Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή φαίνεται να περνάει τη μια κόκκινη γραμμή μετά την άλλη. Υστερα από τις επιθέσεις σε ανώτατους διοικητές της Χεζμπολάχ τις τελευταίες εβδομάδες, το Ισραήλ το Σάββατο επιβεβαίωσε ότι είχε την προηγούμενη ημέρα σκοτώσει με χτύπημά του τον Σαγιέντ Χασάν Νασράλα, κορυφαίο ηγέτη της οργάνωσης, που υποστηρίζεται από το Ιράν. Θεωρητικά, αυτό θα πρέπει να προκαλέσει μια κλιμάκωση από πλευράς της Τεχεράνης. Πάντως, ακόμη κι αν έτσι εξελιχθούν τα πράγματα, ορισμένα άλλα μεμονωμένα γεγονότα στη Σαουδική Αραβία μπορεί να περιορίσουν τις ευρύτερες οικονομικές επιπτώσεις. Είναι βέβαιο ότι ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα είχε επιφέρει άγριες οικονομικές συνέπειες. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το ΑΕΠ στον παλαιστινιακό θύλακο μειώθηκε από έτος σε έτος κατά 86% φέτος τον Ιανουάριο. Εντούτοις, οι τιμές του πετρελαίου, δηλαδή o προφανέστερος τρόπος να πλήξει την παγκόσμια οικονομία η πολεμική σύρραξη, κυμαίνονται μεταξύ 70 και 80 δολαρίων το βαρέλι.
Οι εκτεταμένες εχθροπραξίες στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ με τη Χεζμπολάχ υποτίθεται ότι ήταν ο βασικός λόγος για να αυξηθούν. Το σενάριο της καταστροφής θα ήταν να κλείσει το Ιράν τα στενά του Ορμούζ, από τα οποία διέρχεται το ένα πέμπτο της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου καθημερινά. Δεν είναι ακόμη σαφές εάν το Ισραήλ θα δεχθεί μεγάλη αντεπίθεση είτε από τη Χεζμπολάχ, που εξαπολύει περισσότερους από τους πυραύλους της στο Ισραήλ, είτε από το Ιράν, όπως φάνηκε τον Απρίλιο. Η επίθεση του Ισραήλ μπορεί να σημαίνει ότι η Χεζμπολάχ δεν έχει την ικανότητα να απαντήσει αμέσως και το Ιράν μπορεί να μην το επιθυμεί. Είτε έτσι είτε αλλιώς, βασικός παίκτης σε αυτό που θα ακολουθήσει είναι ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν. Ο Σαουδάραβας ηγέτης αποτελεί κορυφαίο στέλεχος στον Οργανισμό Πετρελαιοπαραγωγικών Κρατών, ο οποίος μαζί με άλλες σύμμαχες χώρες, όπως η Ρωσία, ελέγχει περίπου το ήμισυ της παγκόσμιας προσφοράς και εδώ και χρόνια μειώνει την παραγωγή, ώστε να στηρίξει τις τιμές του πετρελαίου. Τελευταία η Σαουδική Αραβία αντλούσε οικειοθελώς πετρέλαιο σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τη μέγιστη δυναμικότητά της των 12 εκατομμυρίων βαρελιών ημερησίως, ήτοι μόλις 9 εκατομμύρια βαρέλια κατά μέσον όρο. Κάτι τέτοιο είναι μάλλον αποκαρδιωτικό, όταν άλλα μέλη του ΟΠΕΚ, όπως το Ιράκ και το Καζακστάν, αντλούν πέραν των ποσοστώσεών τους, ακόμη κι όταν οι τιμές του εμπορεύματος είναι πολύ χαμηλότερες από τα επίπεδα που εξισορροπούν τον προϋπολογισμό της Σαουδικής Αραβίας.
Ομως, εάν η υποτονική ζήτηση του πετρελαίου εξασθενήσει κι άλλο μέσω της πτωτικής οικονομικής δίνης της Κίνας, καθώς και του αυξανόμενου ανταγωνισμού εκτός ΟΠΕΚ από τη Βραζιλία και τη Γουιάνα, τότε κι η υπομονή του Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν θα εξαντληθεί. Η Σαουδική Αραβία μπορεί να εγκαταλείψει τον ανεπίσημο στόχο τιμής των 100 δολαρίων το βαρέλι και να αυξήσει την παραγωγή. Ο ΟΠΕΚ θα μπορούσε να κινηθεί για να χαλαρώσει ορισμένες από τις περικοπές παραγωγής άμεσα τον Δεκέμβριο. Και ο Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν θα αρκούσε να κάνει ένα νεύμα και τα άλλα μέλη του ΟΠΕΚ να αντλήσουν πετρέλαιο, ακολουθώντας όσα έχουν επακριβώς συμφωνηθεί. Ωστόσο, οι διαπραγματευτές στην αγορά πετρελαίου γνωρίζουν ότι η Σαουδική Αραβία, ως ένας από τους παραγωγούς με το χαμηλότερο κόστος, παράγει περιοδικά ό,τι μπορεί και τελευταία φορά το έπραξε τον Μάρτιο του 2020. Μια τέτοια κίνηση θα βρει επίσης ζωηρή απήχηση στους πολιτικούς των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίοι επιδιώκουν καύσιμα σε προσιτές τιμές. Και μία απλή νύξη πως κάτι τέτοιο θα επαναλαμβανόταν, θα συνέβαλε στο να υπάρξει μία ανάσχεση σε τυχόν ανοδικές τάσεις των τιμών του «μαύρου χρυσού».
