EIKONOΓPAΦHΣH: Τιτινα Χαλματζη
Tης Αννας Γριμανη
Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
Είναι και αίσθημα και συνείδηση μαζί. Ιδιαίτερα στο χώρο της
διασποράς, μπορεί κανείς να διακρίνει δύο εκφάνσεις: αυτούς που
νομίζουν ότι «ελληνικό» είναι να σπάζεις πιάτα στο άκουσμα του
Ζορμπά κι εκείνους που αγωνίζονται να κρατήσουν την ελληνική
γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά μας σ’ ένα ανταγωνιστικό συνονθύλευμα
πολιτισμών, όπως αυτό του Καναδά.
Πώς φτάνει σε εσάς η κρίση της Ελλάδας;
Με λύπη παρακολουθώ καθημερινά στους δέκτες της τηλεόρασης τη
συνεχιζόμενη κρίση στην Ελλάδα. Η κρίση αυτή δεν είχε προηγούμενό
της και κατ’ επέκταση βρήκε τον ελληνικό λαό και την πολιτική
ηγεσία του απροετοίμαστους και χωρίς «αντισώματα». Πολύ φοβάμαι ότι
η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κυρίως πνευματική και
θεσμική. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την πυρπόληση νεοκλασικών
κτιρίων, το πλιάτσικο στα καταστήματα, το κλείσιμο των
πανεπιστημίων και τα… τηγάνια στην πλατεία Συντάγματος;
Ποιος φταίει;
Δεν είμαι ο αρμόδιος για να καταλογίσω ευθύνες. Αυτό που προέχει
είναι το τι κάνουμε από δω και πέρα. Με άλλα λόγια, πώς
διαχειριζόμαστε την κρίση αυτή, για να πορευθούμε στο μέλλον
στηριζόμενοι σε γερά θεμέλια και όχι εξαρτημένοι από τα συμφέροντα
των εκάστοτε κροίσων.
Πώς φαντάζεστε τον Ελληνα της μετά την κρίση εποχής;
Η Ιστορία μάς έχει διδάξει πως οι μεγάλες κρίσεις αποτελούν
εφαλτήριο για νέες εποχές, φτάνει στο σταυροδρόμι όπου βρισκόμαστε
αυτήν τη στιγμή να μη χάσουμε τον προσανατολισμό μας. Δεν είναι η
πρώτη φορά που ο ελληνισμός βρίσκεται μπροστά σε εφιαλτικά
διλήμματα. Ελπίζω το πάθημα να γίνει μάθημα και η μελλοντική πορεία
των Ελλήνων να στηριχθεί πάνω σε πιο ορθολογιστικές βάσεις.
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Την κρητική λύρα και την ανεπανάληπτη φωνή της Ρόζας
Εσκενάζυ.
Η υπέροχη εκδοχή των Ελλήνων.
Λάτρεις του ωραίου και του αληθινού, εμπνευστές του μέτρου.
Ο,τι με απογοητεύει.
Η σημερινή κατάντια της Ελλάδας στον διεθνή χώρο – από την
εικόνα αυτή μπορώ ν’ απαριθμήσω αρκετές απογοητεύσεις. Πρωτίστως,
όμως, με απογοητεύει η ηθελημένη άρνηση στην οποία ζει ο σημερινός
Ελληνας. Για όλα φταίνε οι άλλοι εκτός από τον εαυτό μας.
Με ποια ταυτότητα οι Ελληνες περιέρχονται τον σύγχρονο
κόσμο;
Με την ταυτότητα ενός ένδοξου παρελθόντος και ενός καταθλιπτικού
παρόντος.
Παράγει πολιτισμό ο σημερινός Ελληνας ή είναι προσκολλημένος
σε μια ρητορική ελληνικότητα;
Ασφαλώς και παράγει πολιτισμό ο σημερινός Ελληνας. Πολλοί είναι
οι Ελληνες του εξωτερικού που διακρίνονται στον τομέα τους, όμως,
δυστυχώς, αντί να επαναπατριστούν, φεύγουν όλο και πιο μακριά,
συναισθανόμενοι ότι στην Ελλάδα βασιλεύουν η μετριότητα, η
αναξιοκρατία και η κακοδιαχείριση. Ακόμη και κάποιοι από τους
λίγους που ζουν και δημιουργούν στη μητροπολιτική Ελλάδα έχουν
παρασυρθεί σε ένα είδος φθηνού πολιτισμού, που αποφέρει εύκολο
χρήμα και πρόσκαιρη δόξα.
Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.
Η αγάπη για την πατρίδα και τον συνάνθρωπο.
Η Οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη – ορίστε την.
Είναι μια θέση πρωταγωνιστή και όχι ουραγού. Αρκεί οι σημερινοί
και αυριανοί Ελληνες να κατανοήσουν ότι ένας παγκόσμιος πολίτης δεν
έχει μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις.
* Ο Γιώργος Γεωργίου είναι επίκουρος καθηγητής Εκπαιδευτικής
Ψυχολογίας στο University of Alberta, στον Καναδά, και διευθυντής
του Επιστημονικού
Κέντρου Ερευνών για τη διάγνωση και θεραπεία αναγνωστικών
προβλημάτων.
