Τα ξημερώματα της 9ης Σεπτεμβρίου 1954, οι κάτοικοι της τότε γαλλο-αλγερινής πόλης Ορλεανσβίλ –κοντά στο Αλγέρι– θα ξυπνούσαν τρομαγμένοι από την ισχυρή σεισμική δόνηση που τη συνόδευσαν βοή και κρότοι. Ο σεισμός είχε μέγεθος 6,7 της κλίμακας Ρίχτερ, σύμφωνα με το Διεθνές Σεισμολογικό Κέντρο, και εστιακό βάθος μόλις 15 χλμ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν τεράστιες καταστροφές. Η κύρια δόνηση έσπασε 16 χιλιόμετρα βράχου, δημιουργώντας ορατές ρωγμές στο έδαφος κατά μήκος της οροσειράς Ντάχρα.
Η «Καθημερινή» στο πρωτοσέλιδο της 10ης Σεπτεμβρίου 1954 αναφέρει ότι ο «τρομακτικός σεισμός […] μετέβαλε την Ορλεανσβίλ εντός δευτερολέπτων εις νεκροπόλιν». Πιο συγκεκριμένα, «οι νεκροί υπερβαίνουν μέχρις ώρας τους 1.100 και οι τραυματίαι αριθμούνται κατά χιλιάδας». Γίνεται λόγος για σκηνές απερίγραπτου πανικού, καθώς «τα κτίρια εδιπλώθησαν ως παιγνιόχαρτα». «Η πόλις Ορλεανσβίλ, η οποία ήτο μία σύγχρονος πόλις από πάσης απόψεως, έχει απόψε την όψιν πόλεως η οποία εκονιορτοποιήθη κατόπιν αεροπορικού βομβαρδισμού, κατά την διάρκειαν του οποίου ερρίφθησαν τουλάχιστον χίλιαι βόμβαι. Πλέον του ημίσεως της πόλεως έχει τελείως ισοπεδωθή. Αι πέριξ πόλεις και χωρία κατεστράφησαν, μερικά δε εξ αυτών ολοκληρωτικώς. Αι τηλεφωνικαί επικοινωνίαι διεκόπησαν και αι οδοί κατέστησαν άχρηστοι. Υπολογίζεται ότι ο καταστρεπτικός αυτός σεισμός είναι ο χειρότερος εξ όσων εγνώρισε ποτέ η αφρικανική ήπειρος. Συμφώνως προς περιγραφάς, αι οποίαι εγένοντο από αυτόπτας μάρτυρας, ολόκληρος ο πληθυσμός της πόλεως εκοιμάτο, ότε ισχυρά δόνησις εκλόνισεν ολόκληρον την πόλιν. Μεγάλαι ρωγμαί ηνοίχθησαν εις τας οδούς και τας οικίας και πολυκατοικίαι εννέα ορόφων και μεγάλα κυβερνητικά κτίρια εδίπλωσαν ως να επρόκειτο περί παιγνιόχαρτων».
Σύμφωνα με το άρθρο της «Καθημερινής», «το πρώτον κτίριον το οποίον κατέπεσεν ήτο ο παλαιός χριστιανικός ναός της πόλεως, τον οποίον είχεν ανεγείρει κατά τον 5ον μετά Χριστόν αιώνα ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος και ο οποίος απετέλει τον αρχαιότερον χριστιανικόν ναόν της Αφρικής». Εκτός από τα κτίρια που κατέπεσαν, όμως, «υπόγεια καλώδια εξήλθον από τας ρωγμάς του εδάφους» με αποτέλεσμα να προκληθούν πυρκαγιές, με τις φλόγες να καταστρέφουν ότι είχε απομείνει. Ακούγονταν από παντού αγωνιώδεις κραυγές του πανικόβλητου πληθυσμού με τους περισσότερους να βγαίνουν από τα σπίτια τους ημίγυμνοι. Η νύχτα, κατά τον αρθρογράφο, έμοιαζε σαν να έχει ξεπηδήσει από τις σελίδες της Κόλασης του Δάντη.
Οι αρχές, διαβάζουμε, απέστειλαν γρήγορα βοήθεια ενώ δημιουργήθηκε μια πραγματική «αερογέφυρα» μεταξύ Ορλανσβίλ και Αλγερίου, όπου και μεταφέρθηκαν οι πρώτοι τραυματίες με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, οι οποίοι και έχρηζαν άμεσης χειρουργικής επέμβασης. Παράλληλα, ο διοικητής του Αλγερίου, Ροζέ Λεονάρ, «μετέβη αεροπορικώς εις τον τόπον της καταστροφής διά να επισκεφθή τους τραυματίας και να αντιληφθή αυτοπροσώπως την έκτασιν των ζημιών. Εις τας εκπομπάς του ο ραδιοφωνικός σταθμός της Αλγερίας απευθύνει εκκλήσεις προς αιμοδότας».
Η γαλλική κυβέρνηση όρισε την 11η Σεπτεμβρίου ημέρα πένθους για τα θύματα των σεισμών. Οι σημαίες θα κυμάτιζαν μεσίστιες τόσο σε όλα τα δημόσια κτίρια στη Γαλλία όσο και στα υπερπόντια γαλλικά εδάφη, και στις γαλλικές πρεσβείες και προξενεία του εξωτερικού.
Στο πρωτοσέλιδο της 11ης Σεπτεμβρίου διαβάζουμε ότι «ο αρχηγός του βρεταννικού στόλου της Μεσογείου […] συνεργάζεται με τον Γάλλο αντιναύαρχο που εδρεύει στο Αλγέρι, όπως του παράσχη οιανδήποτε βοήθειαν προς ανακούφισιν των θυμάτων των σεισμών του Αλγερίου. Κατόπιν οδηγιών του […] απεστάλησαν σήμερον αεροπορικώς εις Αλγέριον κλινοσκεπάσματα και κλίναι».
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
