Ο 79χρονος Τάκης Σ. γνώρισε τη σημερινή του σύντροφο τη δεκαετία του ’50, στο Κάιρο. Είναι αμφότεροι Αιγυπτιώτες και φοιτούσαν στο ίδιο σχολείο. Η μοίρα έμελλε να τους φέρει ξανά μαζί σχεδόν 50 χρόνια μετά, το 2004. Εκτοτε η παρέα τους τούς αποκαλεί «οι συμμαθητές». Ο ίδιος είχε πάρει διαζύγιο το 1996 από την Ελλαδίτισσα που είχε γνωρίσει λίγα χρόνια αφότου ήρθαν άρον άρον στην Αθήνα το 1962. «Με αποκαλούσε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, sex maniac», λέει γελώντας.
«Από μικρός με μαγνήτιζαν οι γυναίκες», αφηγείται. «Πάντα ήμουν υπέρ του σεξ, μου άρεσε πάρα πολύ, είναι σαν ανάγκη στη ζωή μου. Καμιά φορά αναρωτιόμουν πόσο θα αντέξω. Τις προάλλες μου έβαλαν ένα σωληνάκι για να μου αφαιρέσουν πέτρες από τα νεφρά και ήμουν να σκάσω. Δεν αντέχω για πολύ χωρίς σεξ».
Ο Τάκης έχει εργαστεί επί δεκαετίες ως προγραμματιστής σε πολυεθνικές πετρελαϊκές και αεροπορικές εταιρείες, έχει παίξει σε μπάντες και σήμερα βοηθάει έναν φίλο του να κατασκευάζουν φούρνους μικροκυμάτων, ενώ είναι και δραστήριο στέλεχος του ελληνικού προσκοπισμού. Η αφήγηση της ζωής του είναι ενιαία και γραμμική όσον αφορά την ερωτική και σεξουαλική του ζωή. Είναι ένας τρόπος να υπάρχει. Εξάλλου, είναι ένας άνθρωπος δραστήριος, ταξιδεμένος, πολύγλωσσος – και «τσαχπίνης», όπως αποκαλεί ο ίδιος τον εαυτό του.
«Στο Κάιρο, είχαμε τις Αιγυπτιώτισσες ως φιλενάδες για χάδια και αγκαλιές, καθότι ήταν συντηρητικές, αλλά πηγαίναμε για τα… υπόλοιπα στις Αιγύπτιες, που ήταν πιο ανοιχτές εκείνη την εποχή», θυμάται. Τη σεξουαλική απελευθέρωση όμως την έζησε την περίοδο που κατέφθασε στην Αθήνα. «Τότε, αν βρισκόσουν 2-3 φορές με μία γυναίκα και δεν προχωρούσες στο παρασύνθημα, σε έδιωχνε», λέει.
«Θέλω να προχωρώ μέχρις εκεί που μου επιτρέπουν οι αντοχές του σώματός μου». Αν χρειαστεί όμως, θα πάρω χάπι.
Ο 79χρονος εξομολογείται πως έχει υπάρξει άπιστος, επειδή οι σύντροφοί του δεν ανταποκρίνονταν στην επιθυμία του για σεξ. «Αλλωστε, με το “παράνομο” μπορούσα να ικανοποιήσω περισσότερες φαντασιώσεις απ’ ό,τι με το “νόμιμο”», παραδέχεται, παρότι προσθέτει ότι σπανίως ήθελε να βρίσκεται με πάνω από μία σύντροφο.
Σήμερα, στα 79 του χρόνια, διαθέτει την ίδια επιθυμία, παρότι η σύντροφός του τον αποθαρρύνει τις περισσότερες φορές. «Απλώς δεν έχει τις ίδιες επιθυμίες που έχω εγώ – το κάνει περισσότερο για μένα. Θα προτιμούσα να το ήθελε το ίδιο κι εκείνη, να κάνει εκείνη την πρώτη κίνηση». Στην ερώτηση για το πώς είναι η σεξουαλική ζωή στην ηλικία του, ο Τάκης λέει ότι πλέον δεν έχει τη διάρκεια που θα ήθελε, αλλά προσώρας αρνείται τα βοηθήματα. «Θέλω να προχωρώ μέχρις εκεί που μου επιτρέπουν οι αντοχές του σώματός μου», λέει ο ίδιος. «Αν χρειαστεί όμως, θα πάρω χάπι. Δεν είμαι σαν τους περισσότερους συνομηλίκους μου, που έχουν “παραδοθεί” πλέον και ούτε λόγος για να κουβεντιάσουμε κάτι τέτοιο», συμπληρώνει.
Η επιθυμία ξαναγεννιέται
Το ίδιο δραστήρια είναι και η 66χρονη Μαρία Ν. Εχει βγει στη σύνταξη, αλλά εξακολουθεί να «τρέχει» πολλά πρότζεκτ με βάση τις σπουδές της στην ψυχολογία και την παιδαγωγική. Η Μαρία είναι παντρεμένη επί 40 χρόνια, αλλά εξαρχής είχαν κάνει μία συμφωνία με τον κατά οκτώ χρόνια μεγαλύτερο σύζυγό της: χωρίς να μπαίνουν σε λεπτομέρειες, θα μπορούν να έχουν ανοικτή και ελεύθερη σχέση, με αυτοδιάθεση σώματος και πνεύματος – παραμένοντας, όμως, σταθερά και σθεναρά μαζί, πυλώνες ο ένας στη ζωή του άλλου.
Με το σεξ νιώθεις ότι αφήνεις πίσω τη σωματική ανημπόρια. Πρέπει να ποθείς και εσύ το σώμα σου για να το ποθήσει και κάποιος άλλος.
«Εχουμε μεγάλο αλληλοσεβασμό και ανοχή ότι ο καθένας μας είναι κύριος του σώματός του. Μπορεί να το διαθέσει όπως θέλει, κρατώντας αξιοπρέπεια μεταξύ μας, κάτι που τόνωνε πάντα τη σχέση μας. Ηταν στη συνθήκη της συνύπαρξής μας εξαρχής, διότι ήμασταν μακριά, εγώ σπούδαζα ακόμη στο εξωτερικό όταν είχαμε γνωριστεί. Είχαμε κάνει μία πολύ καλή κουβέντα, πολύ ανοιχτή. Υπήρξε η σημαντική παραδοχή ότι θέλει να είναι μαζί μου όπως είμαι εγώ, δεν ήθελε να με αλλάξει, αλλιώς δεν θα ήθελε να είναι μαζί μου. Εγώ γι’ αυτό τον παντρεύτηκα, πάντα θαύμαζε εμένα. Με στήριζε σε κάθε επαγγελματική μου τρέλα, με αποδεχόταν όπως ακριβώς είμαι», λέει η 66χρονη Μαρία. «Είχαμε, βέβαια, παιδιά και έπρεπε να είμαστε μαζί. Δεν είμαστε από τα ζευγάρια που είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον. Τώρα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Εκείνος είναι αρκετά μεγαλύτερος, εμένα όμως δεν μου λείπει ούτε η επιθυμία ούτε η δυνατότητα», αφηγείται.
Εδώ και ενάμιση χρόνο, η Μαρία έχει σχέση με συνομήλικό της άντρα, την οποία βιώνει σαν έφηβη. Κοιτάει διαρκώς το κινητό της για μηνύματα, ψάχνει ευκαιρίες να τον συναντήσει ή να περάσει ένα διήμερο μαζί του, αφιερώνουν τραγούδια ο ένας στον άλλον, περιμένει πώς και πώς τηλεφώνημά του. «Επειτα από μία “κοιλιά” στην ερωτική μου ζωή, αυτός ο άνθρωπος μου ξαναγέννησε την επιθυμία για έρωτα και σεξ». Γιατί πέφτει, όμως, η επιθυμία; «Γιατί με τα χρόνια σωματικά δεν είσαι αυτό που ήσουν. Πιστεύω ότι, αν υπάρξει κίνητρο και αντικείμενο του πόθου, ξαναγεννιέται η επιθυμία. Αυτό που με φρέναρε ήταν το πώς είναι το σώμα μου από μία ηλικία και μετά. Αλλά έτσι είναι η ζωή, είναι το γήρας», περιγράφει.
H σεξουαλική και ερωτική ζωή είναι, αφενός, κίνητρο και, αφετέρου, τροφοδότης ενέργειας και όρεξης για ζωή.
«Και για τους δυο μας είναι δύσκολο – και απέναντι στους συντρόφους της ζωής μας. Δεν είναι εύκολο να τους παρατήσεις σε αυτή την ηλικία. Θέλουμε να είμαστε συνέχεια μαζί, αλλά υπάρχουν οι ηθικές υποχρεώσεις. Ημουν ανέκαθεν πολύ προσεκτική, έχω μία αυστηρή ηθική, όσο κι αν σε κάνει να γελάσεις αυτό. Με τον σύζυγό μου ταξιδεύαμε, όπως και με τα παιδιά μας, αλλά και αυτή η ελευθερία ανανέωνε τη σεξουαλική μας ζωή, αλλιώς θα είχαμε πέσει σε μαύρη τρύπα. Εγώ, βέβαια, ήμουν η άτακτη της υπόθεσης. Αλλά, όπως ξέρεις, τα άτακτα κορίτσια πάνε παντού», εξομολογείται γελώντας.
Για την ίδια το σεξ δεν είναι ποτέ «στεγνό». «Ηθελα πάντα κοινή πνευματικότητα, κοινά ενδιαφέροντα, κοινό χιούμορ. Χρειάζεται κίνητρο, αν είσαι όλη μέρα με παντόφλες, δεν γίνεται δουλειά. Εγώ έχω χάσει κιλά εξαιτίας του πρόσφατου έρωτα, που βοηθάει και το σώμα. Νιώθεις ότι αφήνεις πίσω αυτή τη σωματική ανημπόρια. Πρέπει να ποθείς και εσύ το σώμα σου για να το ποθήσει και κάποιος άλλος», λέει.
Μπορεί ένα σώμα που μεγαλώνει να είναι ποθητό;
Την ίδια άποψη φαίνεται ότι έχει και η 65χρονη Ελευθερία Κ. Η ίδια διδάσκει για πάνω από 30 χρόνια πολεμικές τέχνες και ισπανική γλώσσα. Είχε τις φοβίες της όταν έβλεπε το σώμα της να μεγαλώνει και αναρωτιόταν αν θα μπορούσε –και για πόσο– να είναι ακόμη ποθητό. Δεν σταμάτησε, όμως, ούτε στιγμή να ασχολείται μαζί του και για την ίδια η σεξουαλική και ερωτική ζωή είναι, αφενός, κίνητρο και, αφετέρου, τροφοδότης ενέργειας και όρεξης για ζωή.
Η Ελευθερία είχε παντρευτεί στα 19 της, απέκτησε έναν γιο, αλλά ο γάμος της δεν στέριωσε ούτε για έναν χρόνο· ο σύζυγός της ήθελε να κάνει άλλη ζωή από εκείνη που νόμιζε ότι ήταν προορισμένος. Ούτε, όμως, και η Ελευθερία ήταν αυτό που κάποτε υπήρξε πρότυπο μητέρας, όπως της είχε παραδοθεί από τη μητέρα και τις γιαγιάδες της, «από τη γενιά του πολέμου», όπως λέει.
Εμαθε ισπανικά για να μπορεί να διαβάσει Λόρκα στο πρωτότυπο, όσο είχε το παιδί μικρό, και άρχισε να ασχολείται με το τάι τσι τσουάν, να ταξιδεύει για καιρό μόνη της, επιθυμώντας να επαναπροσδιορίζει τον εαυτό της, μακριά από τη συντηρητικότητα που, όπως λέει, την έπνιγε στην Αθήνα. Ως πρώην –ή αιώνια, θα έλεγε κανείς– χίπισσα, η 65χρονη Ελευθερία έζησε τη σεξουαλική απελευθέρωση σε όλες της τις μορφές.
Η κινεζική ιατρική λέει ότι, όταν η γυναίκα περάσει την εμμηνόπαυση, ζει μια δεύτερη νεότητα. Τώρα, σε αυτή την ηλικία, το σεξ το απολαμβάνω περισσότερο.
Αυτός ήταν και ο λόγος που άκουγε συχνά από το οικογενειακό της περιβάλλον «τι μάνα είσαι εσύ;» Ωστόσο, μία σεξουαλική παρενόχληση όταν ήταν πολύ μικρή και η αποτυχία στον γάμο της την οδήγησαν σε μια ζωή, που χρειάστηκε πολλή δουλειά για να βελτιωθεί. «Εχω ζητήσει συγγνώμη από τον γιο μου, που δεν ήμουν η “τέλεια” μητέρα», εξομολογείται. «Μέχρι να ανοίξουμε ο πατέρας του κι εγώ τα χαρτιά μας, και ο ίδιος αναρωτιόταν τι συνέβαινε στη σχέση μας. Από τη στιγμή που κατάλαβε πώς είχε δομηθεί η σχέση με τον πατέρα του, συνηθίζει να μου λέει “respect για τη ζωή σου, μητέρα”».
Η Ελευθερία έχει εδώ και 13 χρόνια σχέση με έναν μικρότερό της άνδρα. Βρίσκονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, χωρίς ιδιαίτερη επαφή στο μεταξύ. Συναντιούνται, περνούν χρόνο μαζί, πλαγιάζουν. Και αυτό τη γεμίζει. Εξάλλου, ποτέ δεν ήθελε… πολλά πολλά, διότι έχει πλήρη επαγγελματική και κοινωνική ζωή.
«Εχουμε ανοιχτή σχέση, δεν είμαστε φίλοι. Δεν ρωτάω αν πηγαίνει με άλλες, έχω επίγνωση. Οταν είχαμε πρωτογνωριστεί, έλεγα “εσύ πού πας τώρα με έναν νέο και όμορφο;” Εγινε όμως και συνεχίζει να γίνεται. Κάθε φορά έχουμε μεγαλύτερη ορμή και πάθος», περιγράφει η 65χρονη Ελευθερία. «Σκέφτομαι ότι η ζωή μου έχει δώσει ένα δώρο. Το δέχομαι μετά χαράς για όσο κρατήσει. Δεν έκανα, άλλωστε, ποτέ επενδύσεις, ήθελα να ζω τη στιγμή, κι όπου έβγαινε», συμπληρώνει.
Οι άνθρωποι φοβούνται να ζήσουν μόνοι και εγκλωβίζονται σε σχέσεις. Πρέπει να ξεπεράσουν οι γυναίκες στην ηλικία μου την ντροπή και να ζητήσουν ή να αναζητήσουν αυτό που θέλουν.
Ακούει, δε, συχνά την ατάκα από τις φίλες της: «Ακόμη σε ενδιαφέρει η ερωτική ζωή;» Και εκείνη τους απαντά: «Η κινεζική ιατρική λέει ότι, όταν η γυναίκα περάσει την εμμηνόπαυση, ζει μια δεύτερη νεότητα. Εν αντιθέσει, στη δυτική ιατρική αποθεώνεται η νεότητα, απαξιώνοντας τα γηρατειά. Τώρα, σε αυτή την ηλικία, το σεξ το απολαμβάνω περισσότερο».
«Πιστεύω ότι τα παλιά μοντέλα σχέσεων, της αιώνιας πίστης, για μένα δεν παίζουν», λέει η Ελευθερία. «Δεν έχω να αντιπροτείνω κάτι, αλλά το παλιό μοντέλο δεν ζει πια. Η πλειονότητα είναι έτσι στην ηλικία μου. Το κλείνουν, το ράβουν, τελείωσε το σουαρέ! Και οι μικρότερες γυναίκες είναι πολλές φορές έτσι. Εγώ πλέον παίρνω την ουσία του σεξ. Ζούμε σε μια άρρωστη κοινωνία με το ίντερνετ, όπου όλα είναι σε μια οθόνη και χάνεται το φλερτ, με την τόση πορνογραφία, που είναι στεγνή ηδονή που μπορεί να οδηγήσει σε παράνομα και άρρωστα μονοπάτια, με τη βία. Είναι νοσηρά και τα οικογενειακά περιβάλλοντα, με τις τόσες απαιτήσεις και προϋποθέσεις. Οι άνθρωποι φοβούνται να ζήσουν μόνοι και εγκλωβίζονται σε σχέσεις. Πρέπει να ξεπεράσουν οι γυναίκες στην ηλικία μου την ντροπή και να ζητήσουν ή να αναζητήσουν αυτό που θέλουν», διηγείται με μιαν ανάσα.
Τη φοβίζουν, ωστόσο, τα βαθιά γεράματα. Βλέπει το σώμα να αλλάζει, τις αντοχές επίσης. «Το επεξεργάζομαι, όμως, εγκεφαλικά. Περνούν τα χρόνια, ναι, ρυτιδιάζω, ναι. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει τίποτα. Εχω ενεργή ζωή, αλλά δεν είναι όλα τα ίδια μεγαλώνοντας. Ολα αλλάζουν στη ζωή, όμως η μοναξιά δεν με φοβίζει», ομολογεί.
Ερωτας, όχι σεξ
Η 65χρονη Μ.Σ. είναι δίχως ερωτικό σύντροφο εδώ και δύο χρόνια. «Η έλλειψη συντρόφου μου έχει κοστίσει πολύ. Είναι τεράστια έλλειψη το χάδι, η στοργή στο κορμί μου, μου λείπει δραματικά. Ισως όχι η πράξη αυτή καθαυτήν, αλλά το άγγιγμα. Ημουν ανέκαθεν έτσι. Μέσα στα χρόνια είδα ότι αυτό είναι απαραίτητη συνθήκη για να συνυπάρξω. Τα προσέφερα και ήθελα να μου τα ανταποδίδουν».
Η Μ.Σ. θεωρεί ότι οι άνδρες συμπεριφέρονται «σαν να μην ξέρουν από στοργή, χάδι, αγκαλιά. Ισως φταίει η σεξουαλική επανάσταση που ζήσαμε. Θυμάμαι, νεαρή, να με φλερτάρουν στον δρόμο και να λέω “όχι” και να μου λένε ότι δεν είμαι μοντέρνα. Επιτέλους μεγάλωσα και μπόρεσα να διαφοροποιήσω το σεξ και τον έρωτα. Είχα βρει, βέβαια, την επιβεβαίωση των απόψεών μου στην ανατολική φιλοσοφία. Στη Δύση έχουμε ταμπού με αυτό το θέμα, κυρίως λόγω Εκκλησίας, επειδή δεν αναγνωρίζει την αγάπη στην ύλη, την αγάπη στο σώμα. Θεωρούμε ότι είναι αμαρτία να αγγίζουμε το σώμα», λέει.
Οι άντρες της δικής μου η γενιάς δεν φλερτάρουν εύκολα σήμερα. Αναγκαστικά λοιπόν θα πρέπει να απευθυνθώ σε μικρότερους άνδρες από μένα, που είναι πιο ερωτικοί, πιο διαθέσιμοι, πιο κουλ.
Ο Βίλχελμ Ράιχ, όπως αφηγείται η Μ.Σ. κατά την κουβέντα μας, έχει μιλήσει για την καλή ερωτική ζωή του ανθρώπου, για την ικανοποίηση. Ο ίδιος, εξάλλου, θεωρούσε ότι οι περισσότερες νευρώσεις προκαλούνται από τις σεξουαλικές καταπιέσεις.
«Το γεγονός ότι ο άνθρωπος έχει υποδοχείς ηδονής σημαίνει ότι είναι ικανός για ηδονή και είναι μέρος της οντότητάς του. Μαλακώνει τη σκληρότητα της ζωής. Το να στερούμαι την ερωτική ζωή είναι παράγοντας ασθένειας, ψυχικής ταραχής και πνευματικής θολότητας. Αν συγκρίνω τον εαυτό μου πώς είμαι όταν είμαι ερωτικά ικανοποιημένη σε σύγκριση με τη ζωή χωρίς ερωτικό σύντροφο, είναι σαν να είμαι σε άλλο πλανήτη. Εχω παράλογες φαντασιώσεις, μαζεύεται πολλή τοξίνη. Το ίδιο μου συμβαίνει και με τη γυμναστική. Είμαι σωματικός άνθρωπος. Αλλωστε, ερωτική ζωή έχει κανείς από μωρό και μέχρι να πεθάνει», περιγράφει η 65χρονη Μ.Σ.
Η ίδια έχει μία κόρη και δύο εγγόνια, ενώ είναι εδώ και χρόνια διαζευγμένη. «Ηθελα περισσότερα παιδιά, αλλά δεν κράτησε η σχέση μας. Ηταν κι εκείνος μία από τις λανθασμένες επιλογές ανδρών που έκανα σε όλη μου τη ζωή. Δεν άγγιζε, δεν χάιδευε, δεν αγκάλιαζε, ήταν ψυχρός και συναισθηματικά κενός, το έλεγε και ο ίδιος. Εκτοτε είχα διάφορους συντρόφους, είτε περιστασιακούς είτε μακροχρόνιους. Είχα με όλους μια ασυμβατότητα: είχαν κάποια αδυναμία και με ήθελαν για μαμά τους. Εκείνοι με επέλεγαν επειδή μπορούσα να τους προσφέρω αγκαλιά. Οι μητέρες τους με αγαπούσαν γιατί ήξεραν τι ρεμάλια μου έδιναν, όπως μου είχαν πει ορισμένοι εξ αυτών. Είχα λάθος στάση. Ενώ είχα απόλυτη γνώση για το τι θέλω ερωτικά, δεν είχα καμία γνώση στην επιλογή του ανθρώπου. Σε αυτή την περίοδο της ζωής μου έχω καταλάβει τι πραγματικά θέλω. Θέλω έναν άνθρωπο να με υποστηρίξει σε όσα κάνω, που είναι χαοτικά και μεγάλα, αυτή η αγκαλιά κατανόησης και υποστήριξης. Εγώ είμαι από θέση υποστηρικτικός άνθρωπος. Συνήθιζα να τους κάνω όλους κακομαθημένους», εξομολογείται.
Πρέπει να μάθουμε, έστω και καθυστερημένα, να κάνουμε έρωτα, όχι σεξ. Η γενιά μου δεν το ξέρει καλά αυτά.
Η Μ.Σ., μάλιστα, λέει ότι η γενιά της δημιούργησε άνδρες ευνουχισμένους και τεμπέληδες. «Θέλαμε, με την απελευθέρωση και τον άγαρμπο πρώιμο φεμινισμό, να γίνουμε ίδιες με εκείνους, όχι ίσες. Είχαμε, ταυτόχρονα, και το… σύνδρομο της Μαίρης Παναγιωταρά, ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε όλα, μέσα κι έξω από την κουζίνα», περιγράφει η ίδια. Αυτό, δε, το ακούσαμε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και από τις δύο κυρίες που προηγήθηκαν.
«Οι άντρες της δικής μου η γενιάς δεν φλερτάρουν εύκολα σήμερα. Πρέπει εγώ να επινοήσω τρόπους να φλερτάρω για να βρω έναν σύντροφο. Αν συναντήσω έναν συμπαθητικό άντρα, τον φλερτάρω και ελπίζω να μην πανικοβληθεί, όπως οι άντρες στην ηλικία μου, που είναι τρομερά ευάλωτοι. Παθαίνουν πανικό για το πώς θα ανταποκριθούν. Είναι, βέβαια, και αδίστακτα κυριαρχικοί, που για τις γυναίκες της γενιάς μου είναι κόκκινο πανί. Αν τους αμφισβητήσεις, καταρρέουν. Αναγκαστικά λοιπόν θα πρέπει να απευθυνθώ σε μικρότερους άνδρες από μένα, που είναι πιο ερωτικοί, πιο διαθέσιμοι, πιο κουλ, νομίζω. Πρέπει να μάθουμε, έστω και καθυστερημένα, να κάνουμε έρωτα, όχι σεξ. Η γενιά μου δεν το ξέρει καλά αυτά», λέει η Μ.Σ.
Ενα θαρραλέο «μπορώ ακόμη»
Στο πρόσωπο και των τεσσάρων συνομιλητών μας φάνηκε να λάμπει αυτό το θαρραλέο «μπορώ ακόμη» – μπορούν ακόμη να ζουν, να δρουν, να επιθυμούν και να καταφέρνουν. «Η ζωή είναι ένα μονοπάτι, που είτε το χαράζεις είτε το ακολουθείς. Για μένα δεν υπάρχει τρίτη ηλικία. Είναι απλώς η φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου». Αυτά είναι τα λόγια του Νότη Παρασκευόπουλου, που, με τη σύζυγό του, επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνα Μαλτέζου, ηγούνται της μη κερδοσκοπικής εταιρείας «Θάλλω», που στοχεύει στη βελτίωση της κοινωνικής και πνευματικής κατάστασης των ηλικιωμένων που ζουν τόσο εντός όσο και εκτός γηροκομείων.
Ο ίδιος αποκαλεί στοργικά τα άτομα της τρίτης ηλικίας, δηλαδή όσους είναι άνω των 65 ετών, «ανακυκλωμένους εφήβους». «Οι άνθρωποι άνω των 65 ετών, σήμερα, προέρχονται από κουλτούρα μίμησης νέων γενεών – να γυμνάζονται, ας πούμε, να φροντίζουν την υγεία τους. Και αυτό μπορεί να επηρεάσει την αυτοπεποίθηση, που συνδέεται, ασφαλώς, άμεσα με τη σεξουαλική ζωή. Το σεξ είναι αυτοπεποίθηση», λέει ο ίδιος στην «Κ».
«Οι άνθρωποι άνω των 65 ετών, σήμερα, προέρχονται από κουλτούρα μίμησης νέων γενεών – να γυμνάζονται, ας πούμε, να φροντίζουν την υγεία τους. Και αυτό μπορεί να επηρεάσει την αυτοπεποίθηση, που συνδέεται, ασφαλώς, άμεσα με τη σεξουαλική ζωή. Το σεξ είναι αυτοπεποίθηση», λέει στην «Κ» ο Νότης Παρασκευόπουλος.
«Το σεξ είναι βαθύτερο ένστικτο από την τροφή. Αν χρειαστεί να το κόψεις, κοστίζει. Ιδίως αν αφήσεις τον χρόνο να περάσει χωρίς να το επαναπροσδιορίσεις, αποδεχόμενος ότι όσο μεγαλώνει δεν μπορείς να έχεις εκείνο το πάθος των προηγούμενων χρόνων. Ο άντρας το αφήνει αυτό το πράγμα συνήθως, διότι η προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει μια γυναίκα είναι διαφορετική. Και, βέβαια, η επιλογή συντρόφου είναι πολύ μεγάλο θέμα σε κάθε ηλικία», περιγράφει ο Νότης Παρασκευόπουλος.
Οπως λέει ο ίδιος, «είναι αυτό το “ακόμη μπορώ” που δίνει αυτοπεποίθηση, διότι τα μεγάλα σοκ είναι η αλλαγή του σώματος, οι αντοχές, τα ψυχολογικά βάρη. Και όσοι κάνουν σεξ είναι πιο ενεργοί στη ζωή εν γένει, διότι είναι η έξτρα ανάγκη για να τονώσουν την καθημερινότητά τους – μια αδρεναλίνη, ένα ναρκωτικό. Οι αξίες, όμως, των ανθρώπων αυτής της ηλικίας είναι διαφορετικές. Δεν είναι τόσο το σώμα και το ίδιο το σεξ, αλλά το χιούμορ ή οι δραστηριότητες. Στην τρίτη ηλικία το σεξ είναι μια ολόκληρη διεργασία».
