Στις 4 Ιουνίου 1940 ολοκληρώθηκε η διαδικασία της εκκένωσης των βρετανικών και γαλλικών στρατευμάτων από το λιμάνι και τις παραλίες της Δουνκέρκης. Ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Ουίνστον Τσώρτσιλ διέταξε να τεθεί σε κίνηση η επιχείρηση της εκκένωσης, με την κωδική ονομασία «Δυναμό», το βράδυ της 26ης Μαΐου. Το βρετανικό Ναυαρχείο υπολόγιζε ότι θα απομακρύνονταν από τις γαλλικές ακτές στην καλύτερη περίπτωση 45.000 άνδρες, ενώ ο πιο αισιόδοξος Τσώρτσιλ ανέβαζε αυτόν τον αριθμό σε 50.000 άνδρες.
Την πρώτη ημέρα της απομάκρυνσης των Βρετανών και Γάλλων στρατιωτών από τη Δουνκέρκη, μόλις 7.700 ήταν εκείνοι οι οποίοι κατάφεραν να επιβιβαστούν στα σκάφη του βρετανικού ναυτικού. Η αγωνία στο Λονδίνο για την επιτυχία της επιχείρησης ήταν μεγάλη. Παρότι διέφυγαν περίπου 18.000 στρατιώτες κατά τη δεύτερη ημέρα της επιχείρησης «Δυναμό», στις 28 Μαΐου, τα στοιχεία εξακολουθούσαν να είναι δυσοίωνα για το μέλλον· πολύ δύσκολα θα συγκεντρωνόταν ο απαραίτητος αριθμός των στρατιωτών για τη συγκρότηση ενός βιώσιμου στρατού.
Εντούτοις, η επιχείρηση αποδείχθηκε επιτυχής εξαιτίας ενός συνδυασμού παραγόντων, στους οποίους περιλαμβάνονταν η κακοκαιρία στη Μάγχη και η εντολή του Χίτλερ να μην προχωρήσουν οι γερμανικές δυνάμεις ως τη Δουνκέρκη. Για τη μεταφορά των συμμαχικών στρατευμάτων επιστρατεύτηκαν, εκτός από τα πλοία του Βασιλικού Ναυτικού, και ένας στόλος αποτελούμενος από επιβατικά και αλιευτικά πλοία καθώς και σκάφη αναψυχής. Ο αριθμός των πλεούμενων μέσων που διατέθηκαν για τις ανάγκες της εκκένωσης στη Δουνκέρκη άγγιξε τα 887 σκάφη. Συνολικά μεταφέρθηκαν σε βρετανικό έδαφος 338.226 στρατιώτες, εκ των οποίων οι 125.000 ήταν Γάλλοι. Οι «Τόμι», όπως ήταν το παρατσούκλι των Βρετανών στρατιωτών, τελικά δεν χρειάστηκε να κολυμπήσουν το στενό της Μάγχης, όπως κοροϊδευτικά είχε αναφέρει ο Χέρμαν Γκέρινγκ στις 27 Μαΐου.
Η «Καθημερινή», στις 5 Ιουνίου έκανε ξεχωριστή αναφορά στην επιχείρηση εκκένωσης των συμμαχικών στρατευμάτων από τις ακτές της Δουνκέρκης καθώς και στην ομιλία του Βρετανού πρωθυπουργού στο Κοινοβούλιο μετά την ολοκλήρωση της επιχείρησης. Μεταξύ άλλων, ο Τσώρτσιλ ανέφερε ότι «η συνδεδυασμένη δράσις του στόλου, πολεμικού και εμπορικού, και της αεροπορίας ως και η γενναία άμυνα των γαλλικών δυνάμεων επέτρεψαν την διάσωσιν 335.000 ανδρών, μεταφερθέντων εις Αγγλίαν, ενώ αι απώλειαι, μετά μάχας επί τριών ταυτοχρόνως μετώπων, ανέρχονται εις 30.000 νεκρούς, τραυματίας και αγνοουμένους. Αι απώλειαι όμως εις υλικόν είναι τεράστιαι. […] Υπέρ τα χίλια πυροβόλα απωλέσθησαν, όλα τα μεταγωγικά του εκστρατευτικού σώματος, όλα τα τεθωρακισμένα άρματα τα οποία υπήρχον με το εκστρατευτικόν σώμα, ο οπλισμός δε αυτός ήτο ο αρτιώτερος του αγγλικού στρατού. Συνεπώς θα επέλθη σοβαρά αργοπορία εις την επέκτασιν της αγγλικής στρατιωτικής ισχύος».
Στην ομιλία του ο Τσώρτσιλ επιστράτευσε τη ρητορική του δεινότητα, για να ενθαρρύνει τον πληθυσμό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. «Καίτοι μεγάλα τμήματα της Ευρώπης και πολλά ονομαστά κράτη έπεσαν ή δυνατόν να πέσουν εις τους όνυχας της Γκεσταπό και όλης της άλλης βδελυράς οργανώσεως του Ναζιστικού καθεστώτος, ημείς δεν θα καμφθώμεν ούτε θα υποκύψωμεν. Θα συνεχίσωμεν μέχρι τέλους, θα πολεμήσωμεν εις την Γαλλίαν. Θα πολεμήσωμεν εις τας θαλάσσας και τους ωκεανούς. Θα πολεμήσωμεν με αυξάνουσαν διαρκώς εμπιστοσύνην και δύναμιν εις τον αέρα. Θα υπερασπισθώμεν την νήσον μας όσον δήποτε και αν πρόκειται να μας στοιχίση τούτο. Θα πολεμήσωμεν εις τας παραλίας, θα πολεμήσωμεν εις αεροδρόμια, θα πολεμήσωμεν εις τους ποταμούς, εις τους αγρούς, και επάνω εις τους λόφους. Ουδέποτε θα παραδοθώμεν και όταν ακόμη –το οποίον ουδ’ επί στιγμήν πιστεύω– η νήσος αύτη ή μέγα τμήμα αυτής συμβή να υποδουλωθή και λιμοκτονήση και τότε ακόμη η πέραν των θαλασσών Αυτοκρατορία μας εξωπλισμένη και φρουρουμένη από τον βρεταννικόν στόλον θα συνεχίση τον αγώνα μέχρι της στιγμής καθ’ ήν ο Θεός ήθελεν ορίσει όπως νέος κόσμος με όλην την δύναμιν και την ισχύν του θα προβάλη δια να ελευθερώση και σώση τον παλαιόν».
Με την ομιλία του στο Κοινοβούλιο ο Τσώρτσιλ έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα στη χιτλερική Γερμανία ότι ο πόλεμος συνεχιζόταν. Την επομένη, στις 5 Ιουλίου, γερμανικά αεροσκάφη άρχισαν να βομβαρδίζουν για πρώτη φορά στόχους στη βρετανική ηπειρωτική χώρα.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Θανάσης Συροπλάκης
