δομινικανή Δημοκρατία, Αϊτή και Μεξικό. Ανάμεσά τους η Norwegian Cruise Line έχει δύο ιδιωτικά νησιά στην Καραϊβική, ένα στις Μπαχάμες και ένα στο Μπελίζε. Η Royal Caribbean έχει δικό της νησί στις Μπαχάμες και μια ολόκληρη περιοχή στην Αϊτή, ενώ σχεδιάζει να αγοράσει και ένα στο Βανουάτου στον Ειρηνικό.
Μιλώντας για το θέμα στην ιστοσελίδα της Deutsche Welle ο Κρις Κρόλοου, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της καναδικής εταιρείας αγοραπωλησιών ιδιωτικών νήσων Private Islands, αναφέρει πως οι τιμές των ιδιωτικών νησιών κυμαίνονται από 26.000 δολ. για ένα τμήμα του Λονγκ Κάγιε στο Μπελίζε έως 160 εκατ. δολ. για τη νήσο Ρανγκιάι στην Ταϊλάνδη. Οπως τονίζει ο ίδιος, πολλοί από τους παράγοντες του τουρισμού επεκτείνονται όλο και περισσότερο στους ιδιωτικούς προορισμούς διακοπών και επιτυγχάνουν έτσι δύο στόχους ταυτοχρόνως: αφενός κερδίζουν περισσότερα χρήματα και αφετέρου προσφέρουν στους τουρίστες διακοπές μακριά από την κοσμοσυρροή και τους κορεσμένους τόπους. Το σκεπτικό των εταιρειών αυτών είναι πως όταν έχουν στην ιδιοκτησία τους ένα μέρος είναι σε θέση να ελέγξουν και να εγγυηθούν την ποιότητα της διαμονής του τουρίστα, ανεξαρτήτως του εάν πρόκειται για την επίσκεψη μίας ημέρας στο πλαίσιο μιας κρουαζιέρας ή μιας παρατεταμένης παραμονής σε ιδιωτικό χώρο.
Οι τιμές των ιδιωτικών νησιών φθάνουν έως τα 160 εκατ. δολ., όπως για τη νήσο Ρανγκιάι στην Ταϊλάνδη.
Το ένα από τα δύο ιδιωτικά νησιά της Norwegian Cruise Line είναι το Great Stirrup Cay, το οποίο αγόρασε το 1977 για να προσφέρει στην πελατεία της χαλάρωση στην ιδιωτική παραλία. Σήμερα ελέγχει στο ίδιο μέρος και μια μεγάλη τουριστική εγκατάσταση μπροστά στον ωκεανό. Το δεύτερο νησί που έχει αγοράσει, το Harvest Caye, το εγκαινίασε το 2016 σε συνεργασία με την κυβέρνηση του Μπελίζε. Σε ό,τι αφορά τη Royal Caribbean, το ιδιωτικό νησί της είναι το CocoCay στις Μπαχάμες και το έχει αγοράσει από τη δεκαετία του 1980. Προσφάτως επένδυσε 250 εκατ. δολ. στο νησί και αναφέρει ότι κάθε χρόνο επισκέπτονται τις ιδιωτικές κτήσεις της περίπου 2 εκατ. άνθρωποι. Ανάμεσα στις εταιρείες που προσφέρουν εκτεταμένες υπηρεσίες σε ιδιωτικά νησιά είναι η ταξιδιωτική Fischer Travel που έχει έδρα στη Νέα Υόρκη και βλέπει να αυξάνεται διαρκώς η ζήτηση τα τελευταία χρόνια. Οπως τονίζει ο Στάσι Φίσερ – Ρόζενταλ, πρόεδρος της εταιρείας, «για τα ιδιωτικά νησιά η τάση ήταν πάντα η ίδια, το να μπορούν οι πλούσιοι να ταξιδέψουν μόνο με όποιους θέλουν και στα πλέον πολυτελή μέρη».
Αυτή η κατηγορία τουριστών με ιδιαίτερα υψηλό βαλάντιο καταβάλλει αρχικά ένα ποσό ύψους 150.000 δολ. εν είδει εγγραφής και ετήσια συνδρομή 25.000 δολ., εκτός από το όποιο κόστος του εκάστοτε ταξιδιού. Σύμφωνα με τον Φίσερ – Ρόζενταλ, ιδιαίτερα δημοφιλή σε αυτή την κατηγορία πελατών είναι τα νησιά της Καραϊβικής, όπως οι Παρθένοι Νήσοι και οι Μπαχάμες. Για τις ίδιες τις εταιρείες, πάντως, το πρόβλημα είναι πως η ιδιοκτησία ενός νησιού δεν έχει και πολλή σχέση με τις εξωτικές ομορφιές του. Ενα νησί είναι εξ ορισμού αποκομμένο από την ενδοχώρα και πολλές υπηρεσίες, όπως οι υποδομές ύδρευσης, η αποχέτευση και η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά και η διατροφή και η παροχή ιατροφαρμακευτικών υπηρεσιών, παρουσιάζουν εγγενείς δυσκολίες και έχουν δυσανάλογο κόστος.
