Κώστας Ανδρεόπουλος

Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;

Είναι συνείδηση που πηγάζει από τον ελληνικό πολιτισμό και την

παιδεία, τον ορθολογισμό, την ελευθερία, τη δημοκρατία.

Πώς φτάνει σ’ εσάς η κρίση της Ελλάδας;

Η κρίση χρέους είναι το νομοτελειακό αποτέλεσμα υφερπουσών

κοινωνικών και οικονομικών παθογενειών. Είναι οι ίδιες παθογένειες

που, μία δεκαετία πριν, μου επέβαλαν τον ξενιτεμό ως τη μόνη

επαγγελματική διέξοδο. Ετσι, θεωρώ ότι η κρίση έφτασε σ’ εμένα

άμεσα και πρώιμα.

Ποιος φταίει;

Υπάρχουν προφανή αίτια. Στην Ελλάδα κυριαρχεί μια αντιφατική

αριστερίστικη ιδεολογία του πεζοδρομίου, η οποία είναι βαθύτατα

συντηρητική και αντιμάχεται την επιχειρηματικότητα, την ουσιαστική

ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη. Επιτρέπουμε την εκτεταμένη διαφθορά

και ατιμωρησία. Το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης είναι παρωχημένο,

με έναν υπερτροφικό δημόσιο τομέα και ιδιωτική οικονομική

δραστηριότητα που αναλώνεται σε παραγωγή μη ανταγωνιστικών

υπηρεσιών σε ένα περιβάλλον οικονομικού προστατευτισμού. Η

βιωσιμότητα της οικονομίας βασίζεται στην ύπαρξη της κότας με τα

χρυσά αυγά. Φταίνε όσοι διαμόρφωσαν την παραπάνω πραγματικότητα και

επωφελήθηκαν από αυτήν, αλλά και όσοι την ανέχτηκαν. Ολοι έχουμε

ευθύνη. Ομως, η κρίση και η αδυναμία αντιμετώπισής της είναι, κατά

κύριο λόγο, προϊόν τα της αποτυχίας των εγχώριων ελίτ.

Πώς φαντάζεστε τον Ελληνα της εποχής μετά την κρίση;

Ελπίζω ότι δεν θα έχει χάσει μόνο τα χρήματά του, αλλά και τα

βαρίδια της υπερβολής, του λαϊκισμού, της άγνοιας, της βίας και του

ρατσισμού. Στη μετά την κρίση εποχή οφείλει να δείξει υπευθυνότητα,

μετριοπάθεια και συναινετικότητα. Να βάλει τέλος στο πάρτι των

μετρίων, της σπατάλης και της διαφθοράς και να αναδιοργανώσει

ουσιαστικά την κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου. Δυστυχώς,

καμία από τις συχνές κρίσεις και εθνικές καταστροφές της σύγχρονης

ελληνικής ιστορίας δεν αποτέλεσε εφαλτήριο ανασυγκρότησης.

Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.

Τη μικρή ελιά που φυτέψαμε στο σπίτι μας στην Οξφόρδη και

προσπαθούμε να κρατήσουμε στη ζωή, σε πείσμα του βρετανικού

κλίματος.

Η υπέροχη εκδοχή των Ελλήνων.

Ο Ελληνας της εργασίας και της δημιουργίας που κερδίζει και δεν

ζητιανεύει τη θέση του στον κόσμο.

Ο,τι με απογοητεύει.

Ο θρίαμβος του λαϊκισμού. Οτι ανάμεσα στα ευχάριστα ψέματα και

τις άβολες αλήθειες, ο λαός μας προτιμά τα ψέματα.

Με ποια ταυτότητα οι Ελληνες περιέρχονται τον σύγχρονο

κόσμο;

Φροντίσαμε να εμπεδωθεί η πίστη στην «ελληνική ιδιαιτερότητα». Ο

Ελληνας είναι πλέον στιγματισμένος και ο πτυχιούχος, ο επιστήμονας,

ο επιχειρηματίας αντιμετωπίζονται με δυσπιστία. Χρειάζεται επιμονή

και συνέπεια για να αποδείξουμε ότι η καρικατούρα που περιγράφουν

τα ξένα δημοσιεύματα δεν αντιπροσωπεύει τον σύγχρονο Ελληνα.

Παράγει πολιτισμό ο σημερινός Ελληνας ή είναι προσκολλημένος

σε μια ρητορική ελληνικότητα;

Στην Ελλάδα υπάρχουν πάμπολλες κοιτίδες αριστείας με αξιόλογο

έργο, οι οποίες όμως οδηγούνται σε μαρασμό μέσα σε ένα περιβάλλον

γενικής απαξίωσης. Ο παραγόμενος πολιτισμός υπολείπεται σημαντικά

αυτού που θα ήταν δυνατόν να παραχθεί αναλογικά με το ιστορικό

ειδικό βάρος, το βιοτικό επίπεδο και τη θέση της Ελλάδας στον

κόσμο.

Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.

Ο θρίαμβος της λογικής πάνω στο φόβο και στην προκατάληψη.

Η Οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη – ορίστε την.

Είναι ο δρόμος της επιστροφής από το δύσβατο μονοπάτι της

διεθνούς απομόνωσης, του οικονομικού μαρασμού, της καταστροφής και

της βίας. Είναι η λεωφόρος της βιώσιμης ανάπτυξης και της κοινωνίας

της γνώσης, όπου οφείλει να μας οδηγήσει η αδρανοποιημένη υγιής και

παραγωγική Ελλάδα.

* Ο Κ. Ανδρεόπουλος είναι φυσικός στοιχειωδών σωματιδίων,

μόνιμος ερευνητής ανώτερης βαθμίδας στο εθνικό εργαστήριο

Rutherford-Appleton του Βρετανικού Συμβουλίου Επιστημών και

Τεχνολογίας (STFC).