«Χάθηκε η Θάσος», γράφει στο πρωτοσέλιδό της η «Καθημερινή» στις 19 Αυγούστου 1989. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «η Θάσος των αιώνων δεν υπάρχει πια – τουλάχιστον έτσι όπως την ήξερε η υφήλιος. [….] Έως αργά χθες το βράδυ, η κατάσταση παρέμενε εκτός ελέγχου. Οι φλόγες που κινούνται σε τρία μέτωπα έχουν ήδη αποτεφρώσει χιλιάδες στρέμματα. Άλλοι τα υπολογίζουν σε 25-30.000. Άλλοι σε 60.000. Τίποτε δεν σταματά τη φωτιά, που κινείται με τέτοια ταχύτητα ώστε είναι αδύνατον να γίνουν εκτιμήσεις». Τέσσερα χρόνια μετά τις μεγάλες πυρκαγιές που είχαν ξεσπάσει στον νομό Καβάλας, τον Αύγουστο του 1985, οι οποίες και θεωρούνται μεταξύ των πιο καταστροφικών γεγονότων στην ιστορία του νομού, η Θάσος θα ξαναζούσε τον πύρινο εφιάλτη. Τότε, στο νότιο τμήμα του νησιού είχε ξεσπάσει πυρκαγιά, αποτέλεσμα της οποίας ήταν να καταστραφούν 118.000 στρέμματα δασικής και θαμνώδους έκτασης, ενώ είχαν υπάρξει και ανθρώπινα θύματα.
Η φωτιά του 1989 ήταν επίσης πολύ μεγάλης έκτασης, καθώς -εκτός από τα δεκάδες χωριά που κατέστρεψε,- έφτασε να απειλήσει μέχρι και το λιμάνι του νησιού, το οποίο, όπως αναφέρεται στο σχετικό άρθρο, «έχει κυκλωθεί από τις φλόγες». Σε αυτές τις συνθήκες, αρκετοί κάτοικοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να σώσουν τις περιουσίες τους, ενώ άλλοι «πανικόβλητοι […] μετακινήθηκαν σε παραθαλάσσιες περιοχές». Επιπλέον, οι παραθεριστές εγκατέλειπαν πανικόβλητοι το νησί. Σύμφωνα με το άρθρο, «τα τέσσερα πυροσβεστικά αεροσκάφη, οι δυνάμεις του στρατού, της αστυνομίας, της πυροσβεστικής, των δασοπυροσβεστών και των δασεργατών, αλλά και ομάδων εθελοντών», που είχαν ριχτεί στη μάχη με τις φλόγες, «δεν είναι σε θέση να αναχαιτίσουν τη λαίλαπα». Σε άλλο άρθρο, η κατάσταση στο νησί παρουσιάζεται δραματική, καθώς η Θάσος θύμιζε πλέον «σεληνιακό τοπίο», με τον αριθμό των σπιτιών και των κτισμάτων που είχαν πλέον αποτεφρωθεί συνεχώς να αυξάνεται και με πολλούς κατοίκους να έχουν μεταφερθεί σε νοσοκομεία της Καβάλας για να αντιμετωπίσουν μικροτραυματισμούς και αναπνευστικά προβλήματα.
«Ανάμνηση πλέον είναι ό,τι αποτελούσε το καύχημα της Θάσου, τα πευκοδάση της, που έφθαναν μέχρι τις ακρογιαλιές του νησιού. Τώρα στη θέση τους δεν έχουν απομείνει παρά αποκαΐδια και στάχτες, φρικτοί βρυκόλακες της Αποκάλυψης, ενώ οι πυρκαγιές συνεχίζουν το καταστρεπτικό τους έργο, καίγοντας και αγροικίες στο πέρασμά τους», γράφει η «Καθημερινή» της 20ής Αυγούστου. Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα, κατά την εφημερίδα, αφορούσε το ότι «οι τεράστιες ανεξέλεγκτες φλόγες έχουν κάψει ό,τι είχε απομείνει από τη μεγάλη πυρκαγιά του ’85», και επίσης το ότι -στο μέτωπο που βρισκόταν σε εξέλιξη μέχρι και τις 20 Αυγούστου στην περιοχή μεταξύ Λιμεναρίων και Σκάλας Μουριών- «η φωτιά επεκτάθηκε στην περιοχή που είχε καεί το 1985 και καίει την αναβλάστηση». Στο λιμάνι του νησιού, μηχανήματα που κινήθηκαν βάσει του σχεδίου «Ξενοκράτης» ή «μεταφέρθηκαν οικειοθελώς από την Έδεσσα, τη Νάουσα, της Θεσσαλονίκη […] και άλλες περιοχές της Βορείου Ελλάδος» θα άνοιγαν τεράστιες αντιπυρικές ζώνες.
Δυστυχώς δεν θα ήταν η τελευταία φορά που το νησί θα ζούσε τέτοιες δραματικές στιγμές. Το 2016 αλλά και το 2022 θα ξεσπούσαν και πάλι πυρκαγιές.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
