ΜΑΧΗΤΗΣ: «Ο Ντούτσε εξυπνά εις τας 6.30΄ κάθε πρωί. Αφού πάρει έναν καφέ με λίγο ψωμί πηγαίνει ιππασία. Κατόπιν μεταβαίνει κατ’ ευθείαν εις το γραφείον του και αρχίζει την εργασίαν του. Εχει πέντε ολόκληρα υπουργεία εις την πλάτη του. Ουδέποτε πίνει οινόπνευμα, ουδέποτε καπνίζει. Δεν τρώγει κρέας. Τρέφεται με φρούτα, νωπά και ψημένα, χόρτα και ζυμαρικά της χώρας μας. Ο Ντούτσε είνε ένας μαχητής, […] πρέπει πάντοτε να μάχεται είτε εις την εργασίαν του, είτε κατά της φύσεως. Το καλοκαίρι που διαθέτει 1-2 ώρας επί πλέον πηγαίνει με το αυτοκίνητόν του εις την παραλίαν, μπαίνει εις την θάλασσαν και αγωνίζεται κατά των κυμάτων σαν να εξηρτάτο η ζωή του από αυτά».
ΙΑΠΩΝΙΔΕΣ: «Μόλις επάτησα το πόδι μου εις το Τόκιο, το θέαμα που είδα εις τους δρόμους με απεγοήτευσε. Εις τα πεζοδρόμια και τα καταστήματα εβάδιζαν με τα ξύλινα παπούτσια τους γυναίκες πάσης κατηγορίας. Ολες ήσαν ομοιομόρφως τυλιγμένες μέσα σε ευρωπαϊκά παλτά ραμμένα χωρίς χάρι ή και δε σκούρα κιμονό, με την «όμπι» (ιαπωνική ζώνη) που τους προσέδιδε κωμικήν εμφάνισιν καγκουρό. […] Πολλαί είχαν τα παιδιά στην πλάτη τους, κρυμμένα κάτω από το κιμονό, από το οποίον εφαίνετο το μικρό κεφάλι τους τυλιγμένο σ’ ένα μάλλινο καπέλλο. Η μόνη γραφική λεπτομέρεια ήταν η μεγάλη κίτρινη χάρτινη ομβρέλλα που εκράτουν κάτω από την μασχάλη τους, ή το απαραίτητο μεταξωτό «κουροσίκι» το οποίον χρησιμοποιούν ως τσάντα.
ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΙΡΙΑ: Ητο πλέον καιρός να πραγματοποιηθή η από ετών συζητουμένη γνώμη περί συγκεντρώσεως των κρατικών υπηρεσιών εις δημόσια κτίρια. Το Κράτος πληρώνει εκατονταπλάσια εις ενοίκια αμφιβόλου καταλληλότητος κτιρίων και ο προϋπολογισμός βαρύνεται επαχθέστατα με τα κονδύλια των ενοικίων αυτών.
