«Ο κ. Νίξον απεδοκιμάσθη και εις την Βενεζουέλαν. Διαδηλωταί επετέθησαν κατά του αυτοκινήτου του και εματαίωσαν επίσκεψιν εις τον τάφον του Μπολιβάρ», έγραφε σε άρθρο της η «Καθημερινή» της 14 ης Μαΐου 1958.
Η περιοδεία του Ρίτσαρντ Νίξον, ως αντιπροέδρου, το 1958, στη Νότια Αμερική πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο όπου ο ρόλος των κρατών της Λατινικής Αμερικής, συνολικά, σε σχέση με την αμερικανική υψηλή στρατηγική ήταν αρκετά ασαφής. Ωστόσο, η πρόσφατη παγκόσμια πτώση στις τιμές των εμπορευμάτων, η οποία είχε άμεση επίπτωση στις οικονομίες των χωρών αυτών, και ταυτόχρονα οι αυξανόμενες σοβιετικές προβολές στο δυτικό ημισφαίριο, έκαναν τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, να κρίνει μια περιοδεία από υψηλόβαθμο Αμερικανό αξιωματούχο απαραίτητη για την ανάδειξη της δέσμευσης των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή. Σύμφωνα με το πρόγραμμα της περιοδείας, την οποία ανέλαβε ο Νίξον, συνοδευόμενος από την σύζυγό του, θα πραγματοποιούταν επίσκεψη σε κάθε ανεξάρτητη χώρα εκτός από τη Βραζιλία και τη Χιλή. Στην πρώτη γιατί είχε πραγματοποιηθεί επίσκεψη την προηγούμενη χρονιά και στη δεύτερη λόγω προγραμματισμένης απουσίας της ηγεσίας της χώρας το διάστημα επίσκεψης του Αμερικανού αντιπροέδρου.
Στη Βενεζουέλα έφτασε στις 13 Μαΐου, αφού πρώτα είχε πραγματοποιήσει επισκέψεις στην Ουρουγουάη, την Αργεντινή, το Εκουαδόρ, το Περού και την Κολομβία. Στις δύο τελευταίες υπήρξαν διαδηλώσεις εναντίον του. Ωστόσο, η κατάσταση έμελλε να είναι ακόμα χειρότερη στη Βενεζουέλα. Όπως γράφει η «Καθημερινή» στο σχετικό άρθρο της, «παρά τα έκτακτα μέτρα των αρχών η υποδοχή την οποίαν επεφύλαξε μέγα μέρος του πληθυσμού προς τον σήμερον αφιχθέντα εκεί αντιπρόεδρον των Ηνωμ. Πολιτειών, υπήρξεν εχθρική και εις εκδηλώσεις αποστροφής και μίσους υπερέβη κατά πολύ εκείνων της Μπογκοτά της Κολομβίας. Αι εναντίον του κ. Νίξον εχθρικαί εκδηλώσεις του πλήθους ήρχισαν ευθύς άμα τη καθόδω του εκ του αεροπλάνου του οποίου επέβαινεν. […] Αι εκδηλώσεις προσέλαβον μορφήν επιθέσεως όταν 80 έως 100 άτομα, κυρίως νεαροί, περιεκύκλωσαν το αυτοκίνητο του οποίου επέβαινε το ζεύγος Νίξον και ο υπουργός Εξωτερικών της Βενεζουέλας κ. Βελουτίνι. Οι επιτιθέντες εκτύπων με τους γρόνθους των επί του αυτοκινήτου και έπτυον τον Αμερικανόν αντιπρόεδρον». Η αστυνομία μπροστά σε αυτά τα γεγονότα έκανε χρήση δακρυγόνων για να διαλυθεί το πλήθος, το οποίο όμως «ήρχισε να ρίπτη κατά του αυτοκινήτου λίθους, ξύλα και παντός είδος αντικείμενα».
Η επίθεση αυτή, εκείνη την εποχή, χαρακτηρίστηκε ως «η πιο βίαιη επίθεση που διαπράχθηκε ποτέ σε υψηλό Αμερικανό αξιωματούχο ενώ βρισκόταν σε ξένο έδαφος».
Για την προστασία του λήφθηκαν αμέσως έκτακτα μέτρα. Σύμφωνα με την «Καθημερινή» της 15 ης Μαΐου, «ο Αμερικανός Αντιπρόεδρος θα αναχωρήση σήμερον την εσπέραν εκείθεν και θα επιστρέψη εις την Ουασιγκτώνα αύριον. Αι αρχαί έλαβον έκτακτα μέτρα δια την εξασφάλισιν της αδιαταράκτου αποχωρήσεως του κ. Νίξον, ο οποίος θα επιβή αλεξισφαίρου αυτοκινήτου. Κατ’ ανακοίνωσιν του αμερικανικού υπουργείου Αμύνης, 36 οπλιταγωγά αεροπλάνα έφθασαν εις την βάσιν Ράμεϋ του Πουέρτο Ρίκο με πεζοναύτας και αεραγήματα». Σύμφωνα δε με τις νεότερες πληροφορίες για το γεγονός, «εις νέαν διακοίνωσην της Βενεζουέλας προς το Σταίητ Ντιπάρτμεντ τα επεισόδια αποδίδονται εις τους οπαδούς του εξορίστου δικτάτορος Χιμένεθ και όχι εις τους κομμουνιστάς».
Η ανατροπή του Μάρκος Πέρεζ Χιμένεζ, στον οποίο είχε χορηγηθεί άσυλο από τις ΗΠΑ, είχε πραγματοποιηθεί τον Ιανουάριο του ίδιου έτους. Ο Αϊζενχάουερ, ωστόσο, θα δήλωνε σχετικά ότι «σήμερον η συμπεριφορά του όχλου […] αντανακλά την προσπάθειαν των κομμουνιστών όπως εκμεταλλευθούν τας οικονομικάς δυσχερείας διαφόρων λαών, αποδίδοντες αυτάς εις τα Ην. Πολιτείας».
Η υποδοχή του «δοκιμασθέντα», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η «Καθημερινή», Νίξον πίσω στην αμερικανική πρωτεύουσα θα πραγματοποιούνταν από τον ίδιο τον Αμερικανό πρόεδρο και θα ήταν αυτή ενός ήρωα.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Θανάσης Συροπλάκης
