Σε περίπου ένα μήνα θα πραγματοποιηθεί η 16η σύνοδος κορυφής των BRICS+ στο Καζάν της Ρωσίας (22-24 Οκτωβρίου). Η σύνοδος φέτος δεν αναμένεται να είναι το ίδιο «καρποφορούσα» σε εξελίξεις συγκριτικά με την αντίστοιχη που διεξήχθη στο Γιοχάνεσμπουργκ πέρυσι, κατά την οποία σφραγίστηκε η διεύρυνση της ομάδας με την είσοδο τεσσάρων νέων μελών (Ιράν, Αιθιοπία, Αίγυπτος και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα).
Μάλιστα, ενώ η διεύρυνση είχε αποφασιστεί να περιλαμβάνει δύο ακόμη κράτη, η εκλογή του προέδρου Χαβιέρ Μιλέι τον Νοέμβριο του 2023 στην Αργεντινή είχε ως ανατρεπτικό επακόλουθο την ανάκληση της απόφασης περί ένταξης της χώρας, ενώ η Σαουδική Αραβία έχει αποδεχθεί την πρόσκληση, χωρίς ωστόσο να έχει επίσημα προσχωρήσει. Παράλληλα, η Τουρκία έχει εκφράσει την επιθυμία για ένταξη στην ομάδα, χωρίς όμως να διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποια σχετική οριστική εξέλιξη στην προσεχή σύνοδο. Παρά την απώλεια μιας μεγάλης οικονομίας και πλούσιας σε ενεργειακά αποθέματα, της Αργεντινής, καθώς και την εκκρεμούσα ένταξη των δύο έτερων χωρών, οι εννέα χώρες που θα συσκεφθούν φέτος παράγουν αθροιστικά περίπου το 1/3 του παγκόσμιου ΑΕΠ και διενεργούν σχεδόν το 1/5 του διεθνούς εμπορίου. Παράλληλα, οι δύο εξ αυτών, η Κίνα και η Ινδία, αναμένεται το 2024 να συνεισφέρουν το 50% στον ρυθμό παγκόσμιας ανάπτυξης, που εκτιμάται από το ΔΝΤ στο 3,2%. Τα ανωτέρω στατιστικά στοιχεία υπογραμμίζουν την οικονομική σημασία της συνάθροισης των εν λόγω αναπτυσσόμενων χωρών.
Οι συνεκτικοί κρίκοι μεταξύ των μελών BRICS+ αξιολογούνται στην παρούσα φάση ως χαλαροί, με μοναδικό εμφανή κοινό παρονομαστή τη στρατηγική επιθυμία τους για τον περιορισμό διενέργειας των διεθνών συναλλαγών σε αμερικανικό δολάριο, το σθένος του οποίου, ωστόσο, δεν δύναται να αναχαιτιστεί εύκολα. Ανεξάρτητα από τις υπό διαμόρφωση και κατά γενική ομολογία χαμηλές προσδοκίες αναφορικά με τα αποτελέσματα της επικείμενης συνόδου, οι αναπτυσσόμενες οικονομίες, είτε εξεταστούν υπό το πρίσμα των BRICS+ είτε της συνεισφοράς τους στο G20 ή υπό τον όρο του Παγκόσμιου Νότου, καθίστανται ολοένα και πιο επιδραστικές σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται σε πρόσφατο άρθρο του ΔΝΤ (Emerging Markets on the Global Stage, Σεπτ. 2024), οι αναπτυσσόμενες οικονομίες κρατούν τα ηνία της μελλοντικής ανάπτυξης και δρουν ως σημαντικό ανάχωμα στον φλέγοντα γεωοικονομικό κατακερματισμό.
*EUROBANK RESEARCH
