EIKONOΓPAΦHΣH: Τιτινα Χαλματζη
Tης Αννας Γριμανη
H ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
Μάλλον είναι και τα δύο. Οσο αναπτύσσεται ο νους, δημιουργούμε
έναν εσωτερικό κόσμο, όπου η ελληνικότητα αρχικά υπάρχει σαν
αίσθημα, βασιζόμενη στις προσωπικές εμπειρίες στο χώρο όπου ζούμε
και στις αναμνήσεις, ενώ αργότερα εξελίσσεται σε συνείδηση.
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Πάσχα στην Παύλιανη Λαμίας και τις πυγολαμπίδες στις ξάστερες
καλοκαιρινές βραδιές της.
Η υπέροχη εκδοχή του Ελληνα.
Ο Οδυσσέας. Αυτή η εφευρετικότητα του Ελληνα πιστεύω ότι πηγάζει
από μια εσωτερική δύναμη, που συχνά γίνεται ώθηση για την επίτευξη
των στόχων του και το αποτέλεσμα κάθε επιτυχίας βοηθάει την Ελλάδα
στο δύσκολο σύγχρονο ταξίδι της προς την Ιθάκη.
Αυτό που με χαλάει.
Η ανευθυνότητα, η απάθεια, ο εγωκεντρισμός και η «πολυξερία» του
νεοέλληνα. Ο υλισμός και η παρακμή των ιδεών και των αξιών του.
Προσόν ή μειονέκτημα να είσαι Ελληνας σήμερα;
Εάν τοποθετηθούμε ιστορικά, είναι προσόν να είσαι Ελληνας και
Ελληνίδα – ένδοξη η ιστορία και μεγάλα τα επιτεύγματα των προγόνων
μας. Από την άλλη μεριά, όμως, στέκομαι πολύ σκεπτικός απέναντι στο
παρόν, στην αναξιοκρατία, τη διαφθορά και στις συνέπειες που έχουν
όλα αυτά στις νέες γενιές μας.
Παράγει πολιτισμό ο Ελληνας της νέας εποχής ή μένει
προσκολλημένος σε μια ρητορική ελληνικότητα;
Ναι, παράγει πολιτισμό ο νεοέλληνας. Το ερώτημα είναι πόσο
σημαντικός και διαχρονικός είναι ο παραγόμενος σημερινός πολιτισμός
ή μήπως η ελληνική κοινωνία είναι μια «Dead poets society»;
Με ποια ταυτότητα οι Ελληνες περιέρχονται τον σύγχρονο
κόσμο;
Ελπίζω όχι με την ταυτότητα του Ευρωπαίου πολίτη της διαφθοράς.
Ελπίζω όχι μόνο με την ταυτότητα του «Zorba the Greek» – στερεότυπο
του καλοσυνάτου και ανέμελου Ελληνα γλεντζέ. Πιστεύω, ειδικά για
τους Ελληνες της διασποράς, ότι διαθέτουν την ταυτότητα του
σύγχρονου και επιτυχημένου πολίτη του κόσμου – επιχειρηματία ή
επιστήμονα, καλλιτέχνη ή ποιητή και εργαζόμενου ανθρώπου.
Το ελληνικό μου «γιατί» κι ένα «πρέπει» που πέταξα.
«Γιατί» δεν άλλαξε τίποτα και ποτέ στη σύγχρονη Ελλάδα, με
αποτέλεσμα την πολιτιστική και κοινωνική παρακμή και την οικονομική
χρεοκοπία; Το ένα «πρέπει» που πετάω είναι αυτό της συμβατικότητας
και το αντιστρέφω στο «πρέπει» η αξιοκρατία και η αριστεία να
ενδυναμωθούν στην Ελλάδα, ώστε να γίνουν ο κανόνας και όχι η
εξαίρεση.
Ο Ελληνας ποιητής μου.
Ο Ομηρος από τους κλασσικούς και ο Καβάφης από τους συγχρόνους.
Επίσης, η Ελσα Αλαμανιώτη, μια ποιήτρια της εποχής μας και
φίλη.
Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.
«Πατρίδα σαν τον Ηλιο σου, Ηλιος αλλού δεν λάμπει»
(Μυριβήλης).
Η Οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη – ορίστε την.
Η Οδός των Ελλήνων είναι όπως η οδός που ακολούθησαν οι
Αργοναύτες αναζητώντας το χρυσόμαλλο δέρας – ασαφής, γεμάτη παγίδες
και αβεβαιότητα για το μέλλον. Ισως μια συμφιλίωση μεταξύ της
αρχαίας ιστορίας και της σύγχρονης θλίψης.
(Γ. Σεφέρης, «Ο βασιλιάς της Ασίνης»)
* Ο Αθανάσιος Μανίκας είναι καθηγητής στο Imperial College
London, όπου κατέχει την έδρα των Επικοινωνιών και Πολυδιάστατης
Επεξεργασίας Σημάτων στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Ηλεκτρονικών Μηχανικών.
Επίσης, είναι ο τεχνικός διευθυντής του Πανεπιστημιακού Ερευνητικού
Κέντρου Αμύνης στην Επεξεργασία Σημάτων (Υπουργείο Αμύνης, UK).
