Ο Γουόλτερ Ντίσνεϊ, γιος ενός ξυλουργού που εκτελούσε και χρέη αγρότη, και μιας δασκάλας, θα μετατρεπόταν σε μια από τις πιο πετυχημένες μορφές του Χόλιγουντ αλλά και σε μια προσωπικότητα που άνοιξε καινούριους δρόμους.
Έχοντας δείξει από μικρός το ταλέντο του στη ζωγραφική, στο Κάνσας Σίτι ο νεαρός Γουόλτ ξεκίνησε να σπουδάζει κινούμενα σχέδια σε μια σχολή αλληλογραφίας και αργότερα παρακολούθησε μαθήματα στο Ινστιτούτο Τέχνης του Κάνσας Σίτι και στη Σχολή Σχεδίου. Το 1919, βρήκε περιστασιακή απασχόληση ως συντάκτης και μελανωτής σε εμπορικά στούντιο τέχνης. Απογοητευμένος, τρία χρόνια αργότερα, μαζί με έναν επίσης νεαρό καλλιτέχνη θα άνοιγε ένα μικρό στούντιο, αποκτώντας μια μεταχειρισμένη κινηματογραφική μηχανή με την οποία γυρίστηκαν διαφημιστικές ταινίες κινουμένων σχεδίων διάρκειας 1-2 λεπτών για διανομή στις τοπικές κινηματογραφικές αίθουσες. Ωστόσο, πέφτοντας θύμα απάτης, η εταιρεία Disney θα αναγκαζόταν να κηρύξει πτώχευση το 1923.
Η επιτυχία όμως βρισκόταν στο κατώφλι, και θα ακολουθούσε τη μετακόμιση στην Καλιφόρνια. Το 1928 στην ταινία Steamboat Willie, που έκανε την πρεμιέρα της στις 18 Νοεμβρίου, θα έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του ένας χαρακτήρας που έμελλε να κερδίσει γενιές και γενιές θαυμαστών: ο Μίκυ Μάους. Η αυξανόμενη δημοτικότητά του, όπως και της κοπέλας του, Μίνι, επιβεβαίωσε την επιτυχία των μικρών πλασμάτων που μιλούσαν –ο ίδιος ο Disney παρείχε τη φωνή για τον Μίκυ μέχρι το 1947–, και είχαν τις δεξιότητες και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των ανθρώπων. Σύντομα θα συστήνονταν και άλλοι χαρακτήρες, όπως ο Ντόναλντ Ντακ και τα σκυλιά Πλούτο και Γκούφι
Η εδραίωση θα ερχόταν την επόμενη δεκαετία. Το 1933 η Ντίσνεϊ παρήγαγε τη μικρού μήκους ταινία Τα τρία γουρουνάκια, ενώ το 1938 παρήγαγε την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους: τη Χιονάτη και τους επτά νάνους. Μέσα στη δεκαετία του 1940, το στούντιο θα προχωρούσε σε παραγωγή περισσότερων εμπορικών ταινιών, ενώ στη δεκαετία του 1950 θα παρουσιάζονταν τρεις «κλασικές» ταινίες: η Σταχτοπούτα (1950), η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων (1951) και ο Πήτερ Παν (1953).
Στην καριέρα του ως παραγωγού, ο Γουόλτ Ντίσνεϊ θα γνώριζε πολλές επιτυχίες, με αποκορύφωμα με την κυκλοφορία της ταινίας Mary Poppins, το 1964, η οποία αναδείχθηκε παγκόσμια ιδιαίτερα δημοφιλής. Το ίδιο όμως θα συνέβαινε και στην καριέρα του ως επιχειρηματία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η Ντίσνεϊ είχε ξεκινήσει σχέδια για την κατασκευή ενός τεράστιου λούνα παρκ κοντά στο Λος Άντζελες. Η Ντίσνεϊλαντ, βασισμένη στη μικρή πόλη όπου μεγάλωσε ο ιδρυτής της, άνοιξε το 1955, και σύντομα θα γινόταν πόλος έλξης για τουρίστες από όλο τον κόσμο. Μια ακόμη καινοτομία όμως που αναδεικνύει την επιχειρηματική ευφυΐα του Ντίσνεϊ είναι ότι το στούντιό του προέβλεψε πολύ γρήγορα τις δυνατότητες της τηλεόρασης ως δημοφιλούς ψυχαγωγικού μέσου και παρήγαγε προγράμματα απευθείας για αυτήν. Εκτός από σειρές όπως αυτή του Ζορό, μεγάλη επιτυχία είχαν και προγράμματα όπως το Μίκυ Μάους Κλαμπ, ένα σόου με καστ εφήβων ερμηνευτών, το οποίο επέζησε για δεκαετίες, φτάνοντας να αναδείξει μέχρι και τους πρωταγωνιστές της ποπ σκηνής της δεκαετίας του 2000.
Η φαντασία και το χάρισμα του Ντίσνεϊ του έδωσαν τη δυνατότητα να διασκεδάσει τα «παιδιά όλων των ηλικιών» σε όλο τον κόσμο. Παρότι ορισμένοι θεώρησαν ότι ο Ντίσνεϊ, με το «μονοπώλιο» που δημιούργησε λόγω της μεγάλης του επιτυχίας στον χώρο των κινουμένων σχεδίων, αποθάρρυνε τους πειραματισμούς, δεν υπάρχουν αμφιβολίες ότι ο ίδιος υπήρξε ρηξικέλευθος. Ο «πατήρ του “Μίκυ Μάους”», όπως τον χαρακτηρίζει η «Καθημερινή» της 16ης Δεκεμβρίου 1966, ο οποίος «αντί του σεξ και της βίας εις τον κινηματογράφον, εχρησιμοποποιούσε απλούς μύθους διά ζώα, παιδιά και βικτωριανούς χαρακτήρας», δημιούργησε αναμφισβήτητα μεγάλη χαρά με όλες του τις ταινίες σε μικρούς και μεγάλους.
Πέθανε έναν μήνα μετά από εγχείρηση στον αριστερό του πνεύμονα για αφαίρεση καρκινικού όγκου, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια κληρονομιά.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
