ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

1' 53" χρόνος ανάγνωσης

ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΠΑΛΚΟΝΙ

ΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΠΑΛΚΟΝΙ-1

Μουσική, στίχοι, ερμηνεία : Ελένη Βιτάλη

CBS 1989

Ποτέ μου δεν είχα σκοπό να κάνω δίσκο. Με τα λίγα ακόρντα που

ήξερα, έπαιρνα την κιθάρα και τη σκάλιζα, φτιάχνοντας μελωδίες και

σιγομουρμουρίζοντας στιχάκια.

Τα τραγούδια για Το Απέναντι Μπαλκόνι γράφτηκαν σε μια χρονική

περίοδο περίπου 20 χρόνων. Πρώτη γράφτηκε η Κιβωτός.Μόλις γέννησα

το γιό μου. Ήμουν 20 χρονών. Οι φίλοι μου έλεγαν το παιδί έκανε

παιδί κι εγώ σκεφτόμουν : Εξάρτημα εγώ της μηχανής, έκανα κι άλλο

ένα. Έτσι προέκυψε το τραγούδι. Στο μαιευτήριο Λητώ. Στα χρόνια που

ακολούθησαν, γράφτηκαν κι άλλα. Με μεγάλα διαστήματα σιωπής βέβαια.

Οι φίλοι μου τα άκουγαν και μ’ έσπρωχναν να τα βγάλω σε δίσκο. Δεν

ήθελα όμως. Δεν θεωρούσα ότι έκανα κάτι σπουδαίο. Να κάνω εντύπωση

στον άντρα μου ήθελα. Ν ατου τραβήξω την προσοχή. Γι’ αυτό άρχισα

να γράφω τραγούδια.! Αστείο δεν είναι;

Το τελευταίο τραγούδι αυτού του κύκλου ήταν το ένα χειμωνιάτικο

πρωί. Είχα μαλώσει με τον Βαγγέλη και είχα βγει στο δρόμο και

περπατούσα μέσα στο κρύο. Ήμουν πολύ φορτισμένη. Περπατούσα και

μονολογούσα « ένα χειμωνιάτικο πρωί έφυγα απ’ το σπίτι σαν

τρελή…Μετά, στο στούντιο, έγραψα και την μελωδία.Πάνω σ’ έναν

Γιαπωνέζο. Έτσι λέγαμε τότε τα μικρά αρμόνια.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘ 80 – γύρω στο 1987 – συνεργαζόμουν

με τον ηχολήπτη Γρηγόρη Τακισιάν. Ο Γρηγόρης άκουσε κάποια από τα

τραγούδια και ενθουσιάστηκε. Μου λέει : Θα τα πάω στον Γιάννη (

Σπάθα). Εγώ δεν ήθελα με τίποτα. Μα, αυτά τα τραγούδια είναι σχεδόν

παιδικά, του έλεγα αλλά εκείνος ανένδοτος.

Πάει τα τραγούδια στον Γιάννη Σπάθα κι εκείνος μένει έκπληκτος.

Συναντιόμαστε. Προσπαθούν να με πείσουν να τα κάνω δίσκο. Η γυναίκα

του Γιάννη που ήταν μαζί μας μου λέει: Μα ποιά γυναίκα σήμερα τολμά

να βγει να πει « θέλω να γυρίσω πίσω μα ντρέπομαι να σου το πω;»

;Έτσι μ’ έψησαν…

Τώρα, τόσα χρόνια μετά, τα αγαπάω όλα τα τραγούδια του δίσκου

σαν παιδιά μου, έστω κι αν ακούγεται κλισέ αυτό. Το μόνο που δεν με

εκφράζει πια είναι το Εγώ τραγούδαγα. Το έγραψα σε μια στιγμή πολύ

άσχημη, που ήθελα να ταπεινώσω, να κακοποιήσω τον εαυτό μου. Κι

όταν ο κόσμος στα μαγαζιά μου ζητάει να το πω, προσπαθώ να το

αποφύγω….

της Ελένης Βιτάλη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT