ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ – ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ Σημεία της στρατηγικής του για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας –στο πλαίσιο της πολυαναμενόμενης σχετικής έκθεσής του– παρουσίασε χθες ο Μάριο Ντράγκι σε δύο ξεχωριστές συναντήσεις με τους μόνιμους αντιπροσώπους των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Coreper) και τους προέδρους των πολιτικών ομάδων στο Ευρωκοινοβούλιο.
Η έκθεση, που ανατέθηκε από την πρόεδρο της Κομισιόν στον «άνθρωπο που έσωσε την Ευρωζώνη», παραμένει ακόμα «επτασφράγιστο μυστικό», ενώ σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες θα δημοσιευθεί την ερχόμενη Δευτέρα. Η παρουσίαση της έκθεσης Ντράγκι έχει ήδη αναβληθεί δύο φορές, κυρίως λόγω των ευρωεκλογών του περασμένου Ιουνίου.
Στη σύντομη εισαγωγή του χθες ενώπιον των μονίμων αντιπροσώπων στην Ε.Ε. ο τέως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας –σύμφωνα με ευρωπαϊκές διπλωματικές πηγές– έδωσε έμφαση στις κύριες «προκλήσεις» για την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας που συνοψίζονται: στην έλλειψη δυνατοτήτων ενίσχυσης της καινοτομίας, στην έλλειψη εργαζομένων με τα κατάλληλα προσόντα στον τομέα της τεχνολογίας, στις υψηλές τιμές ενέργειας και στην ανάγκη επιτάχυνσης της ψηφιοποίησης.
Ο Ντράγκι παράλληλα έδωσε έμφαση στη σημασία της ενεργού συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα και της εφαρμογής των απαιτούμενων θεσμικών μεταρρυθμίσεων.
Η δομή της έκθεσης θα βασίζεται σε πέντε σημεία: την παραγωγικότητα, τη μείωση εξαρτήσεων, το κλίμα, την κοινωνική ενσωμάτωση και συστάσεις για κάθε έναν από τους δέκα σημαντικότερους τομείς της οικονομίας.
Ο Ντράγκι επισήμανε πάντως την ανάγκη να υπάρξει συνεργασία μεταξύ των κρατών-μελών και μια ουσιαστική μεταρρύθμιση όλων των θεσμών, προκειμένου να εφαρμοστούν αποτελεσματικά οι συστάσεις του.
Προτείνει και τη δημιουργία μιας «αρχής αμυντικής βιομηχανίας», που θα προμηθεύεται όπλα για λογαριασμό της Ε.Ε.
Για τα κράτη-μέλη, πάντως, τα ερωτήματα που έθεσαν χθες οι μόνιμοι αντιπρόσωποί τους στον τέως πρόεδρο της ΕΚΤ αφορούσαν κατά κύριο λόγο την ένωση των κεφαλαιαγορών, τις υψηλές τιμές ενέργειας, την πράσινη μετάβαση, τη μείωση της γραφειοκρατίας, τη βελτίωση των κανονισμών, την άρση των εμποδίων στην ενιαία αγορά, την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας.
Σε ό,τι αφορά το τελευταίο, σύμφωνα με προσχέδιο της έκθεσης που διέρρευσε στο Politico, o Ντράγκι εισηγείται οι αμυντικές βιομηχανίες της Ευρώπης να έχουν πλήρη πρόσβαση στη χρηματοδότηση της Ε.Ε. και να μην «μπλοκάρονται» οι συγχωνεύσεις τους.
Σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις προτεραιότητες της Κομισιόν ζητεί αναθεώρηση της ευρωπαϊκής πολιτικής άμυνας, που κατά τον ίδιο θα χρειαστεί αλλαγή και του μοντέλου διακυβέρνησης της Κομισιόν, ώστε να μετέχουν και η ευρωπαϊκή υπηρεσία εξωτερικής δράσης, ο ευρωπαϊκός οργανισμός άμυνας, αλλά και δημιουργία μιας «αρχής αμυντικής βιομηχανίας» που θα προμηθεύεται όπλα για λογαριασμό της Ε.Ε.
Αλλωστε σε ομιλία του τον περασμένο Απρίλιο είχε αναφερθεί στον «κατακερματισμό» των ευρωπαϊκών αμυντικών δαπανών και στην έλλειψη κλίμακας, «που παρεμποδίζει την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής βιομηχανικής ικανότητας».
Στη διάρκεια των τελευταίων μηνών ο τέως πρόεδρος της ΕΚΤ σε διάφορες δημόσιες παρεμβάσεις του έδινε το στίγμα των προτεραιοτήτων, της περίφημης πια έκθεσής του. Τον Φεβρουάριο επισήμανε την ανάγκη εξεύρεσης 500 δισ. ευρώ για επενδύσεις για την πράσινη και ψηφιακή μετάβαση, ενώ τον Απρίλιο στράφηκε εναντίον της Κίνας και των ΗΠΑ για το ότι αρνούνται να «παίξουν με τους κανόνες» του διεθνούς εμπορίου, ενώ αναφέρθηκε στην επείγουσα ανάγκη «μετασχηματισμού της ευρωπαϊκής οικονομίας».
Σε ό,τι αφορά την «πράσινη μετάβαση», ο Ντράγκι –αν και έχει παραδεχτεί την ανάγκη για άμεση δράση για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης–, ωστόσο αναφέρεται κυρίως στον τρόπο που οι ανανεώσιμες πηγές θα απομειώσουν το ενεργειακό κόστος της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, αποφεύγοντας συστηματικά όρους όπως «φύση» ή «περιβάλλον». Παράλληλα, έχει ταχθεί υπέρ της αύξησης των δημοσίων δαπανών και του κοινού δανεισμού.
Για τον λόγο αυτό, άλλωστε, Ευρωπαίοι διπλωμάτες εικάζουν ότι αναβλήθηκε η δημοσίευση της έκθεσής του πριν από τις ευρωεκλογές, προκειμένου να μην προκληθούν αντιδράσεις είτε σε κυβερνήσεις που στέκονται αρνητικά έναντι του κοινού δανεισμού, είτε από πολιτικές ευρωομάδες υπέρμαχες της «πράσινης ατζέντας», όπως οι Πράσινοι και οι Σοσιαλιστές, τη στήριξη των οποίων χρειαζόταν η Φον ντερ Λάιεν για την επανεκλογή της.
