Μετά τον θάνατο του Φραγκλίνου Ρούζβελτ, στις 12 Απριλίου 1945, τη θέση του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών ανέλαβε ο μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος, Χάρι Τρούμαν. Ο Τρούμαν γεννήθηκε τον Μάιο του 1884 σε μια οικογένεια αγροτών της πολιτείας του Μιζούρι. Δίχως να έχει πραγματοποιήσει σημαντικές σπουδές, τις οποίες μάλιστα άφησε ανολοκλήρωτες και ευρισκόμενος σε οικονομικό αδιέξοδο, κατατάχθηκε στον στρατό, συμμετέχοντας μάλιστα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρκετές από τις επιχειρηματικές του προσπάθειες απέτυχαν, μέχρις ότου, χάρη στις πολιτικές επαφές του με το Δημοκρατικό Κόμμα, κατάφερε να εκλεγεί δικαστής στην κομητεία του Τζάκσον το 1922, θέση την οποία κράτησε με σύντομο διάλειμμα (1924-1926) έως το 1935, οπότε και εξελέγη γερουσιαστής της πολιτείας του. Παρότι δεν αποτελούσε ένα από τα προβεβλημένα στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος, επελέγη για τη θέση του αντιπροέδρου κατά την εκστρατεία του Ρούζβελτ για τη διεκδίκηση της τέταρτης θητείας του στον Λευκό Οίκο.
Τον Απρίλιο του 1945 ο Τρούμαν, ο γιος των αγροτών από το Μιζούρι, ο οποίος δεν είχε καν πτυχίο πανεπιστημίου, ορκίστηκε ως 33ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Η πρώτη του θητεία στιγματίστηκε από τη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, το ξέσπασμα του Ψυχρού Πολέμου, το Σχέδιο Μάρσαλ και το Δόγμα Τρούμαν, προσπάθειες για την ανάσχεση του κομμουνισμού στην Ευρώπη.
Παρότι υπήρξε ο ηγέτης του δυτικού κόσμου στα κρίσιμα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, η δημοφιλία του στο εσωτερικό των ΗΠΑ δεν άγγιζε υψηλά ποσοστά. Όλες οι μετρήσεις της πρόθεσης ψήφου των Αμερικανών έδειχναν ότι ο Τρούμαν έμενε πίσω στην κούρσα της διεκδίκησης του προεδρικού θώκου στις 2 Νοεμβρίου 1948. Πρώτος εμφανιζόταν ο υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Τόμας Ε. Ντιούι. «Ενενήντα τρία εκατομμύρια εκλογέων των Ηνωμ. Πολιτειών θα αποφασίσουν αύριον (σήμερον) ποίος θα είναι ο νέος πρόεδρός των, κατόπιν εκλογικής διαμάχης εξ εβδομάδων, με 11 υποψηφίους διά το προεδρικόν αξίωμα. Αι προβλέψεις ενταύθα την παραμονήν των εκλογών είναι ο ότι ο ρεπουμπλικανός υποψήφιος κυβερνήτης της Ν. Υόρκης κ. Τόμας Ντιούϊ θα είναι ο νικητής. Ο πρόεδρος Τρούμαν, υποψήφιος του Δημοκρατικού κόμματος, θα είναι ο δεύτερος κατά σειράν υποψήφιος, με τρίτον τον πρώην αντιπρόεδρον των Ηνωμ. Πολιτειών και αρχηγόν του Προοδευτικού κόμματος κ. Χένρυ Ουώλλας», έγραψε η «Καθημερινή» στο πρωτοσέλιδό της την ημέρα των εκλογών, στις 2 Νοεμβρίου 1948.
Τα πρώτα αποτελέσματα έδειχναν ότι ο Νεοϋορκέζος Ντιούι κατά πάσα πιθανότητα θα κέρδιζε τον Τρούμαν. Η εντύπωση αυτή, όμως, ανατράπηκε στη συνέχεια. «Η προσωπική νίκη του κ. Χάρρυ Τρούμαν απετέλεσεν ίσως το “εκπληκτικώτερον πολιτικόν γεγονός” εξ όσων εσημειώθησαν από δεκαετηρίδων εις την ζωήν των Ηνωμ. Πολιτειών. Ουδείς ήλπιζεν ότι ο επί κεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος, μετά την έκλειψιν της μεγάλης φυσιογνωμίας του Φραγκλίνου Ρούζβελτ και αφού το κόμμα τούτο παρέμεινε συνεχώς εις την αρχήν από του 1932 με την αναπόφευκτον φθοράν την οποίαν επέτεινεν ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος θα ηδύνατο να καταγάγη νίκην τοιαύτης ολκής», ανέφερε η «Καθημερινή» στις 4 Νοεμβρίου, όταν ολοκληρώθηκε η καταμέτρηση των ψήφων. Όπως τόνισε στο πρωτοσέλιδό της, «ο κ. Τρούμαν δεν ηκολούθησε την τύχην του κ. Ουίνστον Τσώρτσιλ και άλλων πολεμικών ηγετών. Πολλοί ψυχολογικοί παράγοντες, οφειλόμενοι ιδίως εις την φιλεργατικήν του πολιτικήν και τα ανθρωπιστικά του αισθήματα, επέδρασαν αποφασιστικώς επί του αποτελέσματος της χθεσινής εκλογής».
Ο Χάρι Τρούμαν ολοκλήρωσε τη θητεία του τον Ιανουάριο του 1953. Τον διαδέχτηκε ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, ο οποίος πολιτεύτηκε στηλιτεύοντας τον προκάτοχό του. Οι Δημοκρατικοί επανήλθαν στην εξουσία τον Ιανουάριο του 1961, όταν ένας νέος και χαρισματικός πολιτικός από τη Μασαχουσέτη, ο Τζον Φ. Κένεντι, ανέλαβε τα καθήκοντα του Προέδρου.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
