EIKONOΓPAΦHΣH: Τιτινα Χαλματζη
Tης Αννας Γριμανη
H ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
Για μένα η ελληνικότητα εκφράζεται σαν μια παράξενη οικειότητα:
με πολλούς Ελληνες μιλάω για δέκα λεπτά και νιώθω πιο άνετα απ’
ό,τι με ξένους συνεργάτες που γνωρίζω χρόνια. Επίσης, είναι ο
αυθορμητισμός, η δυνατή φωνή, οι απόψεις για τα πάντα, αλλά και η
μεγάλη ψυχή.
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Τη Lacta! Θέλω να πω και τη θέα στη Σαντορίνη, τον ορισμό του
«jaw-dropping», αλλά δεν είναι μικρό.
Η υπέροχη εκδοχή του Ελληνα.
Ο Αρχιμήδης. Ο κορυφαίος μηχανικός και μαθηματικός. Για πιο
κοντά στα καθημερινά μέτρα μας, ο Αλέξης Ζορμπάς.
Αυτό που με χαλάει.
Η νοοτροπία ότι πάντα φταίνε κάποια ξένα κέντρα, κερδοσκόποι,
σατανικές δυνάμεις, όλοι εκτός από εμάς. Η αναξιοκρατία και η
διαφθορά. Η αντίληψη πως είμαστε «οι εξυπνότεροι»! Στην τελευταία
επίσκεψή μου στην Ελλάδα, διαπίστωσα ότι δεν είμαστε καν ικανοί να
εφαρμόσουμε το νόμο για το κάπνισμα. Επίσης, έμαθα ότι όλοι στην
Ελλάδα έχουν πλέον διδακτορικό σε οικονομικά κι έντονες απόψεις και
για credit default swaps και για το πώς θα σωθεί η χώρα.
Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Ελληνας σήμερα;
Στο εξωτερικό σίγουρα προσόν. Μας συμπαθούν σχεδόν όλοι, μας
θεωρούν εργατικούς και τίμιους. Στην Ελλάδα του σήμερα, ίσως να
είναι μειονέκτημα, λόγω της παιδείας και της κουλτούρας, που
περιορίζει τη δημιουργικότητα.
Παράγει πολιτισμό ο Ελληνας της νέας εποχής ή μένει
προσκολλημένος σε μια ρητορική ελληνικότητα;
Αγαπημένο «σπορ» είναι ο εφησυχασμός στην υπεροχή της αρχαίας
ιστορίας μας, ενώ προσπαθούμε να βολευτούμε σε μια σύγχρονη
μετριότητα. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλές θαυμαστές εξαιρέσεις εκτός και
εντός Ελλάδος – για παράδειγμα, έχουμε εντυπωσιακά μεγάλο αριθμό
κορυφαίων Ελλήνων επιστημόνων σε σχέση με τον πληθυσμό μας.
Με ποια ταυτότητα οι Ελληνες περιέρχονται τον σύγχρονο
κόσμο;
Στην Αμερική όλοι ξέρουν τον Ζορμπά και το «Big Fat Greek
Wedding», που είναι αρκετά αληθινή (και θετική) καρικατούρα για
τους Ελληνες της διασποράς. Θα μπορούσαμε να προβάλουμε πολλά
αξιόλογα, ειδικά όταν ο τουρισμός είναι η μόνη μας βαριά
βιομηχανία.
Το ελληνικό μου «γιατί» κι ένα «πρέπει» που πέταξα.
«Γιατί» οι Ελληνες που είναι στο εξωτερικό δεν αξιοποιούνται
περισσότερο; Ενα «πρέπει», που με απασχολεί τι να το κάνω, είναι
εάν θα «πρέπει» να γυρίσω μόνιμα στην Ελλάδα κάποια στιγμή στο
μέλλον ή να το πετάξω. Για την ώρα, ισορροπεί στα όρια του κάδου
απορριμμάτων.
Ο Ελληνας ποιητής μου.
Ο Καβάφης και ο Καββαδίας.
Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.
Να είμαι περήφανος για το ότι είμαι Ελληνας. Να βλέπω και να
παραδέχομαι πρώτος απ’ όλους τα αρνητικά μας. Να αναγνωρίζω και να
προάγω τα θετικά μας.
Η Οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη – ορίστε την.
Εάν τα πράγματα δεν πάνε καλά, θα είμαστε απλώς ένας γραφικός
τουριστικός προορισμός. Η ελπίδα είναι να αναπτύξουμε τον πολιτισμό
μας, να οργανώσουμε τα σχολεία και τα πανεπιστήμιά μας και να
εκμεταλλευτούμε τη γεωγραφική θέση μας, για να προσελκύουμε
επισκέπτες και μαθητές απ’ όλο τον κόσμο.
* Ο Αλέξανδρος Δημάκης είναι ηλεκτρολόγος – μηχανικός επίκουρος
καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ν. Καλιφόρνια (University of South
California) σε ηλικία 27 ετών και ερευνητής στον τομέα των
Τηλεπικοινωνιών, Δικτύων και Θεωρίας της Πληροφορικής
