Είναι ένα από τα θέματα που βρίσκονται στο επίκεντρο των έντονων συζητήσεων μεταξύ Αθήνας και δανειστών.
Ο λόγος αφορά τη νέα ρύθμιση του χρέους.Από τη μία πλευρά είναι η κυβέρνηση, που επιδιώκει διακαώς να πάρει κάτι περισσότερο από μια απλή ανανέωση της ευρωπαϊκής δέσμευσης του Νοεμβρίου του 2012 για περαιτέρω δράση, εάν είναι απαραίτητο.
Από την άλλη είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), με τη γνωστή και δεδομένη θέση ότι χρειάζεται νέα παρέμβαση το ελληνικό χρέος.
Ωστόσο, η Ευρωζώνη, και κυρίως η Γερμανία, δεν θέλει να συζητηθεί το θέμα τώρα, αλλά από τον Σεπτέμβριο και μόνον αν συντρέχουν οι λόγοι και οι προϋποθέσεις. Αυτό κατέστη σαφές στην πενταμερή συνάντηση του Βερολίνου, όπου και ουσιαστικά η κ. Λαγκάρντ αναγκάστηκε να υποχωρήσει στο θέμα του ελληνικού χρέους. Γι’ αυτό και η πρόταση των δανειστών προς την Αθήνα δεν είχε καμία αναφορά στο ζήτημα του χρέους.
Ομως, η κυβέρνηση προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κερδίσει κάτι σε αυτήν τη φάση, για προφανείς πολιτικούς λόγους. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, ο υπουργός Επικρατείας κ. Ν. Παππάς μετέβη στις Βρυξέλλες πριν από μία εβδομάδα για να παρουσιάσει την ελληνική πρόταση για το χρέος. Σε αυτήν προβλέπονται η αγορά των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ από τον ΕSM, η αποπληρωμή σε δύο φάσεις και έως το τέλος Μαρτίου του 2016 του ΔΝΤ (πρόκειται για προτάσεις που έχουν εξεταστεί), η διάθεση «αέναων» ομολόγων προς αντικατάσταση των διμερών δανείων (πρόταση Βαρουφάκη) και το σπάσιμο των δανείων του EFSF σε δύο κομμάτια. Το ένα θα έχει διπλάσιο επιτόκιο και το άλλο θα διαγραφεί (πρόταση Lazard).
Το ΔΝΤ και η άρση του αδιεξόδου
Η επιρροή της Ουάσιγκτον στο περιεχόμενο των προγραμμάτων για την Ελλάδα ήταν έως τώρα περιορισμένη. Ωστόσο με δεδομένο ότι οι βασικές δυσκολίες στις διαπραγματεύσεις οφείλονται σε σημαντικό βαθμό στην επιμονή του ΔΝΤ σε σκληρά διαρθρωτικά μέτρα, προκύπτει το ερώτημα εάν οι ΗΠΑ, ως βασικοί μέτοχοι του Ταμείου, θα ήταν διατεθειμένοι να συμπράξουν με τους Ευρωπαίους στο εκτελεστικό συμβούλιο και να εγκρίνουν μια πιο ήπια συμφωνία, παρά τις ενστάσεις των στελεχών του (staff). Γεγονός αποτελεί ότι, κατά πάσα πιθανότητα, η Ουάσιγκτον θα συνέπραττε με τους Ευρωπαίους στο εκτελεστικό συμβούλιο για την άρση του αδιεξόδου. Η αμερικανική κυβέρνηση «ανησυχεί πολύ για τις επιπτώσεις ενός Grexit» στην παγκόσμια ανάπτυξη και στην ανάκαμψη των ΗΠΑ. Αλλοι αναλυτές, ωστόσο, εκφράζουν μεγαλύτερο σκεπτικισμό.
Ακαμπτοι οι τεχνοκράτες
Σε συνέχεια των παραπάνω, ο Γ. Κίρκεγκααρντ, για παράδειγμα, βρίσκεται στην αντίπερα όχθη, καθώς εκτιμά ότι «δεν υπάρχει καμία πιθανότητα» οι ΗΠΑ να συμβάλουν στην έγκριση μιας συμφωνίας πιο ήπιας από αυτή που είναι διατεθειμένοι να εγκρίνουν οι τεχνοκράτες του Ταμείου. «Η κυβέρνηση θέλει να ψηφιστεί η αλλαγή των ποσοστώσεων (στην εκπροσώπηση χωρών στο Ταμείο) από το Κογκρέσο. Αν φανεί ότι κάνει χάρες στην Αθήνα, θα είναι ακόμα πιο δύσκολο να πείσει τους Ρεπουμπλικανούς, που ήδη είναι ενοχλημένοι από το ύψος του δανεισμού προς την “πλούσια Ελλάδα”». Από την πλευρά του, ο Ντέσμοντ Λάκμαν, αναλυτής του AEI και πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΝΤ, τονίζει ότι οι κανόνες του Ταμείου σχετικά με τη χρηματοδότηση προγραμμάτων και τη βιωσιμότητα του χρέους περιορίζουν τον βαθμό αυτονομίας του εκτελεστικού συμβουλίου. Μένει να δούμε στην πράξη ποια άποψη, τελικά, θα επαληθευτεί.
Στο τραπέζι το νέο μισθολόγιο
Μπορεί οι επαναπροσλήψεις και οι περαιτέρω απολύσεις που ζητούσαν οι εκπρόσωποι των δανειστών να αποτελούσαν μέχρι πρότινος το «αγκάθι» στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση στον τομέα του Δημοσίου, ωστόσο το συγκεκριμένο ζήτημα έχει «φύγει από το τραπέζι».
Σύμφωνα με πληροφορίες που έρχονται από τις Βρυξέλλες, το ενδιαφέρον των πιστωτών εστιάζεται πλέον στα ζητήματα του νέου μισθολογίου και στις περικοπές των μη μισθολογικών αμοιβών για τους δημόσιους υπαλλήλους. Σε αυτά τα δύο σημεία, η ελληνική κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει αντιρρήσεις καθώς ήδη το υπουργείο Οικονομικών ξεκίνησε να νομοθετεί τις περικοπές των επιδομάτων, ενώ για στο θέμα του μισθολογίου δεν υπάρχουν σοβαρές διαφορές.
Οσο για τις επαναπροσλήψεις των απολυμένων και των διαθέσιμων δημοσίων υπαλλήλων, αυτές βρίσκονται στην τελική ευθεία καθώς κάποιοι ήδη έχουν δει τα ονόματά τους στους τελικούς πίνακες κατάταξης, ενώ οι υπόλοιποι αναμένουν σύντομα την επανατοποθέτησή τους. Συνολικά πρόκειται για περίπου 5.650 υπαλλήλους και, συγκεκριμένα, 595 καθαρίστριες, 1.500 εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, 500 διοικητικούς υπαλλήλους πανεπιστημίων, 1.500 σχολικούς φύλακες, 1.500 δημοτικούς αστυνομικούς και 50 υπαλλήλους του ΕΟΤ. Ως προς το κόστος της επανόδου τους, αυτό εκτιμάται περί τα 23 εκατ. ευρώ ετησίως.
