Σε αντίθεση με τους δύο προηγούμενους Δημοκρατικούς προέδρους, η Κάμαλα Χάρις, εάν κερδίσει τις εκλογές του Νοεμβρίου, πιθανότατα δεν θα αναλάμβανε τα καθήκοντά της εν μέσω οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, οι δύσκολες συνθήκες στις οποίες βρέθηκαν ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Τζο Μπάιντεν, κατά τη διάρκεια της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης και της πανδημίας αντιστοίχως, τους έδωσαν στην πραγματικότητα λίγη ανάσα δημιουργικότητας όσον αφορά την οικονομική πολιτική. Εάν η Χάρις καταφέρει να εξουδετερώσει τον Τραμπ, πιθανότατα θα αντιμετωπίσει ένα πολύ πιο περιοριστικό δημοσιονομικό και πολιτικό περιβάλλον από τους προκατόχους της. Κι αυτό δείχνει να το αναγνωρίζει στο μετριοπαθές οικονομικό σχέδιο που δημοσίευσε πρόσφατα. Αναπτύσσεται σε 82 σελίδες, ενισχύει σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές που έχει ήδη αναφέρει η υποψήφια των προεδρικών εκλογών, ενώ βρίθει φορολογικών εκπτώσεων.
Η βιομηχανική πολιτική του νυν Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν, που αλλάζει τα δεδομένα, θα συνεχιστεί, αλλά σε μεγάλο βαθμό θα χρησιμοποιήσει τα υφιστάμενα κονδύλια, τα οποία εγκρίθηκαν από το Κογκρέσο τα τελευταία χρόνια. Σε αυτή τη συγκεκριμένη δεξαμενή η Κάμαλα Χάρις θα προσθέσει περισσότερες φορολογικές ελαφρύνσεις για την παραγωγή και τις επενδύσεις στον τομέα της αεροδιαστημικής και της βιοτεχνολογίας. Το σχέδιό της γνωρίζει τα όρια που θα αντιμετώπιζε στην εξουσία. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για το 2024 είναι 1,9 τρισ. δολ. Αν και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ βρίσκεται τώρα σε κύκλο μείωσης του κόστους δανεισμού, τα επιτόκια είναι κοντά στα υψηλά πολλών δεκαετιών, καθιστώντας το πρόσθετο χρέος πιο ακριβό στη χρηματοδότηση. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ο πληθωρισμός μόλις έχει δαμαστεί, οι αξιωματούχοι της κεντρικής τράπεζας θα είναι δικαιολογημένα απρόθυμοι να ξεκινήσουν σημαντικές νέες ενέσεις δαπανών σύντομα.
Εάν η Κάμαλα Χάρις αναδειχθεί πρόεδρος, είναι πιθανό να αναλάβει καθήκοντα χωρίς τον έλεγχο της Γερουσίας από τους Δημοκρατικούς, σύμφωνα με τις τρέχουσες πολιτικές προβλέψεις. Αυτό θα περιόριζε σοβαρά τις νομοθετικές της δυνατότητες, σε αντίθεση με τον Ομπάμα και τον Μπάιντεν. Ωστόσο, στα θετικά γι’ αυτήν είναι πως υπάρχουν ορισμένα πράγματα που πρέπει να κάνει η ομοσπονδιακή κυβέρνηση το επόμενο έτος, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα ελέγχει ποια χαρτοφυλάκια. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι θα απαιτηθεί κάποια ευρεία συμφωνία για τους φόρους, δεδομένης της λήξης πολλών στα τέλη του 2025 από τις προβλέψεις της νομοθεσίας για τις φορολογικές περικοπές και τις θέσεις εργασίας του 2017. Αυτό μάλλον θα την κάνει να εξασφαλίσει τουλάχιστον μερικά από όσα επιδιώκει.
