Τον χειμώνα του 1826 η Στρατιωτική Ακαδημία Γουέστ Πόιντ στη Νέα Υόρκη ετοιμαζόταν να γιορτάσει τα Χριστούγεννα με έναν ασυνήθιστο για την εποχή τρόπο: χωρίς σταγόνα αλκοόλ. Όμως, αυτός ο περιορισμός δεν ίσχυε από την αρχή της λειτουργίας της ακαδημίας. Για την ακρίβεια, δεν ίσχυε ούτε καν την προηγούμενη χρονιά.
Στο τιμόνι της ακαδημίας από το 1817 βρισκόταν ο συνταγματάρχης Σίλβανους Θέιερ, ένας αυστηρός άνθρωπος γνωστός για την ακλόνητη δέσμευσή του στην τάξη, την πειθαρχία και τη στρατιωτική ακρίβεια. Από τότε που ο συνταγματάρχης ανέλαβε τη διεύθυνση της ακαδημίας, η πειθαρχία του την είχε μετατρέψει από μια σχολή σε αταξία, σε ένα ίδρυμα-προπύργιο της στρατιωτικής αριστείας. Απόφοιτος του Γουέστ Πόιντ και ο ίδιος, ο Θέιερ απαγόρευσε τα πάντα, από τις τράπουλες μέχρι τον καπνό – ακόμη και τα μυθιστορήματα.
Σε μια μικρή ένδειξη επιείκειας, ο «Πατέρας του Γουέστ Πόιντ», όπως έμεινε γνωστός ο Θέιερ, είχε επιτρέψει την κατανάλωση αλκοόλ την 4η Ιουλίου και τα Χριστούγεννα. Αυτό άλλαξε, ωστόσο, μετά από μια θορυβώδη γιορτή στις 4 Ιουλίου 1825, όταν οι δόκιμοι, έχοντας μεθύσει, επιδόθηκαν σε ένα χορευτικό «τρενάκι» και σήκωσαν στους ώμους τους τον διοικητή των δοκίμων, Γουίλιαμ Γουόρθ, μεταφέροντάς τον πίσω στους στρατώνες τους. Έτσι, ο Θέιερ απαγόρευσε αυστηρά την κατοχή και την κατανάλωση αλκοόλ στους χώρους της ακαδημίας: ούτε τα 50ά γενέθλια της Αμερικής στις 4 Ιουλίου 1826 δεν γιορτάστηκαν συνοδεία οινοπνευματωδών ποτών – και το ίδιο προβλεπόταν και για τα Χριστούγεννα.
Όμως, χωρίς να πτοηθεί από τα κατασταλτικά μέτρα του Θέιερ, μια ομάδα δοκίμων οργάνωσε κρυφά μια εορταστική συγκέντρωση τη νύχτα της 24ης προς 25ης Δεκεμβρίου 1826. Σε μια πράξη περαιτέρω αντίδρασης, κατάφεραν να φέρουν λαθραία από γειτονικές ταβέρνες και καπηλειά άφθονες ποσότητες ουίσκι, μπράντι, ρούμι και κρασιού στους στρατώνες, για να παρασκευάσουν το αγαπημένο τους εγκ νογκ: ένα αφρώδες ποτό που πίνεται τα Χριστούγεννα και φτιάχνεται από αυγά, γάλα, ζάχαρη και καρυκεύματα. Μια –δημοφιλής– εκδοχή του περιλαμβάνει και αλκοόλ.
Τις πρώτες ώρες της ημέρας των Χριστουγέννων του 1826, αξιωματικοί της σχολής ξύπνησαν από τους ήχους του παράνομου γλεντιού, που αντηχούσαν στους Βόρειους Στρατώνες. Ένας από τους διοικητές της σχολής, ο στρατηγός Ίθαν Χίτσκοκ, πήγε να ερευνήσει την προέλευση του θορύβου και ανακάλυψε 13 δόκιμους να γλεντούν σε ένα από τα δωμάτια. Την ίδια ώρα, ένας μεθυσμένος δόκιμος ονόματι Τζέφερσον Ντέιβις (μετέπειτα Πρόεδρος των Συνομόσπονδων Πολιτειών της Αμερικής), εισέβαλε από την πόρτα για να προειδοποιήσει τους φίλους του: «Αφήστε το γκρογκ, έρχεται ο συνταγματάρχης Χίτσκοκ!». Ο Χίτσκοκ, όμως, βρισκόταν ήδη εκεί. Συνέλαβε τον Ντέιβις, τον διέταξε να πάει στον κοιτώνα του και στη συνέχεια κήρυξε κάθε ομάδα 12 ατόμων και άνω ως παράνομα συγκεντρωμένη.
Οι δόκιμοι, ωστόσο, δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Επιτέθηκαν στον Χίτσκοκ και στους αξιωματικούς που δεν τους άφηναν να διασκεδάσουν. Πέταξαν ξύλα και πέτρες στην πόρτα και στα παράθυρα του δωματίου του Χίτσκοκ, ενώ έτρεχαν στους διαδρόμους κρατώντας ξίφη, μουσκέτα και ξιφολόγχες. Έπεσε τουλάχιστον ένας πυροβολισμός. Η Εξέγερση του Εγκ Νογκ, όπως έμεινε γνωστή, σταμάτησε μόνο όταν εμφανίστηκε ο διοικητής Γουόρθ, του οποίου η εξουσία ήταν αρκετή ώστε να κάνει τους μεθυσμένους επαναστάτες να σταματήσουν.
Στις 6:05 μετά το εγερτήριο, οι δόκιμοι που έμεναν στον Νότιο Στρατώνα και εκείνοι που δεν συμμετείχαν στην εξέγερση, εξεπλάγησαν από το χάος που επικρατούσε: σπασμένα έπιπλα, κατεστραμμένα σερβίτσια, γκρεμισμένες κουπαστές: όλα πρόδιδαν όσα είχαν συμβεί τις πρώτες πρωινές ώρες των Χριστουγέννων του 1826.
Στη συνέχεια αποκαλύφθηκε ότι σχεδόν το ⅓ των 260 δοκίμων του Γουέστ Πόιντ είχε εμπλακεί στην εξέγερση. Επειδή η αποβολή ενός τόσο μεγάλου μέρους των μαθητών της ακαδημίας θα αποτελούσε μεγάλο πλήγμα στη φήμη της, 22 από τους πιο ενεργά εμπλεκόμενους τέθηκαν σε κατ’ οίκον περιορισμό. Ακολούθησαν στρατοδικεία, που διήρκεσαν μέχρι τα μέσα Μαρτίου. Οι 19 τελικοί κατηγορούμενοι κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν σε αποβολή. Οκτώ, ωστόσο, σώθηκαν μετά από σύσταση επιείκειας και πέντε κατέληξαν να αποφοιτήσουν από το Γουέστ Πόιντ. Πενήντα τρεις δόκιμοι έλαβαν μικρότερες ποινές.
Παρότι σήμερα δεν υπάρχουν πια τα παλιά κτίρια στα οποία έγινε η εξέγερση, γνωρίζουμε ότι η τελευταία είχε μόνιμο αντίκτυπο στην αρχιτεκτονική της στρατιωτικής ακαδημίας. Στη δεκαετία του 1840, όταν χτίστηκαν νέοι στρατώνες, δημιουργήθηκαν μικροί διάδρομοι που απαιτούσαν από τους δόκιμους να βγουν εντελώς από το κτίριο προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε άλλο όροφο. Μόνο ένας από αυτούς τους στρατώνες υπάρχει ακόμα και σήμερα στο φημισμένο Γουέστ Πόιντ.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
