Βασίλειος Αγγελίδης
«Οι προκλήσεις των καιρών μάς δίνουν την ευκαιρία να ωριμάσουμε ως
πολίτες»
EIKONOΓPAΦHΣH: Τιτινα Χαλματζη
Η ελληνικότητα είναι αίσθημα ή συνείδηση;
Και τα δύο – εξαρτάται από τη στιγμή και το περιβάλλον. Αλλοτε
εκφράζεται ως μια συναισθηματική κατάσταση, άλλοτε είναι συνείδηση
για τις αξίες που τη χαρακτηρίζουν: αλληλοβοήθεια, σεβασμός στην
αντίθετη γνώμη, αγώνας για την ελευθερία, αισιοδοξία, φιλότιμο.
Πώς φτάνει σε εσάς η κρίση της Ελλάδας;
Η απόσταση σίγουρα επιδρά στην ενημέρωσή μου, αλλά δεν επηρεάζει
ούτε το πώς αντιλαμβάνομαι ούτε το πώς νιώθω τις δύσκολες στιγμές
που περνάει η χώρα και οι συμπατριώτες μου. Ακούω συχνά από τους
φίλους μου ότι αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τις συνεχείς,
απρόβλεπτες και ψυχοφθόρες αλλαγές, χωρίς ακόμη να φαίνεται ένα
θετικό αποτέλεσμα, όπως το ελπίζουμε.
Ποιος φταίει; Ας επικεντρωθούμε στο τι φταίει.
Η συλλογική αμεριμνησία, η αποφυγή της προσωπικής ευθύνης και του
σεβασμού των αξιών είναι βασικές αιτίες. Επίσης, φταίνε η αναζήτηση
της εύκολης λύσης, η καλλιέργεια μιας κουλτούρας ότι τα πράγματα
μας ανήκουν και δεν τα διεκδικούμε, η έλλειψη αξιοκρατίας, η
γραφειοκρατία, η αδιαφάνεια, η απουσία οράματος και ξεκάθαρης
πορείας.
Πώς φαντάζεστε τον Ελληνα της εποχής μετά την κρίση;
Είμαι αισιόδοξος ότι οι προκλήσεις των καιρών μάς δίνουν την
ευκαιρία να ωριμάσουμε ως πολίτες. Θα καταλάβουμε ότι τα καλύτερα
χρόνια θα έρθουν μόνο εάν εκμεταλλευτούμε το σθένος μας και
επιτέλους δεχτούμε ότι το φταίξιμο για ό,τι συνέβη είναι δικό μας.
Φαντάζομαι έναν Ελληνα, που θα σέβεται τους νόμους και τις αρχές
οργάνωσης του κράτους, θα συνεισφέρει και συγχρόνως θα απολαμβάνει
ενώ θα πράττει δημιουργικά και καινοτόμα. Υπερήφανο για τη θέση του
στη διεθνή κοινωνία, έχοντας αποβάλει τον οχαδερφισμό, τις
μικρότητες και την πονηριά του.
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Το μικρό χάρτινο βαρκάκι που φτιάχναμε μικροί τα καλοκαίρια, τα
απογεύματα Κυριακής, στα νερά του Αϊ-Γιάννη Σερρών.
Η υπέροχη εκδοχή των Ελλήνων.
Εκείνη της απλότητας και της ανθρωπιάς, του καθημερινού αγώνα, της
ελπίδας για το καλύτερο και της προσπάθειας για το αδύνατο.
Ο,τι με απογοητεύει.
Η έλλειψη αξιοκρατίας και ουσιαστικότερης αναζήτησης, η εύκολη
απαξίωση για καθετί που είναι ψηλά και έχει μοναδικότητα.
Με ποια ταυτότητα οι Ελληνες περιέρχονται τον σύγχρονο
κόσμο;
Με αυτή που φέρει τη σφραγίδα της τεράστιας προσφοράς των προγόνων
μας στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό. Αλλά και με την επίγνωση ότι
μια τέτοια ταυτότητα δεν εγγυάται τίποτα εάν δεν συνοδεύεται από
τον ορισμό διαχρονικών αξιών και τον πολιτισμό που απαιτεί το
σήμερα.
Παράγει πολιτισμό ο σημερινός Ελληνας ή είναι προσκολλημένος
σε μια ρητορική ελληνικότητα;
Ο πολιτισμός που παράγεται από τον σύγχρονο Ελληνα επισκιάζεται από
όσα έγιναν, δίνοντας λανθασμένα μηνύματα στο εξωτερικό για
οτιδήποτε ελληνικό: το ελάχιστο δίχως αναζήτηση και όραμα, το
φθηνό, το γρήγορο, το εύκολο συνθέτουν την επικρατούσα εντύπωση. Τα
έργα όμως του σημερινού Ελληνα θα κριθούν από την ιστορία κι όταν η
«σκόνη» σκορπιστεί, οι επόμενες γενιές θα διακρίνουν καλύτερα τη
διαχρονικότητά τους. Εμείς οι ίδιοι, άραγε, έχουμε εμπιστοσύνη στην
πολιτισμική συνεισφορά μας;
Η αδιαπραγμάτευτη ελληνική αλήθεια μου.
Τα πάντα ρει – το καλύτερο ρητό χάθηκε από την καθημερινή
συμπεριφορά εκείνων που απαιτούν τη μονιμότητα και τη ρουτίνα,
αποφεύγοντας τις προκλήσεις.
Η Οδός των Ελλήνων στον παγκόσμιο χάρτη – ορίστε την.
Μια οδός χωρίς όρια και με ανοιχτούς ορίζοντες, με φόντο
αδιαπραγμάτευτες αξίες σεβασμού, προσφοράς, αναζήτησης και
δημιουργίας. Ο δρόμος της σιγουριάς – γιατί μπορούμε ακόμη και όταν
δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες.
* Ο Βασίλειος Αγγελίδης είναι διευθυντής του Αυστραλιανού
Ινστιτούτου Ερευνών για θέματα Ενέργειας (Australian Energy
Research Institute) με έδρα το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας
στο Σίδνεϊ (University of New South Wales, UNSW) και τακτικός
καθηγητής στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ίδιου πανεπιστημίου.
Επίσης, διδάσκει στο Jiaotong University του Πεκίνου στην Κίνα.
