Η γέφυρα Golden Gate, η εμβληματική πορτοκαλί κατασκευή που συνδέει την πόλη του Σαν Φρανσίσκο με την Κομητεία Μάριν της Καλιφόρνια, αποτελεί μέχρι τις μέρες μας σύμβολο της πόλης και πόλο έλξης των επισκεπτών της.
Μετά από δεκαετίες εκκλήσεων για τη σύνδεση της ανερχόμενης μητρόπολης του Σαν Φρανσίσκο με τους γείτονές της στην απέναντι πλευρά του κόλπου, ο μηχανικός της πόλης Μάικλ Ο’Σόνεσι, το 1919, ανέλαβε την εύρεση κατασκευαστή γεφυρών ο οποίος θα μπορούσε να φέρει το έργο εις πέρας σε λογικά χρηματικά πλαίσια. Ο Τζόζεφ Στράους, ο οποίος είχε ως έδρα του το Σικάγο, εκτίμησε ότι το έργο θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με έναν προϋπολογισμό της τάξης των 25-30 εκατομμυρίων δολαρίων. Τον Ιούνιο του 1921 κατέθεσε τα σχέδιά του και τον Μάιο του 1923 ψηφίστηκε ο σχετικός νόμος ο οποίος αφορούσε τον σχεδιασμό και τη χρηματοδότηση της κατασκευής της γέφυρας. Μέχρι τον Αύγουστο του 1925, κάτοικοι των γύρω περιοχών είχαν συμφωνήσει να προσφέρουν τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους ως εγγύηση για την εξασφάλιση κεφαλαίων.
Ωστόσο, παρά τις οικονομικές υποσχέσεις από τους υποστηρικτές του έργου, η όλη επιχείρηση θα συναντούσε σκληρή αντίσταση από επιχειρηματικούς και πολιτικούς παράγοντες που πίστευαν πως η γέφυρα θα εμπόδιζε τη ναυτιλιακή βιομηχανία και ταυτόχρονα θα έβλαπτε τη φυσική ομορφιά του κόλπου. Ύστερα από χρόνια δικαστικών διενέξεων, μόλις τον Νοέμβριο του 1930, εγκρίθηκε ρύθμιση η οποία επέτρεπε την έκδοση 35 εκατομμυρίων δολαρίων σε ομόλογα για τη χρηματοδότηση του έργου. Ωστόσο, η κατασκευαστική εταιρεία Bridge and Highway District, εν μέσω της Μεγάλης Ύφεσης, χρειαζόταν επιπλέον κονδύλια. Η πρόσθετη αυτή στήριξη εν τέλει παρασχέθηκε από τον πρόεδρο της Τράπεζας της Αμερικής Αμαντέο Τζιανίνι, ο οποίος συμφώνησε να αγοράσει ομόλογα 6 εκατομμυρίων δολαρίων, δίνοντας έτσι μια σημαντική ώθηση στο όλο εγχείρημα δύο χρόνια αργότερα.
Τελικά, η κατασκευή της γέφυρας ξεκίνησε στις 5 Ιανουαρίου 1933, βάσει σχεδίων της ομάδας του Στράους. Ο Λεόν Μουασέφ ήταν υπεύθυνος για τον σχεδιασμό· ο Ίρβινγκ Μόροου αποφάσισε οι πύργοι της γέφυρας να ακολουθούν τη λογική της αρ ντεκό· αυτός θα ήταν ο υπεύθυνος και για το χρώμα βαφής, το οποίο αποτελεί σήμα-κατατεθέν της γέφυρας -ο ίδιος το είχε ονομάσει «Διεθνές Πορτοκαλί»-, ενώ ο Τσαρλς Έλις επεξεργάστηκε τις σύνθετες εξισώσεις μηχανικής που απαιτούνταν.
Το εργατικό δυναμικό αποτελούνταν από οποιονδήποτε ήταν ικανός να αντέξει τη σκληρή σωματική καταπόνηση της δουλειάς: από αγρότες και υπαλλήλους, μέχρι οδηγούς ταξί και απλούς πολίτες. Η κατασκευή, ιδιαίτερα δύσκολη από τη φύση της, θα αντιμετώπιζε επιπλέον προβλήματα λόγω καιρικών φαινομένων, με συνέπεια να υπάρχουν πολλές φορές καθυστερήσεις μηνών. Και ενώ μέσα σε τέσσερα χρόνια της κατασκευής της υπήρχε μόνο ένα θύμα από ατύχημα, η εικόνα θα άλλαζε τον Φεβρουάριο του 1937, όταν μια σκαλωσιά έπεσε και έσκισε το δίχτυ προστασίας, που στο παρελθόν είχε διασώσει ζωές, με αποτέλεσμα τον θάνατο 10 εργαζόμενων.
Η γέφυρα ολοκληρώθηκε λίγους μήνες αργότερα, στις 19 Απριλίου, και άνοιξε επίσημα για τους πεζούς στις 27 Μαΐου. Την επόμενη μέρα, ο πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ ανακοίνωσε μέσω τηλεγραφήματος από τον Λευκό Οίκο ότι η γέφυρα ήταν ανοιχτή και για τα αυτοκίνητα.
Η Golden Gate θα παρέμενε η ψηλότερη γέφυρα του κόσμου (ανεξαρτήτως τύπου) μέχρι και το 1993, για περίπου το σύνολο του 20ού αιώνα.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
