EIKONOΓPAΦHΣH: Τιτινα Χαλματζη
Tης Αννας Γριμανη
H ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
Πιστεύω ότι είναι και τα δύο. Ταξιδεύοντας κανείς στην άλλη άκρη
του κόσμου, συναντά Ελληνες με βαθιά επίγνωση και αίσθηση της
καταγωγής τους. Ομως, στην Ελλάδα, δυστυχώς η ελληνικότητα ως
συνείδηση παραμελείται συχνά και ως αίσθημα γίνεται αντικείμενο
εκμετάλλευσης από τους διάφορους ηγέτες.
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Ολα εκείνα που δείχνουν ίσως αρκετά γραφικά όταν απεικονίζονται
σε τουριστικά ημερολόγια, αλλά πάντα θυμίζουν την Ελλάδα: είναι τα
κοχύλια από τις ελληνικές ακτές και τα βότσαλα, οι μικρές γλάστρες
με τους βασιλικούς, τα κομπολόγια.
Η υπέροχη εκδοχή του Ελληνα.
Ο Ελληνας που είναι πρωτοπόρος, δίκαιος, φιλότιμος και που
προοδεύει χωρίς να ξεχνά τις ρίζες του. Ο ελληνικός λαός, στην
ιδανική του μορφή, είναι αυτό που γράφει ο Σεφέρης «ένας λαός με
παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε
καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων».
Αυτό που με χαλάει.
Οταν η επιδίωξη του ατομικού συμφέροντος σε βάρος του κοινωνικού
συνόλου αλλά και των επόμενων γενιών επαινείται ως ευφυΐα και
επιδεξιότητα.
Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Ελληνας σήμερα;
Είναι, φυσικά, κάτι το υποκειμενικό, οπότε για μένα σηματοδοτεί
προσόν να έχεις μεγαλώσει σε μια χώρα με τέτοια ιστορία και τόση
φυσική ομορφιά.
Παράγει πολιτισμό ο Ελληνας της νέας εποχής ή μένει
προσκολλημένος σε μια ρητορική ελληνικότητα;
Πολιτισμός παράγεται παρά τις αντίξοες συνθήκες και την έλλειψη
υποδομών, ακόμη κι αν δεν προβάλλεται όσο η αρχαία μας κληρονομιά ή
οι θλιβερές όψεις της επίκαιρης πραγματικότητάς μας.
Με ποια ταυτότητα οι Ελληνες περιέρχονται τον σύγχρονο
κόσμο;
Ο Ελληνας έχει θέση στον σύγχρονο κόσμο της παγκοσμιοποίησης με
ταυτότητα. Εχει ιστορία, έθιμα και παραδόσεις. Ωστόσο, η θεώρηση
των πραγμάτων ορισμένες φορές εκφράζεται τόσο εθνοκεντρικά, που μας
απομονώνει και μας περιθωριοποιεί. Είναι αναγκαίο, αν και επώδυνο,
κάποτε να αποδεχτούμε ότι δεν είμαστε το κέντρο του κόσμου.
Το ελληνικό μου «γιατί» κι ένα «πρέπει» που πέταξα.
Μαζί με τα δεινά από ξένους εχθρούς και φυσικές καταστροφές,
έχουμε επιφέρει καταστροφές και οι ίδιοι στη χώρα μας. Γιατί συχνά,
ως λαός, είμαστε αυτοκαταστροφικοί; Πέταξα το «πρέπει να φωνάζεις
για να ακουστείς».
Ο Ελληνας ποιητής μου.
Ο Καρυωτάκης. Η ποίησή του πίσω από το σαρκασμό της κρύβει τον
πόνο και προβάλλει το αντιηρωικό και βαθιά ανθρώπινο στοιχείο.
Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.
Η ρήση του Σωκράτη ότι κάθε πράξη που γίνεται με δικαιοσύνη
είναι αρετή.
Η Οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη – ορίστε την.
Η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο της καινοτομίας, να
επενδύσει στην παιδεία και την έρευνα και, δίχως να απορρίπτει το
παρελθόν, να επιδείξει προσαρμοστικότητα στο διεθνές περιβάλλον,
ώστε να μην παραμείνει θεατής των εξελίξεων.
* Ο Γιώργος Δεμίρης είναι αν. καθηγητής Ιατρικής Πληροφορικής
και διευθυντής του προγράμματος Κλινικής Πληροφορικής και
Τεχνολογιών Υγείας στο University of Washington, στο Σιάτλ των
ΗΠΑ.
