Η «Καθημερινή» της 6ης Μαΐου 1949 αναφέρει ότι «υπεγράφη το Καταστατικόν του Συμβουλίου της Ευρώπης» και ότι «η εναρκτήριος συνεδρίασίς του θα γίνη εις Στρασβούργον εντός του μηνός».
Οι συζητήσεις για τη μεταπολεμική εικόνα της Ευρώπης, ειδικά μέσα στο αναδυόμενο ψυχροπολεμικό διπολικό κλίμα, ήταν πολλές. Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, για παράδειγμα, τον Σεπτέμβριο του 1946, στην ομιλία του στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, είχε προτείνει τη δημιουργία ενός «είδους Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης», υπερασπιζόμενος τη γαλλογερμανική προσέγγιση, ενώ υπήρχε αναφορά στη δημιουργία του Συμβουλίου της Ευρώπης. Για την ίδρυση του τελευταίου, οργανώθηκε συνέδριο στη Χάγη της Ολλανδίας δύο χρόνια αργότερα, το 1948, όπου και συζητήθηκε η δομή του οργανισμού.
Τελικά, η συμφωνία επετεύχθη και ο νέος οργανισμός ιδρύθηκε στις 5 Μαΐου 1949 με τη Συνθήκη του Λονδίνου, η τελετή υπογραφής της οποίας, σύμφωνα με το σχετικό άρθρο της «Καθημερινής», «διήρκησεν επί 53 ακριβώς λεπτά». Τα ιδρυτικά μέλη του οργανισμού (Δανία, Ιρλανδία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία) συμφώνησαν στην οικοδόμηση στενότερης ενότητας μεταξύ των μελών του, ώστε να διαφυλαχθούν και να προωθηθούν τα κοινά ιδεώδη και οι αρχές και να ευνοηθεί η οικονομική πρόοδός τους.
Διαβάζουμε στην «Καθημερινή» της 6ης Μαΐου ότι «ουσιώδες χαρακτηριστικόν του Καταστατικού του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι η δημιουργία επιτροπής εξ υπουργών, και συμβουλευτικής συνελεύσεως, των οποίων το σύνολον αποτελεί το Συμβούλιον της Ευρώπης. Η εξ υπουργών επιτροπή θα έχη ως έργον να αναπτύσση την συνεργασίαν μεταξύ των κυβερνήσεων. Εξ άλλου η συμβουλευτική συνέλευσις ενσωματούσα και εκφράζουσα τας επιθυμίας των λαών της Ευρώπης, θα παρέχη εις τας κυβερνήσεις το μέσον να παραμένουν συνεχώς εν επαφή με την ευρωπαϊκήν κοινήν γνώμην. Τόσον η επιτροπή όσον και η συνέλευσις θα έχουν ως έδραν το Στρασβούργον».
Κάθε μέλος θα δικαιούται να έχει έναν αντιπρόσωπο στην επιτροπή των υπουργών, ο οποίος θα έχει μία ψήφο. Στη συνέλευση, τα μέλη -συνολικά 87 στον αριθμό- «κατανέμονται ακολούθως: Μεγάλη Βρετανία 18, Βέλγιον 6, Δανία 4, Γαλλία 18, Ιρλανδία 4, Ιταλία 18, Λουξεμβούργον 3, Ολλανδία 6, Νορβηγία 4, Σουηδία 6». Όλες οι αποφάσεις θα λαμβάνονται με πλειοψηφία 2/3 επί των «ψηφιζόντων αντιπροσώπων». Για την «Καθημερινή», η πρώτη σύνοδος που θα λάμβανε χώρα στο Στρασβούργο «πιθανώς εντός του Μαΐου», «θα έχη μέγιστην σημασίαν εις την ευρωπαϊκήν ιστορίαν».
Το άρθρο κάνει λόγο επίσης για τη συμμετοχή της Ελλάδας και της Τουρκίας, οι οποίες είχαν κάνει αίτηση ένταξης: «Ανεγνωρίσθη κατά γενικήν γνώμην ότι η προσχώρησις των δύο τούτων κρατών πρέπει να εξετασθή ευνοϊκώς και συνεφωνήθη όπως το ζήτημα μελετηθή υπό την εξ υπουργών επιτροπής ευθύς ως αυτή δημιουργηθή συμφώνως προς τας διατάξεις του καταστατικού». Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με τον ανταποκριτή της «Καθημερινής» στο Λονδίνο, «οι καλώς πληροφορημένοι κύκλοι» τονίζουν ότι η αρχική μη εισδοχή των δύο χωρών στο Συμβούλιο της Ευρώπης οφείλεται «εις την αντίθεσιν των σκανδιναυικών κρατών». Η εφημερίδα σχολιάζει ότι η στάση αυτή «κατά πάσαν πιθανότητα οφείλεται εις την εκ παραδόσεως άρνησιν των κρατών αυτών να συνδεθούν στενώς με χώρες εις τας οποίας δεν επικρατεί τόση ομαλότης όση εις αυτά τα ίδια». Τελικά, Η Ελλάδα και η Τουρκία έγιναν μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης τον Αύγουστο του ίδιου έτους.
Σήμερα ο οργανισμός αριθμεί συνολικά 46 μέλη, ενώ καθεστώς παρατηρητή έχει παραχωρηθεί στην Αγία Έδρα, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, τον Καναδά και το Μεξικό.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Θανάσης Συροπλάκης
