Από τη δεκαετία του 1960, ο μύθος του «Δράκου του Σέιχ Σου» κυριαρχούσε στη Θεσσαλονίκη. Πολλοί, κυρίως από τις παλαιότερες γενεές, ήταν εκείνοι που αφηγούνταν μέχρι πρόσφατα στα καφενεία, στις οικογενειακές μαζώξεις και στις παρέες ιστορίες σχετικά με τον «Δράκο». Ο θρύλος του μοιάζει να πλανάται, όμως, ακόμη στην πόλη, αποτελώντας πηγή έμπνευσης πλήθους καλλιτεχνών, οι οποίοι αφιέρωσαν μεγάλο μέρος των έργων τους στον συλληφθέντα, καταδικασθέντα τετράκις σε θάνατο και εκτελεσθέντα το 1968 Αριστείδη Παγκρατίδη. Τα τελευταία χρόνια έχουν πληθύνει τα δημοσιεύματα στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο σχετικά με το κατά πόσο ο Παγκρατίδης ήταν όντως ο άνθρωπος που πραγματοποίησε τα επαχθή εγκλήματα για τα οποία κατηγορείτο.
Ο Αριστείδης Παγκρατίδης γεννήθηκε τον Μάιο του 1940 στα Λαγκαδίκια, ένα χωριό του νομού Θεσσαλονίκης. Μετά τη δολοφονία του πατέρα του, Χαράλαμπου Παγκρατίδη, από τους κομμουνιστές, η οικογένεια αναγκάστηκε να μετακομίσει στη Θεσσαλονίκη, καθότι αντιμετώπιζε πολλά οικονομικά προβλήματα. Τον πρώτο καιρό η οικογένεια άλλαζε διαρκώς σπίτια, μένοντας αρχικά σε μια παράγκα στην περιοχή του Βαρδάρη, στη συνέχεια στις Σαράντα Εκκλησιές και έπειτα στην Άνω Πόλη, στο τέρμα της οδού Αγίας Σοφίας. Η μητέρα του εργαζόταν ως πλύστρα σε διάφορα σπίτια της πόλης. Όταν ξαναπαντρεύτηκε, η οικογένεια μετακόμισε πάλι – αυτή τη φορά στην Άνω Τούμπα.
Από την παιδική του ηλικία ο Αριστείδης Παγκρατίδης απασχολήθηκε κατά καιρούς σε διάφορες δουλειές, είτε ως υποδηματοποιός είτε ως αχθοφόρος. Καθώς προέβαινε συχνά σε μικροκλοπές, ήταν γνωστός στην Ασφάλεια. Εστάλη μάλιστα για διάστημα άνω του ενός έτους στο Αναμορφωτήριο Ανηλίκων στο νησάκι Βίδο της Κέρκυρας. Τον Οκτώβριο του 1960 κατατάχθηκε για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, την οποία όμως δεν ολοκλήρωσε. Έπειτα από μια άδεια, δεν επέστρεψε στη μονάδα του και κηρύχθηκε λιποτάκτης. Αφού πρώτα καταδικάστηκε από το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης σε τρεις μήνες φυλάκισης με αναστολή, απολύθηκε το 1961 ως ψυχικά διαταραγμένος.
Ο Παγκρατίδης κακοποιήθηκε σεξουαλικά για πρώτη φορά σε ηλικία περίπου δέκα ετών. Με δέλεαρ μερικές δραχμές ένας χημικός ασελγούσε σε τακτά χρονικά διαστήματα επί του άτυχου παιδιού. Τα επόμενα χρόνια, όταν βρισκόταν σε ανάγκη χρημάτων, ο Παγκρατίδης κατέφευγε συχνά στην πρακτική των συνευρέσεων επ’ αμοιβή.
Το 1958 έγινε η πρώτη επίθεση του «Δράκου». Μια νεαρή γυναίκα δέχθηκε δολοφονική επίθεση με πέτρες από άγνωστο άνδρα έξω από το Πανόραμα. Ακολούθησαν και άλλες επιθέσεις με πέτρες, κυρίως σε παράνομα ζευγάρια, τα οποία σύχναζαν τη νύχτα στο δάσος του Σέιχ Σου. Τον Φεβρουάριο του 1959 ο «Δράκος» επιτέθηκε σε ζευγάρι, τραυμάτισε τον άντρα και επιχείρησε να βιάσει την κοπέλα. Έναν μήνα αργότερα, τον Μάρτιο του 1959, νεαρό ζευγάρι δολοφονήθηκε, ενώ η κοπέλα αποδείχθηκε ότι βιάστηκε πριν τη δολοφονία της. Όπλο της δολοφονίας ήταν μια μυτερή πέτρα. Τον Απρίλιο του 1959, ο «Δράκος» εισέβαλε στο Δημοτικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, σκότωσε μια νοσοκόμα και επιτέθηκε σε μια άλλη. Η αστυνομία επικήρυξε τον «Δράκο» με το ποσό των 100.000 δραχμών.
Τα ξημερώματα της 7ης Δεκεμβρίου 1963, ο Παγκρατίδης εισέβαλε στο ορφανοτροφείο θηλέων «Μέγας Αλέξανδρος» και επιχείρησε να βιάσει ένα δωδεκάχρονο κοριτσάκι. Κρατούσε στο χέρι μια πέτρα. Την ίδια ημέρα «συνελήφθη και ωδηγήθη αμέσως εις την γενικήν ασφάλειαν όπου ετέθη εν απομονώσει, ενώ εισαγγελείς ήρχισαν και συνεχίζουν τας ανακρίσεις δια την αποκάλυψιν λεπτομερειών της δράσεώς του», όπως αποκάλυψε η «Καθημερινή» στις 8 Δεκεμβρίου. Ολοκληρώνοντας το ρεπορτάζ του, ο ανταποκριτής της «Καθημερινής» στη συμπρωτεύουσα σημείωνε: «Βάσει των μέχρι τούδε γνωσθέντων, δεν αποκλείεται ο Παγκρατίδης να είναι ο δράκος του Σέιχ Σου. Εις τούτον συντείνει όχι μόνον ο τρόπος επιθέσεως ο οποίος είναι όμοιος αλλά και το όπλον, το οποίον εις τα εγκλήματα του δράκου ήτο πάλινλίθος».
Σχεδόν εξαρχής ο Παγκρατίδης εμφανίστηκε στον Τύπο της εποχής ως ο διαβόητος «Δράκος». Έπειτα από εξαντλητικές ανακρίσεις στη Γενική Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, ο Παγκρατίδης ομολόγησε στις 11 Δεκεμβρίου ότι εκείνος ήταν ο «Δράκος του Σέιχ Σου». Λίγες ημέρες αργότερα, όμως, ανακάλεσε την ομολογία του. Ισχυρίστηκε ότι ομολόγησε υπό πίεση. «Παιδιά, σώστε με! Δεν ξέρω απολύτως τίποτε. Ό,τι είπα, το είπα γιατί με υπεχρέωσαν. Με είχαν σε ένα κελλί που έσταζε νερά, με ένα παξιμάδι και με νερό μόνο και με μεγάλη θερμοκρασία. Όλη νύκτα ήμουν όρθιος. Όταν έγιναν τα εγκλήματα εγώ ήμουν με τον αδελφό μου στην Αθήνα και δούλευα σε λούνα-παρκ», δήλωσε στους συνηγόρους του, σύμφωνα με δημοσίευμα της «Καθημερινής» στις 17 Δεκεμβρίου.
Εξαρχής διατυπώθηκαν αμφιβολίες για την ενοχή του. Κατά πολλούς ερευνητές της υπόθεσης, ο Παγκρατίδης υπήρξε ο «ιδανικός» ύποπτος για την Ασφάλεια, η οποία αναζητούσε τρόπους για να στρέψει την προσοχή του κόσμου μακριά από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Επρόκειτο για ένα άτομο του περιθωρίου, για την απώλεια του οποίου δεν θα στεναχωριόταν κανείς εκτός της οικογένειάς του.
Τον Φεβρουάριο του 1966 ο Αριστείδης Παγκρατίδης καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο. Το πρωί της 16ης Φεβρουαρίου 1968 εκτελέστηκε από απόσπασμα της Χωροφυλακής –κατά ειρωνικό τρόπο– στο δάσος του Σέιχ Σου, κοντά στις τοποθεσίες, όπου κατηγορήθηκε ότι διέπραξε τα εγκλήματά του. Προτού εκτελεσθεί, φαίνεται πως φώναξε: «Μανούλα μου, είμαι αθώος!». Οι συγγενείς του πληροφορήθηκαν την εκτέλεσή του από τις απογευματινές εφημερίδες.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
