Οι οικονομολόγοι εκθειάζουν τα οικονομικά οφέλη που επιφέρει η εργασία των ξένων σε μια χώρα, αλλά οι ψηφοφόροι των ανεπτυγμένων χωρών, εξ ου και οι λαϊκιστές πολιτικοί, εναντιώνονται στη μετανάστευση. Ισως η διπλή κρίση των πλούσιων χωρών, η επιβράδυνση της ανάπτυξης και η γήρανση του πληθυσμού, διαρρήξει αυτό το αδιέξοδο.
Από οικονομικής απόψεως έχει γίνει αποδεκτό ότι δεν συμφέρει να υψώνει μια χώρα τείχη στους μετανάστες. Ο Μάικλ Κλέμενς, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τζορτζ Μέισον, συνόψισε το πρόβλημα της μετανάστευσης σε μια δημοσίευσή του στην οποία τόνιζε πως «όταν η πολιτική αποφασίζει να περιορίσει τη μετανάστευση, τότε διακυβεύονται τρισεκατομμύρια δολάρια». Κατά την εκτίμησή του, το άθροισμα του κέρδους από τη μετανάστευση για τις χώρες υποδοχής και τις χώρες προέλευσης μπορεί να δώσει ώθηση στο παγκόσμιο ΑΕΠ κατά 20% έως 60%.
Δύο είναι οι κύριοι παράγοντες που οδηγούν σε αυτά τα κέρδη. Ο πρώτος είναι η αύξηση των αποδοχών των ξένων εργατών. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το μέσο εισόδημα ενός νέου ανειδίκευτου εργάτη που έρχεται στις ΗΠΑ ανέρχεται σε περίπου 14.000 δολ. ετησίως. Στις ΗΠΑ ζουν πάνω από 43 εκατ. μετανάστες και καθένας από αυτούς έχει ένα τέτοιο εισόδημα και κάνει τις ίδιες δαπάνες που κάνουν και άλλοι κάτοικοι της χώρας.
Αυτό σημαίνει ότι συνολικά προσθέτουν κάπου 590 εκατ. δολ. στη συνολική κατανάλωση ή περίπου το 3% του ΑΕΠ. Οι χώρες προέλευσης ωφελούνται επίσης από τη μετανάστευση. Τα εμβάσματα των μεταναστών σε διεθνές επίπεδο έφτασαν το 2022 στα 831 δισ. δολ., από 128 δισ. δολ. το 2000, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Εθνη.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι η αύξηση της προσφοράς εργασίας. Κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για τις ανεπτυγμένες χώρες στις οποίες υπάρχουν υπογεννητικότητα και πολλές κενές θέσεις εργασίας. Τέτοιου είδους πιέσεις εξώθησαν την Ελλάδα να ψηφίσει νομοθεσία που επιτρέπει στις εταιρείες να επιβάλλουν στους υπαλλήλους τους την εβδομάδα των έξι ημερών.
Στις ΗΠΑ το περασμένο έτος σημειώθηκε αιφνιδιαστική αύξηση των μεταναστών κατά 3,3 εκατ. άτομα, ενώ αναμενόταν πως θα αυξηθούν μόνον κατά 1 εκατ., και η εξέλιξη έδωσε ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη. Οσοι εναντιώνονται στη μετανάστευση υποστηρίζουν πως οι μετανάστες απορροφούν δημοσιονομικούς πόρους, αλλά το επιχείρημα δεν στέκει.
Οι Κρίστιαν Ντάστμαν και Τομάσο Φρατίνι του University College London μελέτησαν τη μετανάστευση στη Βρετανία στο διάστημα 2001 έως 2011. Διαπίστωσαν ότι οι ξένοι συνεισέφεραν 25 δισ. στερλίνες στα κρατικά ταμεία, περισσότερα δηλαδή από όσα είχαν λάβει ως ενίσχυση. Η δημοσιονομική συνεισφορά των γηγενών, αντιθέτως, ήταν αρνητική κατά 616 δισ. στερλίνες.
